[Rodica]

zefciu:

Trochę zresztą dziwna jest Twoja reakcja. Rozumiem, mizantropia mizantropią; jednakże negowanie faktu, że ktoś jest w relacji przyjaźni, jak się nie wie nic o tej relacji to trochę przeginka

Jestem w takim samym stopniu mizantropką co Ty. Tylko ja jestem bardziej go świadoma.
Po prostu lubię niektórych ludzi a innych nie.Lubię Teistę na przyklad.

bert04:

Pewność jest stąd, że obserwowałem rozwój jak i zmianę. I tu powodem nie była indoktrynacja z "własnej strony" ale... konfrontacja z "przeciwną stroną". Oraz, niestety, obrana droga tej konfrontacji. Zadziałało stare powiedzenie, że walcząc z wrogami upodabniamy się do nich. Na tych samych forach osoby, które obrały drogę dialogu i próby zrozumienia drugiej strony, przechodziły inny rozwój światopoglądu.

No więc radykalizacja nie była dobrowolna tylko wynikła z pewnych zewnętrznych okoliczności, w tym przypadku z kontaktów z innymi ludźmi. Żródło tej niechęci może być rozmaite, genetyczne na przykład albo klasowe.
Jeśli kogoś nie lubimy to nie zgadzamy się z jego światopoglądem nawet jeśli jego argumenty wydają się sensowne.

Światopoglàd jest twój jeśli wzbudza w tobie pozytywne emocje, emocje to bardzo dobry wskaźnik tego, czy słuchasz siebie czy innych.
Jeśli glosisz jakieś tezy a sam wydajesz się nieszczęśliwy i sfrustrowany to nikt Ci nie uwierzy.
Dlatego właśnie sztuka wyższa to ta, która wzbudza szlachetne uczucia a sztuka zdegenerowana wzbudza negatywne. Z jakiś powodów ludzie bardziej wierzą w prawdomówność optymistów.

Obawiam się czegoś gorszego. Dla Ciebie nie ma różnicy między rozumieniem jakiegoś światopoglądu, wyznawaniem go i działaniem zgodnie z nim. Zarzucasz katolikom radykalizm moralny ale sama podążasz tym tokiem myślenia.

A po co mi światopoglad, który na nic mi się nie przyda?

Ja udzieliłem Ci odpowiedzi na pytanie, skąd się bierze uznawanie prawa do życia zarodka. Gdybyś się spytała, skąd pochodzi uznawanie prawa kobiety do decyzji o życiu i śmierci zarodka, też bym pewnie coś wyskrobał. To, że stawiam argumenty pierwsze nad te drugie nie oznacza, że tych drugich nie rozumiem. Tym bardziej nie jestem Ci w stanie odpowiedzieć na to, co by było, gdyby życie powiedziało do mnie "Sprawdzam!". Na tyle na szczęście mnie nie sprawdzono. I uważam, że kto twierdzi inaczej, kto głosi że "Zawsze, nigdy, pod żadnym pozorem i w żadnym przypadku" po prostu kłamie. I tyle.

Nie wierzę Ci. Pokaż rezonans magnetyczny swojego mózgu, zalożę się że zupełnie inne obszary są aktywne, kiedy myślisz o zarodku a inne kiedy myślisz oczlowieku.
To są poglądy nieomylnego papieża, z którymi katolik musi się zgadzać i przyjmować na wiarę.

Ale wiesz, to działa w obie strony. Być może kiedyś zauważysz, że inni ludzie też zmieniają się pod Twoim wpływem. Czasem mówi się o tym że inni ludzie są lustrem ("Uśmiechnij się do innych a zaczną się uśmiechać do Ciebie"), ale dla mnie to zbyt powierzchowne. Raczej jest tak, że w stosunkach międzyludzkich czasem powstają rezonansy. Tak pozytywne jak i negatywne. Czasem znajdujesz ludzi, którzy się śmieją z podobnych dowcipów. Albo dają Ci poczucie szacunku. Albo motywują do pracy. Przykładów negatywnych nie wymieniam, ale oczywiście i takie rezonansy się zdarzają. Sztuka polega więc na zbieraniu tych pierwszych i redukowaniu tych drugich.

Ludzi, którzy wpłynęłi korzystnie na mój rozwój było w moim życiu raptem dwóch a spotkałam ich setki, w dużo większym stopniu interakcje z ludźmi spowodowały u mnie szkody psychiczne, czasem nieodwracalne.