[bert04]

No akurat tego, czy ktoś postępuje w sposób dobrowolny, uwarunkowany, wyuczony nie jesteś w stanie stwierdzić.

Uważam że tak, choć nie jest to proste do oceny zdalnej na podstawie opisu. Niemniej biegli sądowi właśnie tym się zajmują: czy sprawca przestępstwa popełnił je dobrowolnie, uwarunkowania czy inaczej. Ty dokonałaś takiej interpretacji, że jakiekolwiek kontakty z innymi osobami anihilują dobrowolność.

Zefciu mi zarzuca, że nie lubię ludzi i ja do tej pory nie wiem czemu tak jest, niby jest to mój wybór a jednak to zachowanie mnie ogranicza. Może mam jakąś traumę,wynikającą z silnej niechęci do jednego osobnika z mojej rodziny, przy ktorym czułam się tłamszona i kazdy kto w jakimś stopniu mi ją przypomina wywołuje u mnie lęk i zaburza moje zdolności poznawcze. A może kogoś nie lubię, bo w ogóle nie czuję z ta osobą żadnego podobieństwa. Nie wiem, naprawdę.

Już samo to, że zastanawiasz się nad tą kwestią jest krokiem naprzód w tej rozmowie. Bardzo możliwe, że jakaś jedna osoba lub grupa osób ukształtowały Ciebie w ten sposób. Zdaj sobie po prostu sprawę z tego, że Twój sposób postrzegania świata jest subiektywny i wynika z tamtych doświadczeń. Ale nawet te złe doświadczenia można przekształcać w pozytywne, jeżeli wyniesie się z nich poprawne nauki. Powiem w tym miejscu tyle: jeżeli w Twoim życiu pewien zły schemat się ciągle powtarza, to pewnie jeszcze nie wyciągnęłaś tej poprawnej nauki, żeby coś takiego NIGDY WIĘCEJ się nie zdarzało.

A czy trzeba kogoś widzieć, żeby go lubić bądź nie. Myślisz, że niewidomi nie mają uprzedzeń?
Status majatkowy, też się da wyczytać ze sposobu bycia, zachowania.

No i znowu błędne koło. Dlaczego się pokłócili? Pewnie ma uprzedzenia rasowe lub majątkowe. Skąd miał je mieć w internecie? No przecież się pokłócili, więc widocznie wyczuł slang murzyna z klasy średniej niższej. QE(n)D.

Ale się nie znienawidzili i nie zradykalizowali, tylko od siebie odpoczęli i zaczęli rozmyslać, czy aby on może nie miał trochę racji?

Nie. Tak rozstanie było trwałe, jak i poglądy z czasem poszły w kierunku "A dlaczego on nie ma racji".

Bo nie odrózniają uczuć ambiwalentnych od jednoznacznie pozytywnych. Można się obżerać i doświadczyć radosci ale gdzieś z tyłu glowy czuje się wstyd i poczucie winy,  jak przy masturbacji.

Obżarstwo jest szkodliwe niezależnie od tego, czy ktoś ma uczucia wyłącznie pozytywne, czy też z domieszką ambiwalencji. Co do masturbacji to opinie są różne, katolicyzm jest na nie.

Może łatwiej Ci będzie ocenić jego wartość, jeśli weźmiesz pod uwagę konsekwencje. Jedna niechciana ciąża może ci zafajdać na wieki cała linię genetyczną. Wystarczy, że ktoś się rozmnoży z tępym osobnikiem i w każdym pokoleniu będą się rodzić małointeligentne osobniki, co może nie wydaje się straszne na pierwszy rzut oka ale chyba lepiej, żeby w rodzinie wszyscy byli na mniej więcej podobnym poziomie intelektualnym, bo jest o wiele łatwiej się porozumieć i wspołpracować.

Zgred, który oszukał mnie na 50 groszy pewnie oszukuje setki innych osób na grube pieniądze. Na pewno na jego drodze stanie jakaś biedna matka, która przez oszustwo nie będzie miała na mleko w proszku dla dzieci, dziecko umrze z głodu, matka rzuci się pod szyny, mąż zachleje i zarżnie w delirce teścia.

A mógłbym temu zapobiec, wystarczyło wyrwać chwasta.

___________

Ale to nie jego wina, że ciaągle spotyka sadystyczne osobniki.

Częściowo zgodzę się z zefciem. To jest niemożliwe. To znaczy możliwa jest taka opcja, że dana osoba została mocno zraniona przez jednego lub więcej sadystów i teraz widzi w każdej innej osobie jakieś sadystyczne znamiona. Takie rzeczy się jednak leczy, albo w terapiach albo samemu przez zmianę nastawienia. Przykładowo przez docelowe szukanie ludzi poza dotychczasowym schematem. Lub przez pracę nad własnym "wyuczonym" kompleksem ofiary, on przyciąga tego typu typy. Są różne sposoby i metody w zależności od typu kompleksu, droga zapewne niełatwa, ale da się to zmienić.