[Fanuel]

Może być. Przed Cywilizacją Śmierci, przed Muslimami czy HomoKommando.

No nie może być. Bo to wtedy będzie historia, którą kupią tylko ci, co wierzą w homokommanda, cywilizację śmierci i prowokacje antify.

No w kontekście "toposyzacji" i "archetypizacji" faktycznie ciężko to umiejscowić w realnym otoczeniu. Zawsze jednak można zrobić "myk" w postaci wsadzenia postaci w miejsce, gdzie takowych napotka. Na ten przykład nada się obóz zagłady, gdzie kolega homoś trafia do Majdanka. Trafia do NoGoZone w Berlinie czy innym Sztokholmie. Bohater trafia z dziarami swastyk do squotu, albo do baru dla teksańskich gejów. Coś się zawsze znajdzie, aby tylko jakoś topika pozwalała na przypisanie postaci do miejsca.

W tym wypadku dość dobrze mogła by się wpisywać maksyma walki o "wolność naszą i waszą".

To jest akurat fajne, bo dobrze można tutaj wpisać inherentną kontrowersyjność walki o cudzą wolność.

Nie ma walki o wolność cudzą, bez ludzi owej wolności pragnących. Nie można być sojusznikiem nikogo. Nie wiem co tu kontrowersyjnego.

Archetyp Starca. Jest sobie ktoś, kto zasadniczo wie gdzie zmierza i za bardzo się nie zmienia, ale inni muszą czy poprzez spotkanie z nim i nabycie Mądrości, czy też poprzez konsekwencje jego podróży i tego jak zmienia otoczenie i innych.

No to właśnie pierwotna koncepcja. W 89 roku był młodym gówniarzem. Zapisał się do projektu, który miał dać Polsce wielkość. Uczestniczył w tym projekcie przez 3 dekady zmieniającej się władzy, która nie potrafiła projektu ani porzucić, ani sensownie dokończyć. Więc zna polski świat polityki od podszewki, ale jednocześnie nie jest jego częścią, bo zawsze był przedmiotem, a nie podmiotem polityki. Teraz wreszcie uznano, że nadaje się do wykorzystania do ochrony nowej władzy. Z władzą tą wiąże on pewne nadzieje, ale nie ufa jej bezgranicznie.

Toż to mit o Tezeuszu Jako dzieciak musi wysilić się, aby stać się godnym piastowania godności Króla Aten po swoim ojcu, więc musi zdobyć itemki do dalszego skillowania i podniesienia rangi swojej do rangi godnej Aten. Przez lata pałęta się i usuwa przeszkody. Labirynt został stworzony jako leże dla Minotaura i pułapka doskonała, jednak on ją pokonuje i zabija Minotaura. Dworskie intrygi psują mu szyki i musi szukać wsparcia, udaje się do kumpla Pejritoosa i razem rozwiązują problem matrymonialnych braków, jednak coś się chrzani i siada na Krzesło Zapomnienia. Uwalnia go inny heros i gdy się wydaje, że wszystko się ułoży, wtedy ginie z rąk konkurencji.

Tezeusz (gr. Θησεύς Thēseús, łac. Theseus) – w mitologii greckiej królewicz i heros ateński.

Uchodził za syna Posejdona i Ajtry (formalnie był synem Egeusza, króla Aten). Wychowywany poza domem z obawy przed żądnymi tronu synami swojego stryja Pallasa. Jego wejściem w dorosłość było uniesienie głazu, pod którym Egeusz (Ajgeus) zostawił dla niego miecz i sandały.

Przypisuje mu się siedem prac (analogicznych do dwunastu prac Heraklesa), które miał wykonać jeszcze przed przybyciem do Aten:

Zabicie zbója Perifetesa zabijającego ludzi maczugą (maczugi tej potem sam używał), (walka o wolność naszą i waszą)
Zabicie olbrzyma Sinisa, który naginał sosny, przywiązywał do nich ludzi, puszczał, a drzewa rozrywały ich na strzępy,
Zabicie Minotaura, (pokonanie Labiryntu czyli Przeszkód dzięki sprytowi i pomocy z zewnątrz)
Zabicie olbrzymiej dzikiej świni Fai w Krommyon, która zrobiła wiele szkód i zabiła wielu ludzi,
Zabicie łotra – Skejrona Megareńskiego, który zmuszał ludzi do mycia swoich nóg, a gdy to już zrobili, strącał ich ze skały prosto w paszczę olbrzymiego żółwia,
Zabicie siłacza Mickuna w zapasach,
Okaleczenie Prokrusta, który zmuszał przechodniów, by kładli się w jednym z jego łóżek i jeśli ich nogi wystawały za łóżko obcinał im je, a jeśli były za krótkie naciągał je w stawach, aby je wydłużyć.

W Atenach spotkał swojego ojca Ajgeusa, który nie rozpoznał go, a za namową swojej żony – słynnej w mitologii greckiej czarownicy Medei (która domyśliła się prawdy o nim) wysłał go na walkę z ogromnym bykiem pustoszącym pola Maratonu (miał to być byk, który spłodził wcześniej Minotaura). Po pokonaniu byka i wypędzeniu Medei walczył z pretendentami do tronu ateńskiego.

W owym czasie Ateny składały coroczną ofiarę królowi Krety Minosowi, wysyłając siedmiu chłopców i siedem dziewcząt na pożarcie przez Minotaura, mieszkającego w Labiryncie potwornego syna Minosa. Tezeusz zgłosił się jako jeden z siedmiu i zabił Minotaura. Następnie wydostał się z Labiryntu przy pomocy Ariadny, córki Minosa, która dała mu kłębek nici (Dedal przed ucieczką powiedział jej, aby osoba która wchodzi do labiryntu przywiązała jeden koniec kłębka nici do progu drzwi i go rzuciła, wtedy kłębek potoczy się do miejsca gdzie nocuje Minotaur). Jednak Tezeusz zostawił Ariadnę na wyspie Naksos. Wracając do Aten, zapomniał rozwinąć szkarłatne żagle (według innych wersji miały to być białe żagle), co było umówionym z Ajgeusem znakiem zwycięstwa. Ojciec, widząc czarne żagle, rzucił się ze skały w morze.

Tezeusz brał udział w wojnie z Amazonkami, zakończonej poślubieniem ich królowej, Antiope. Ich syn – Hippolytos (Hipolit) stał się potem obiektem namiętności kolejnej żony Tezeusza – Fedry, która, odtrącona przez niego, popełniła samobójstwo, oskarżając fałszywie Hipolitosa. Tezeusz wygnał go i dopiero po jego śmierci poznał prawdę. Wątek ten stał się tematem wielu sztuk dramatycznych zarówno autorów antycznych jak i czasów późniejszych, m.in. Eurypidesa, Seneki, czy Racine’a.

Na weselu swojego przyjaciela Pejritoosa, na które zostali zaproszeni dzicy centaurowie, stoczył z nimi zwycięską walkę. Następnie, po owdowieniu i złożeniu sobie nawzajem z Pejritoosem obietnicy, iż wspierać się będą przy zdobywaniu żon, porwał słynną już wtedy z urody dwunastoletnią Helenę Trojańską, której jednak ze względu na jej wiek nie poślubił. Odwdzięczając się Pejritoosowi za pomoc zszedł z nim do Hadesu, by pomóc mu w uwiedzeniu Persefony. Przyjęci przez samego Hadesa, który dowiedział się o ich zamiarach, zostali posadzeni i skuci „wężowymi splotami” na tzw. „Krześle Zapomnienia”. Tezeusz został dopiero uwolniony przez Heraklesa, gdy ten przybył, by porwać psa Cerbera, który następnie uciekł z powrotem do Hadesu.

Zginął na wygnaniu w tajemniczy sposób, według najbardziej rozpowszechnionej wersji, miał być zepchnięty ze skały do morza przez króla Skyros Likomedesa, który miał zazdrościć mu sławy. Jego grób znaleziono na wyspie Skyros i przewieziono szczątki herosa do Aten. Jego grobowiec-świątynia był azylem dla zbiegłych niewolników i dla biedaków, ściganych za długi. Jego duch miał brać udział w bitwie pod Maratonem.

Nawet tytuł byłby niezły: Projekt Tezeusz