[Dwa Litry Wody]

Inselin

Gdyby ludzie wydali ułamek tej kasy, którą wydają na imprezowanie, na bezinteresowną pomoc, przedsiębiorcy poradziliby sobie dużo lepiej.

Po pierwsze -  nie mamy żadnego – ani prawnego, ani moralnego - obowiązku wspierania osób które utraciły możliwość zarobkowania, skoro się do tego w żaden sposób nie przyczyniliśmy. Zwłaszcza gdy w bieżącej sytuacji sami musimy się liczyć z możliwością utraty środków do życia.
Po drugie – popraw mnie jeśli się mylę, ale nie sądzę, by życie z jałmużny było największym marzeniem osób, którym w związku z pandemią zabroniono pracować w swoim zawodzie.

Nie mówiąc, już o tym, że jest cos takiego jak sprzedaż na wynos i odpowiedzialne restauracje działają właśnie w ten sposób.

Obydwoje doskonale wiemy, że sama zawartość menu to tylko niewielki ułamek oferty jaką dla swoich klientów mają lokale gastronomiczne. Do restauracji, baru, czy kawiarni nie idziemy tylko po to by tam coś zjeść albo wypić, ale by zrobić to w atrakcyjnym otoczeniu, atmosferze i towarzystwie, które są (przyjemną) alternatywą, a nie (zbędnym) substytutem tego co mamy w domu. Dlatego obecnej popularyzacji usług gastronomicznych świadczonych „na wynos” nie należy postrzegać w kategoriach odpowiedzialności, a raczej desperacji i rozpaczliwej próby dopięcia budżetu.

Typowe zachowanie niegrzecznego dziecka. Ktoś robi głupio, to oni też zrobią głupio.

Ale co jest głupiego w strzyżeniu włosów, albo w spotykaniu się ze znajomymi?

Nieważne, że narażają więcej ludzi, przynajmniej nie będą się uważać za frajerów...

Chcącemu nie dzieje się krzywda.