[zefciu]

A im dalej w czas tym efekt motyla danego wydarzenia większy...

Ale tutaj nie chodzi o efekt motyla właśnie, ale o skutki bardzo bezpośrednie. Zdaję sobie sprawę, że te kwestie położone są na nieostrym spektrum, które wygląda jakoś tak:

1. Zaj… Ci wczoraj 10k, więc jestem o 10k bogatszy, a Ty o 10k biedniejszy.
   
2. Mój ojciec głosował za rasistowską polityką urbanizacyjną, w wyniku której ja żyję w chacie o wysokiej wartości, a Ty w slumsach, skąd wszędzie masz daleko.
   
3. Nieokreśleni jacyś moi dziadowie napadli kiedyś na nieokreślonych Twoich dziadów i ich złupili. Potem nastąpiło jeszcze pierdyliard wydarzeń historycznych. Obecnie potomkowie moich dziadów są statystycznie bogatsi niż Twoich.
   
4. Gdzieś tam w historii coś się stało, niepowiązanego bezpośrednio z nami, co sprawia, że ja mam tak, a Ty srak.
   

Poczucie white responsibility znajduje się w okolicy punktu 2. A roszczenia za Potom w okolicy punktu 3. Inna sprawa, że w związku z faktem, że Szwecja jest płatnikiem netto, a Polska beneficjentem netto EU, można postawić tezę, że tak, owszem, Szwecja oddaje nam za potop. Nie wynika to z żadnego poczucia winy i krzywdy, ale raczej konstatacji, że lepiej dla wszystkich, jeśli poziom cywilizacyjny EU jest wyrównany.

Za sto lat też będą skutki, może nawet bardziej przykre, ale czemu mamy odpowiadać za coś co nie wynika z naszego działania?

A czemu masz czerpać z tego korzyści?

Toż za chrzest Mieszka nikt nam odpowiadać nie każe a rodzimowiercy mają do chłopa żal...

Gdyby jeszcze istnieli jacyś rzeczywiści rodzimowiercy – tj. osoby, które zachowały ciągłość religijno-kulturową ze słowiańskim poganizmem, to ten argument może byłby poważny.

Klima w domu to w konsekwencji skrajne zjawiska pogodowe.

No. Dlatego też osoby odpowiedzialne czasem uważają, że należy ograniczyć używanie klimy. Dziwne, nie?

Jaki? Rasizmu i szowinizmu nie ma praktycznie, to zjawiska tak okazjonalne, że jak w Pcimiu Turkowi okna wybiją w kebabie to pisze o tym cały internet.

Ale przecież nie mówimy o Polsce. W Polsce w ogóle nie ma problemu rasowego i przecież sam pisałem o tym, że przeszczepianie tych koncepcji na grunt Polski nie ma sensu.

No ale społeczeństwo swój chodnik odśnieżyło, instytucje np. państwa też, albo aktywnie działają. Czemu więc cały świat ma być odpowiedzialny za to, że miejscami pada deszcz ze śniegiem, a czasami nawet cieć nie pozamiata i ktoś na błocie nogę złamie?

Ale kto mówi o „cały świecie”? Mówimy o krajach, które mają problem rasowy. I o tym, żeby właśnie „aktywnie działać”, a nie wierzyć, że po pół wieku od zniesieniu apartheidu nie ma żadnego problemu rasowego, bo przecież „prawo jest równe”.

Nie można po prostu żyć normalnie ze wszystkimi ludźmi i patrzeć który jest chujem, a który spoko?

Oczywiście, że można. Ale jeśli istnieją dowody statystyczne, że ludzie tak statystycznie nie patrzą i że uprzedzenia rasowe dalej funkcjonują; to nie można powiedzieć „ja nie jestem rasistą, więc to nie jest mój problem”.

Nie ma ludzi mojej rasy, bo nie ma ras.

Biologicznie nie ma. Ekonomicznie (jeśli żyjesz w USA czy w RPA) są.

Biali ludzie to nie jednorodna masa ściśle ze sobą współpracująca na rzecz wyniszczania innych ras. Biali ludzie na terenie Europy przez setki lat sami się wyniszczali i rzezali się wzajemnie.

Ale przecież nikt nie twierdzi, że jest inaczej.

Ale nie zjebała grupa społeczna.

Ale korzystała grupa społeczna.

Ale Dżony ma biały kolor skóry więc według lewicowych wcalenierasistów ma teraz padać na kolana przed Murzynem.

Ale kto tak w ogóle twierdzi? To jest właśnie błąd rozumowania hierarchistów. Że skoro Murzyn nie pada na kolana przed białym, to biały musi przed Murzynem. Tertio non datur.

A white trash people są w dupie czy nie?

Zależy. Ale przecież nikt nie wymaga odpowiedzialności od tych, którzy są w dupie.

Morgan Freeman kiedyś powiedział żeby skończyć z rasizmem należy przestać pierdolić cały czas o rasach

Tia. Tylko co Morgan Freeman wie o problemach przeciętnego czarnego z Południa? To jest niestety typowy „zauszfirmizm”. Nie każdy czarny może być Morganem Freemanem.

W ogóle pakowanie do jednego wora tylu różnych ludzi o różnych pochodzeniach, ma niewiele sensu. Termin whiteness jest zbyt amorficzny, żeby posługiwać się nim poważnie w sposób, w jaki posługuje się nim Mathilde Cohen.

Ale można się nim posługiwać w inny sposób. W taki mianowicie, że „białość” to po prostu brak rasy. Brak cech fenotypowych, które sprawiają, że w danym społeczeństwie jesteśmy za cechy fenotypowe dyskryminowani. Nie musi istnieć żadna „biała kultura”, ani „biała tożsamość”, żeby istniał biały przywilej.