[zefciu]

Pozwoliłem sobie wyedytować i dodać „spoiler”.

Niby dobre, ale zawsze musi mieć pod koniec jakiegoś plot twista (przez co przestaje to już by jakimkolwiek zaskoczeniem) i rozwiązanie z dupy.

Spoiler!

Rzeczywiście twist i rozwiązanie z Alloy of Law nie robi aż takiego wrażenia jak w 1 Erze, bo fakt, że Marasi jakoś użyje mocy Pulsera jest mocno spodziewane, a wyjaśnienie, jak pracują vanisherzy, nie ma w zasadzie znaczenia dla fabuły.

To co najbardziej cenię w książkach 2 Ery to kreacja bohaterów, którzy stają się dużo bardziej wielowymiarowi, niż ci z pierwszej.

Spoiler!

W Final Empire brat Kelsiera staje się jednym z inkwizytorów i załatwia resztę z nich. Tak po prostu.

Jednak główny wróg jest w tym momencie inny. A sposób, w jaki Marsh załatwia inkwizytorów jest elementem rozwijanej przez całą pierwszą trylogię narracji o hemalurgii. Zatem mnie to jakoś bardzo nie raziło.

W Hero of Ages mamy Vin odkrywa, że może kontrolować kolosy. Takze bez problemu przejmuje kontrolę nad całą armią i po problemie.

Dokonuje tego w momencie, gdy już wyrżnięto dużą część Luthadel, z uwzględnieniem kilku bohaterów pierwszoplanowych. No i znowu — ma sens w świetle systemu magicznego. Dlatego dla mnie nie miało znamion Deus ex machina i po problemie

Chciałbym zacząć Stormlight Archive, moze za jakiś czas, bo póki co nie czuję się na siłach zabierać się za takie tomiszcza.

Ostatnio zobaczyłem książki 1 Ery Mistborn na półce u kumpla i trochę się przeraziłem. Sam czytałem na Kindle’u i gdybym miał zgadywać, jak wyglądają wersje papierowe, nie przewidywałbym, że są takie grube. To jakiś dowód na to, że „dobrze się czyta”.