[Neuro]

No i jak dla mnie to jest dyskfalifikujące, bo treści natchnione są nierozróżnialne od całej reszty.

Można powiedzieć że wszystko jest w jakimś stopniu natchnione, tylko są szumy w przekazie. I tak każdy sam musi intuicyjnie w sobie odnaleźć właściwą drogę.

Ale wtedy rodzi się pytanie „jak weryfikować, co jest natchnione, a co jest niedoskonałością”. I wychodzi, że trzeba zastosować jakąś zewnętrzną metodę rozstrzygania tego.

Albo wewnętrzną Tzn. zamiast próbować zakwalifikować różne teksty do różnych kategorii, po prostu w otwartości pozwolić by duch sam oddzielił w nas ziarna od plew i kierować się intuicyjnym rozpoznaniem, dokonując najlepszych wyborów jakie potrafimy.

A skoro tak — to w zasadzie nie ma sensu nadawać sądom, aspirującym do bycia „natchnionymi” żadnej specjalnej rangi.

W moim odczuciu nawet mogłoby to być zgubne.

Złota Zasada ma tyle samo sensu, czy wypowiada ją Jezus, czy płynie z moralnej intuicji, czy też ją sobie wyprowadzimy z Teorii Gier.

W pewnym sensie może i tak, choć Jezus mówi ją z jakąś taką niesamowitą energią Złota zasada jest w nas, co rozpoznajemy moralną intuicją i racjonalnie możemy wyprowadzać z Teorii Gier. A Jezus jest jej głęboko świadom i wyraża ją wprost. Inspiruje, motywuje, zachęca, rozbudza Złotą Zasadę która od początku była w nas uśpiona.

Można, tylko dlaczego i po co? Z jakiego powodu ktoś miałby się w to bawić?

Po to by nie rezygnować z wiary w Boga.

Tak to można nawet będąc ateistą.

Może i można, choć w moim odczuciu ateizm opiera się jednak na jakiejś negatywnej postawie emocjonalnej - no jednak chęć negowania dobrego Boga (nie bij!). Czyli wyobrażam sobie że istnieje dobry Bóg, mam fajne, dobre uczucia, a potem to neguję, stawiam opór, czyli blokuję te dobre uczucia, z jakiegoś emocjonalnego oporu. No to coś takiego wprowadza jak dla mnie emocjonalny nieporządek. Oczywiście ateiści przy okazji odrzucają też miriady złych bogów i chwała im za to, ale no cóż, nie ma co wylewać dziecka z kąpielą

W przeciwnym wypadku muszę mieć jakiś powód, by przynajmniej przypuszczać, że Bóg istnieje.

Cóż, u mnie to jest pewna dość prosta intuicja. Skoro istnieje wiele małych osób (ludzi), to jakoś dziwne wydaje mi się by miała nie istnieć jakaś duża osoba (Bóg). Zwłaszcza że z doświadczenia potwierdzonego wiedzą psychologiczną mogę uznać że w każdym jest osobowa doskonałość, to jakoś dziwne mi się wydaje by jej źródłem nie była jakaś większa, nieskończona osobowa doskonałość

Oczywiście to nie jest dowód logiczny, a jedynie taka intuicja.

---

Problem w tym, że ciężko mi być chrześcijaninem i jednocześnie wyznawać Złotą Zasadę i podpisywać się pod ideą będącą jej zaprzeczeniem. Wybór nie jest więc dla mnie między „życie wieczne a prawa LGBT”, ale „rdzeń moralności chrześcijańskiej a błąd, jakiego w ocenie pewnych zjawisk dopuścili się autorzy Tory i Paweł”.

Tak mnie jeszcze to zastanowiło...a nie można po prostu wyżej cenić rdzeń moralności chrześcijańskiej niż to co pisali autorzy Tory i Paweł? Nie można uznać, że słowa Jezusa mają wyższą rangę i jeśli słowa Pawła się z nimi nie zgadzają, to tym gorzej dla słów Pawła?