[E.T.]

po prostu nie rozumie, że w dzisiejszym świecie bardziej opłaca się ewolucyjnie taktyka opiekuńcza, a nie małpio-kurwinomikke-spartańska

Ano. Można to rozważać w kategoriach zwrotu z inwestycji. Dziś taka troska o jednostkę po pierwsze jest skuteczne i po drugie coraz mniej kosztuje, tymczasem w warunkach wysokorozwiniętej cywilizacji technicznej jednostka jest w stanie dużo więcej dać, niż tylko złożyć swoje życie na ołtarzu jakiejś idei czy bohatersko ginąć za ojczyznę czy władzę tego czy innego człowieka.

To nawet w przyrodzie tak działa. Jak w gnieździe jest kilka piskląt, z których każde kluło się innego dnia i w związku z tym różnią się rozmiarami, to w sytuacji niedoboru w walce o uwagę rodzica wracającego do gniazda z jedzeniem z życiem ujdą tylko najsilniejsze, a w sytuacji dostatku dla nikogo nie zabraknie. Żyjemy właśnie w czasach i obszarze dostatku, w związku z tym nie ma sensu jakaś selekcja z odrzuceniem najsłabszych, którzy ciążyliby w sytuacji niedoboru całej wspólnocie.

Ten dostatek rodzi jeszcze większą dostatniość, bo w tych warunkach można wykorzystać różnorodny potencjał jednostek w społeczeństwie, które przecież stworzyło tyle ról dla swoich członków i którego życie jest tak złożone, że w ramach tego podziału kompetencji i wysiłku tworzy się niezwykle sprawny mechanizm pomnażania dóbr.

Te wszystkie korwinoidy ze swoim kultem siły tęsknią do czasu powszechnej biedy i skrajnych nierówności, gdzie ludzie w obliczu skrajnych niedostatków "jakoś żyli", jak to mówi korwin. Dostatek w ich wizji jest dla nielicznych, bogacących się na biedakach, z którymi nie muszą się niczym dzielić.