[bert04]

A mi utkwiło w głowie to co napisał Bert. Że po pierwsze do wojska zapisuje się najbardziej patriotyczna część społeczeństwa - w Niemczech należy uwzględnić, że chodzi też o neonazistów. Po drugie - jak Niemcy se pierdolną armię za 100 mld ojro, to będą mogły wszystko w okolicy rozjebać jak wujcio Adolf. Po trzecie - wszystko będzie ok, dopóki w Niemczech będą w miarę ok politycy. Jak się dorwie jakiś populista, to może się zrobić nieciekawie.

Bez przesady. W małej armii zawodowej taka "nazistowska koncentracja" jest łatwiejsza, zwłaszcza w takich elitarnych jednostkach. Im większa armia, tym bardziej takie elementy zostaną rozwodnione przez przeciętną społeczeństwa. A niemieckie społeczeństwo w swojej przeciętności nazistowskie nie jest. AfD trochę ich reprezentuje, ale nawet w niej naziolstwo to pewna znacząca i wiodąca część, ale nie całość.

Z drugiej strony, owszem, Niemcy po II WS postawiły najpierw na armię poborową, m.in. dlatego, gdyż mieli złe doświadczenie z armią Republiki Weimarskiej, która jako armia zawodowa była siedliskiem reakcji i wspierała różnych Hitlerów w różnych puczach czy przejęciach władzy. Po końcu zimnej wojny myśleli, że te czasy już minęły i że można sobie odpuścić. Cóż... tadaaaaa.

Armia w UE powinna być europejska, powiązana ze sobą na mocy jeszcze innych, osobnych ustaleń niż NATO. Tak aby całym arsenałem zarządzały połączone dowództwa wszystkich krajów UE.

Chcesz armię bezsilną i bezwładną przez wzajemną blokadę decyzyjną? To może od razu sobie dać spokój. Armia UE ma sens jako pewien rodzaj eksterytorialnych sił szybkiego reagowania, które mogą wspomagać obronę granic. Ale wtedy linie decyzyjne muszą być krótkie, pełnomocnictwa mocne i jasne. Więcej niepokojów budzi kwestia tego, jak taka armia ma reagować wobec konfliktów między państwami UE albo w przypadku niepokojów wewnętrznych. Czy przykładowo jak katalończycy znowu zaczną się burzyć, to Madryd wyśle tam Euro-Corp? Strach się bać takiej opcji.