[żeniec]

Cóż, każde nierandomowe wybieranie naraża na oczywisty zarzut, że w ten sposób dyskryminujesz grupę x, i to ze skutkiem w tym przypadku śmiertelnym.

Czy to problem? Mi tam się bardzo podoba, że systemowo w zabijaniu ludzi istnieje jakaś dyskryminacja jednak.

"Krzywda" to znowu niemierzalna ocena sytuacji.

Nie musimy jej mierzyć w jakichś harmunitach, żeby bez większych wątpliwości stwierdzać, że zachodzi lub nie. Jak komuś coś ukradniesz i temu komuś się to nie podoba, to zadziała się krzywda. Jak został pobity i wyraża niezadowolenie, to też.

Jak się zadaje krzywdę komuś, kto nie istnieje?

Od wielkiej biedy możemy zmierzyć "cierpienie", choć i tutaj co najwyżej badać możemy zdolność odczuwania cierpienia. Natomiast miliony narkomanów strzelających sobie "złoty strzał" w żyłę udowadniają dzień w dzień, że jest możliwa śmierć w stanie szczęśliwości nawet.

Marginalne przypadki nie przekreślają sensowności konceptu całości. Można wyznawać zasadę "chcącemu nie dzieje się krzywda", można też przyjąć, że pewne stany kasują swobodę w podejmowaniu decyzji.

Przyznaję, to jest logiczne podejście. Jeżeli "dobro ludzkości" sprowadzić do jednej zasady "nie wolno zabijać ludzi", to zabijanie ludzi którzy z kolei zabili innych ludzi byłoby legitymalnym wyjątkiem. Choć oczywiście prowadzi to do innych paradoksów, ale mniejsza o to.

Jakich paradoksów? Chodzi o to, że ktoś musi mieć krew na rękach przez dokonanie egzekucji?

Azaliwżdy. Nawet nie próbowałem zdefiniować tegoż dobra.

Zaraz, zaraz. W scenariuszu hipotetycznym było udowodnione "dobro ludzkości". Negatywny odruch natomiast następuje w drodze sprzeciwu wobec zabijania jak w przykładach, bo czytacz ma inne pojęcie dobra ludzkości.  Gdyby istniało jakieś obiektywne i dowiedzione "dobro ludzkości", to wydaje się, że nie budziłoby sprzeciwu, bo byłoby lepsze od każdego innego podejścia. Dlatego wg mnie to tani chwyt 

Jednakże historia ludzkości uczy, że jak tylko gdzieś ktoś zdefiniował jakieś "najwyższe dobro", to znaleźli się ludzie gotowi redukować populację o osobniki, które temu dobru stały naprzeciw. Zależnie od światopoglądu można uwypuklać grupy religijne lub nie-religijne. W obu przypadkach, IMHO, można znaleźć racjonalny tok myślenia, który prowadził do takich redukcji.

Ano, borze szumiący, broń nas przed aktywistami idealistami (w potocznym rozumieniu)!

Hmm... taka anegdota. W pewnym państwie w pierwszej połowie XX wieku wprowadzono prawa, które miały na cel "humanitarne" traktowanie zwierząt, ograniczanie cierpienia, ochronę ich pewnych praw. Także w pierwszej połowie XX wieku w pewnym państwie wprowadzono regulacje, według których pewna grupa ludności została zdehumanitaryzowana, jej członków uśmiercano i usuwano na sposoby, które ostatnio doświadczyliśmy podczas walki z epidemią choroby wściekłych krów. Ironią jest to, że było to to samo państwo, ta sama władza.

Co ma na celu to zawoalowane ad Hitlerum?

Niektórzy twierdzą, że etyka wynika z ewolucji i że zwierzęta też rozwijają podstawowe normy etyczne. Nasza ludzka empatia do zwierząt oraz żądania humanitarnego, czyli ludzkiego, traktowania ich w jakimś stopniu opiera się na obserwację podobieństw między nami, co nie?

Tak sądzę. Trudno objąć etyką coś/kogoś, jeśli nie następuje komunikacja ani nie ma chociaż domniemanie podobnego odczuwania. Z tego powodu pewnie nie obejmujemy normami etycznymi kamieni i marchewek.