[geranium]

Jak się  wyraża  sacrum w budyzmie?

Nie wiem, do końca, jak się wyraża. Jednak buddyści mają swoją sferę sakralną, święte miejsca, święte teksty, święte przedmioty.

Ok.

Zbyszek Dymarski pisze o tym tak

Cytat:
roku 1899 w drugim tomie pisma „L’Année Sociologique” Marcel Mauss i Henri Hubert25 opublikowali obszerny artykuł poświęcony opisowi i analizie rytuałów ofiarnych pomieszczonych głównie w niektórych księgach Starego Testamentu (takich, jak Księga Kapłańska, Księga Wyjścia i Księga Powtórzonego Prawa) oraz świętych księgach hinduizmu (Wedy, Brahmany). By wyjaśnić naturę i sens ofiary, młodzi badacze posłużyli się kategoriami świętości i świeckości. Jeszcze większą wagę dla „sprawy sacrum” miał, rozpoczynający ten numer pisma, wstęp autorstwa Émile’a Durkheima. Objaśniając zależności, jakie zachodzą między religią a sacrum napisał on, że: [. . . ] świętość to początek religii. Mity i dogmaty analizują na swój sposób jej treść, ryty wykorzystują jej właściwości, kapłani ją ucieleśniają, sanktuaria i miejsca święte, pomniki religijne łączą ją z ziemią i zakorzeniają w niej. Religia jest sposobem udzielania sacrum.26 Zatem według francuskiego badacza, sacrum jest bardziej podstawowe niż religia. Religia nabudowuje się i nakierowuje na sacrum27. Tę myśl, nieco precyzyjniej sformułowaną, powtórzył w 1912 r. w swojej, najciekawszej z antropologicznego i religioznawczego punktu widzenia, pracy zatytułowanej Elementarne formy życia religijnego. Napisał tam, później często cytowane, zdanie: Religia jest systemem powiązanych ze sobą wierzeń i praktyk odnoszących się do r z e c z y świętych, tzn. rzeczy wyodrębnionych i zakazanych,