[dammy]

Rzeczywiście, „laku” to Oni mają pod dostatkiem. Każdy Mongoł uważa Czyngisa za największego bohatera wszech czasów. Nie z tego, że był wielkim wojownikiem i podbił całą (bez Indii i Japonii) Azję i pół Europy i stworzył imperium, które powierzchnią ustępowało tylko Imperium Brytyjczyków – to są nieważne drobiazgi.

Czyngis podporządkował sobie Azję Centralną, dużą część Syberii, Mandżurię, część płn. Chin, Koreę, Środkowy Wschód, część Afganistanu, Przedkaukazie. I wsio. To było oczywiście wielkie imperium, ale resztę podbojów (w tym podbój Chin, Bliskiego Wschodu czy Iranu oraz pozostałe terytoria)) o których piszesz musieli dokończyć jego następcy. Atakując Europę Mongołowie Czyngisa po zwycięstwach nad Gruzinami, Rusinami i Połowcami zostali doszczętnie rozbici przez Bułgarów Wołgo-Kamskich. I w chwili śmierci Temudżyna kontrolowali co najwyżej jej pd-wsch. rubieże. Rzeczywiste podboje w Europie rozpoczął dopiero jego wnuk Batu-chan.

…bo zbrodnię ludobójstwa popełniło wielu, ale niewielu z ich pozostawiło więcej coś po sobie - coś, co sprawia, że teraz My możemy żyć spokojnie (względnie spokojnie). W tej chwili myślę o dwóch takich, co pozostawili wiele – Napoleon i Temudżyn. Temudżyn zakończył wojny plemienne w centralnej Azji (to spory region). Wstawił mongolską dynastię w Chinach – Yuan, którą sami Chińczycy oceniają jako najlepszą w swojej historii.

Mongolską dynastię Yuan rozpoczął Ugadej, a podbój całych Chin skończył dopiero Kubilaj. Czyngis nawet podboju płn. Chin nie dokończył.

Jeszcze raz, powtórzę. Czyngis Chana Mongołowie nie kochają za to, że wielkim wojownikiem i zdobywcą był. Kochają go za to, że wprowadził pokój i ostatecznie zakończył idiotyczne wojny plemienne w całej centralnej Azji. Pokój trwa do dziś.

Na pewien czas na pewno. I jest za to doceniany. Ale ostatecznie wojny plemienne w Azji Centralnej zakończyły przede wszystkim podboje dyn. mandżurskiej (Mongolia, Dżungaria i rozbicie powstań przeciwko nim) i w dużo mniejszym stopniu ekspansja Rosji.

Problem dzikich plemion (nomadów północnych) Chińczycy chcieli już rozwiązać w VII w. p.n.e. Wtedy zaczęli budować Wielki Mur. Po „reformie” Czyngisa budowali go nadal, ale już z innych powodów.

Za czasów Mingów Wielki Mur zaczęto budować na potęgę po druzgocącej klęsce Chińczyków z Mongołami pod Tumu w 1449 roku i z powodu najazdów Mongołów płn. Yuan.