[Rowerex]

Do czynienia czynów dobrych potrzebna jest świadomość, że dla czyniącego są one, były i będą gówno warte.

Czy chodzi ci, że dla czyniących to nic nie daje?

Czyniący dobro nie powinien jakkolwiek rozpatrywać słowa "dawać", bo nie można znać słowa "dawać" nie znając słowa "brać", a te dwa słowa razem to już czysty biznes... Nie wszystko co się robi z poczuciem "dobrego czynu" musi dawać rzeczywiście dobre skutki, a rozpatrywanie skutków to znów biznes i interes.

Nie chodzi o to, by czynić dobro bezmyślnie, tylko by nie stawiać skutków dobrych czynów ponad te czyny - np. że jeżeli coś dobrego od czyniącego "wyszło", to pewnie też do niego "wróci" - w ogóle zastanawianie się nad "obiegiem dobra" jest czynnością całkowicie zbędną, bo taka czynność nie jest niczym innym jak "analizą biznesową obrotu towarem" - bo czy dobro ma być towarem?

Analizowanie skutków czynienia dobra nieuchronnie wpływa na samo czynienie dobra - np. "nakarmienie głodnego" (tak ogólnikowo) może doprowadzić "głodnego" do śmierci, ot wystarczy nie znać jakiegoś szczegółu - czy zatem należy przestać karmić głodnych?

Podsumowując: jeżeli samo życie jest marnością, to czynienie dobra także jest marnością, a marnością nad marnościami jest rozpatrywanie "obiegu dobra", co wcale nie znaczy, że nie należy go czynić.

Nasze myślenie utknęło w czymś co zwie się własny interes.

Nikt wśród ludzi nie ma daru czytania innym w myślach. Jeżeli w Raju będzie się taki dar posiadało, to zmieni on sytuację diametralnie, a wtedy dyskusja w rodzaju "zasłużył, nie zasłużył na Wieczną Nagrodę" może się okazać zupełnie bezpodstawna, a nawet pojawi się wstyd, że w swojej ziemskiej ograniczoności śmiało się takie sprawy roztrząsać.