[Ayla Mustafa]

Kiedyś napisałem nanuskrypt, który miał pokazywać stan umysłu po odcięciu od zmysłów. Stawiam, że wtedy ciągle mieliłoby się te wspomnienia, które się ma i na ich podstawie tworzyłoby konstrukcje w głowie. Z biegiem czasu wspomnienia konstrukcji wytworzonych w wyobraźni po odcięciu coraz bardziej zastępowałyby i zasłaniałyby wspomnienia przed odcięciem, więc zapominałoby się, jak ten świat przed odcięciem wyglądał.
Coś na zasadzie:
Następuje odcięcie od zmysłów. Zaczynam np. łączyć wspomnienia o mojej szkole ze wspomnieniami obejrzanych filmów o smokach i tych o czarodziejach. Po latach takich rozmyślań i wyobrażeń nie jestem już pewny, czy w szkole, gdzie się uczyłem, nie było smoków i magików. Po następnych latach wspomnień wszystko się już tak dziwnie zmiksowało, że jestem pewny, iż przed odcięciem byłem smokiem, który wyczarowywał filmy o ludziach.

Jest taka teoria w Internecie, że Pokemony opowiadają o wyobraźni człowieka, który jest w śpiączce i którego umysł zaczyna tworzyć historyjki oparte na wspomnieniach. Tyle że z każdym kolejnym sezonem tworzone w głowie Pokemony stają się coraz bardziej prymitywne, bezsensowne i ich formy mieszają się coraz bardziej np. z pamiętanymi przedmiotami.