[Rodica]

Mustafa Mond

Ja bym odseparował kwestię uczuć i emocji. Można mieć mocne uczucia i słabe emocje oraz nierozwiniętą empatię. Spotkałem w życiu sporo takich osób. Jeżeli tacy ludzie mają mocne uczucia, to mogą najwyżej nieświadomie ranić innych przez problemy z inteligencją emocjonalną. Zadaniem takich Rodic jest wtedy po gombrowiczowemu wyjęzyczyć się, czyli tłumaczyć, jak się czują, by Sheldony Coopery tego świata wiedziały, jak Rodice się czują po danych bodźcach. A jeżeli same Rodice nie wiedzą, o co im chodzi i nie potrafią się zagłębić w introspekcję, mimo swojej samozwańczej wielgachnej i anielskiej inteligencji emocjonalnej, to dlaczego się przywalają do tych, którzy wolą indukcję niż dedukcję?

Jesteś jeszcze bardzo naiwny, myśląc, że dorosłemu, narcystycznemu osobnikowi można wyjęzyczyć jego uczucia.  To są ludzie, którzy mają mózgi jak betony i ciężko stwierdzić czy w ogóle mają jakieś uczucia, czy je udają, czy są emocjonalnie zablokowani. Inną kwestią jest to, że taki czlowiek uważa to za dyshobor, żeby jakaś mamusia tłumaczyła mu co on czuje a jeszcze inną psychika mężczyzny,  która nie pozwala mu się otworzyć przed nikim do kogo nie ma dużego zaufania.
Poza tym, ja nie rozumiem męskiej psychiki, męskich problemów z przerostem ego, brakiem męskości to dla mnie czarna magia, ja myślę po swojemu.
Facet potrzebuje dobrych męskich wzorców, potem zamienia się w niereformowalny beton

Poza tym, raczej jestem pewna, że nie każda kobieta pozwol Ci się wyjęzyczyć, tylko wyjątkowa, taka, która kocha twoje żeńskie pierwiastki. Kluczem do stania się mężczyzną jest pokochanie siebie za swoje kobiece pierwiastki i na odwrót, żeby stać się kobietą trzeba się kochać za swoją meskość. Dlatego ludzie potrzebują mamy i taty.

bert04:

No dobra, i w Twoim kręgu doświadczeń to intelektualiści (albo - osoby się za takie uważające) gardziły uczuciami drugich osób (zwłaszcza Twoimi), a "osoby fizyczne" nie. Chyba staniemy na tym, że ja mam inne doświadczenia niż Ty i tyle. Dla mnie to raczej "osoby fizyczne" były zamknięte na kwestie uczuć. Ale być może intelektualiści z Twojego kręgu doświadczeń byli jakimiś autystami czy podobnymi, czyli osobami, u których inteligencja idzie w parze z deficytami socjalnymi. Wtedy to nawet by było logiczne.

Być może, ale Ty zapewne nie stykasz się w życiu z ludźmi prostymi w ogóle, A ja zyje w kręgu ludzi po studiach i męczy mnie ich towarzystwo. Może dlatego, że maja za bardzo ściśnięte umysły.
Przechlapane jest być inteligentnym i mieć prostą duszę. To jest dowód na to, że zawód należy dopasowywać do osobowości a nie inteligencji.