[Hill]

Niekoniecznie. Nie dogmat.
Rozumowanie idzie wtedy tak:
"O, mam dzieło literackie o Jezusie. Masa ludu wokół wierzy, że to najwyższa prawda. Poczytam. Czytam, czytam... Ło Matejko! Jezus ma rację z tą moralnością. I w dodatku wszystko jest zastanawiająco tajemnicze i wydaje mi się, że za tym stoi głęboka historia wyższego świata, którą pewnie nie wymyślił Paweł czy ktoś podobny, bo to zbyt skomplikowane na niego. Mam wrażenie, że tę fabułę w dużym stopniu rozumiem. Mam takie przeczucia i w znacznym stopniu pasuje mi do niezależnych wniosków filozoficznych. Oczywiście ten Jezus z ewangelii czasem powie coś, z czym się nie zgadzam i co mi nie do końca pasuje (typu straszenie niewybaczalnym piekłem za nazwanie kogoś "bezbożnikiem" lub kwestia zapowiadanej paruzji dość rychło po swej śmierci), ale ogółem zgadzam się tak często, że nabieram pewnej wiary, że te całe ewangelie ukazują jakąś wyższą prawdę. Zakładam też, że niebiosa zapewne chciały tę historię wypromować w świecie i ingerowały w świat tak, by ta historia bez bycia "lost in translation" doszła do mas ludzkich, bo wypromowanie tej historii jest sensowne zgodnie z nią samą."

Właśnie tak to widzę   . Sama nie traktuję Biblii nawet jako pisma natchnionego, równie dobrze mogłyby się znaleźć w niej jakiekolwiek inne pisma, które kiedyś krążyły w gminach chrześcijańskich. Gdyby Jezus chciał zostawić po sobie jakieś pisma i szczegółowe nauki teologiczne jakie są obecnie w kościołach chrześcijańskich, to by to zrobił, a On zostawił swoje objawienie, a potem dalszy rozwój chrześcijaństwa był przypadkowy. Istotny jest główny przekaz, który mówi o wartościach moralnych i o wierze w Boga.
Jeszcze trzeba wziąć pod uwagę, że czasami wygląda to tak, że osoba najpierw się nawraca i przekonuje do Jezusa (żyjąc w naszej kulturze, gdzie każdy choć trochę o Jezusie słyszał), a potem zaczyna się zgłębiać w Biblię, albo dołącza do jakiegoś kościoła, który narzuca jakiś zestaw nauk. Takie nawrócenia dotyczą wielu ludzi, którzy wcześniej nie mieli z Biblią nic wspólnego (np. ludzi, którzy prowadzili życie hulaszcze i religia zupełnie nie leżała w kręgu ich zainteresowań) i potem wchodzą "na gotowe", już po nawróceniu zaczynają traktować przekaz biblijny jako prawdę duchową, ale tu nie sama Biblia na to wpłynęła, a wewnętrzne doświadczenie religijne/przekonanie, które w stronę tej Biblii skierowało.

Osobiście uważam, że można czerpać z różnych ksiąg duchowych/religijnych, które inspirują, sama tak robię i nie ograniczam się tylko do Biblii, różnica jest tylko w wierze, że Jezus nie był tylko zwykłym nauczycielem, filozofem, a kimś więcej, ale ta wiara jest ściśle powiązana z bardzo subiektywnym przekonaniem i jestem tego świadoma.

No i to jest o Nowym Przymierzu we Krwi Jezusa, które zawarł z uczniami podczas ostatniej wieczerzy. No ale prawo nie zostało anulowane ale to Duch Święty, którego Jezus daje, objaśnia pisma i pomaga odróżnić Prawdę od kłamstwa.

Prawo mojżeszowe zostało anulowane, sam to powyżej napisałeś.
A główny przekaz tego cytatu jest taki, że Nowe Przymierze polega na tym, iż prawo będzie "w sercu i umyśle", a jakie prawo może się tam znaleźć? Tylko moralne, bo na pewno nie jakieś uczynki religijne czy inne nauki teologiczne, które nie wypływają z wnętrza, tylko są narzucone np przez kościoły.