[Hill]

Edycja: proszę o połączenie postów, bo mi się napisało jeden pod drugim 


Przeszukując teraz trochę internet trafiłam przypadkiem na takie określenie jak "inteligencja duchowa", czytałam już o inteligencji emocjonalnej, a tu okazuje się, że wprowadzono jeszcze jeden rodzaj inteligencji. Uznałam, że w dyskusji o niezwykłości człowieka może to być ciekawe, więc wrzucę to co mi się udało wyszukać 


"Wiek XX należał do inteligencji racjonalnej. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku D. Goleman spopularyzował wyniki badań nad inteligencją emocjonalną, zwracając uwagę na jej znaczenie we właściwym wykorzystaniu inteligencji racjonalnej. U progu XXI wieku - w dobie kryzysu znaczenia i "otępiałej duchowo" kultury - uczeni wysnuwają koncepcję inteligencji duchowej. Zohar i Marshall podają naukowe dowody jej istnienia, opierając się na wynikach badań w dziedzinach psychologii, antropologii, neurologii i fizyki. Podkreślają związek tej najwyższej formy inteligencji z ludzką potrzebą sensu i wartości, przedstawiają nowy model jaźni i wskazują sposoby jej kształtowania i wzbogacania."
https://lubimyczytac.pl/ksiazka/242343/i...ja-duchowa


"Inteligencja duchowa to naturalna, biologiczna oraz powszechna zdolność gatunku ludzkiego do adaptacji poprzez integrowanie przeżywanych doświadczeń i nadawanie im uogólniającego sensu. Inteligencja duchowa jest praktyczną manifestacją duchowości.
Zdaniem Iana Marshalla i Danah Zohar (2001) przejawem inteligencji duchowej jest myślenie jednoczące posiadające swoją neurofizjologiczną podstawę w postaci odkrytych przez Wolfa Singera i Charlesa Graya tzw. fal gamma – czyli oscylacji o częstotliwości 40 Hz obejmujących różne, odległe od siebie ośrodki mózgu, których intensywność wzrasta podczas integrowania percypowanych bodźców oraz medytacji (doświadczanych subiektywnie jako poczucie jedności rzeczywistości). Oznaczona skrótowo jako SQ (Spiritual Quotient), jest trzecim rodzajem zdolności inteligencji obok IQ (skrót oznacza iloraz inteligencji, powszechnie stosowany wskaźnik inteligencji racjonalnej) i EQ (inteligencja emocjonalna).
Według Roberta Emmonsa (1999, 2000) inteligencja duchowa to zdolność do wykorzystywania składającego się na duchowość systemu wiedzy eksperckiej w odpowiedzi na ostateczną troskę (pojęcie wprowadzane przez protestanckiego teologa Paula Tillicha, czyli pragnienia wykraczające poza codzienną egzystencję, związane z rozmaicie rozumianą Transcendencją. Na inteligencję duchową w tym rozumieniu składają się:

• zdolność do transcendencji
  
• zdolność do przekraczania granic fizyczności
  
• zdolność odczuwania jedności życia i nawiązywania łączności z ludzkością, której nic nie może zagrozić, nawet śmierć
  
• umiejętność doświadczenia podwyższonych stanów świadomości w tym:
  
  • świadomość istnienia rzeczywistości ostatecznej, przyjmującej formę jedności, w której zanikają wszelkie bariery, zaś wszelkie obiekty włączone zostają w tę całość
    
  • doświadczanie społecznych i psychologicznych korzyści związanych z osiąganiem tych stanów
    
• umiejętność nadawania świętości codziennym wydarzeniom, relacjom z innymi, obowiązkom
  
• umiejętność wykorzystywania zasobów duchowych do rozwiązywania codziennych problemów"
  

https://pl.wikipedia.org/wiki/Inteligencja_duchowa


Tu szerszy opis w angielskiej wiki, podano kilka definicji różnych badaczy 


Definicje inteligencji duchowej opierają się na koncepcji duchowości jako odrębnej od religijności – inteligencji egzystencjalnej. 

Danah Zohar zdefiniowała 12 zasad leżących u podstaw duchowej inteligencji: 

1. Samoświadomość: wiedza o tym, w co wierzę, co cenię i co mnie głęboko motywuje.
   
2. Spontaniczność: Życie chwilą i reagowanie na nią.
   
3. Kierowanie się wizją i wartościami: działanie w oparciu o zasady i głębokie przekonania oraz życie zgodnie z nimi.
   
4. Holizm: dostrzeganie szerszych wzorców, relacji i powiązań; mając poczucie przynależności.
   
5. Współczucie: Posiadanie cech „wczuwania się” i głębokiej empatii.
   
6. Celebracja różnorodności: docenianie innych ludzi za ich różnice, a nie pomimo nich.
   
7. Niezależność terenowa: Stawanie naprzeciw tłumu i posiadanie własnych przekonań.
   
8. Pokora: posiadanie poczucia bycia graczem w większym dramacie, swojego prawdziwego miejsca w świecie.
   
9. Tendencja do zadawania fundamentalnego pytania „Dlaczego?” pytania: Potrzeba zrozumienia rzeczy i dotarcia do sedna.
   
10. Umiejętność zmiany perspektywy: odsunięcie się od sytuacji lub problemu i zobaczenie szerszego obrazu lub szerszego kontekstu.
    
11. Pozytywne wykorzystanie przeciwności losu: uczenie się i rozwój na błędach, niepowodzeniach i cierpieniu.
    
12. Poczucie powołania: Poczucie powołania do służenia, do dania czegoś w zamian.
    

Ken O'Donnell opowiada się za ntegracją inteligencji duchowej (SQ) zarówno z inteligencją racjonalną (IQ), jak i inteligencją emocjonalną (EQ). IQ pomaga nam w interakcji z liczbami, formułami i rzeczami, EQ pomaga nam w interakcji z ludźmi, a SQ pomaga nam zachować wewnętrzną równowagę. Aby obliczyć poziom SQ, sugeruje następujące kryteria:

1. Ile czasu, pieniędzy, energii i myśli potrzebujemy, aby uzyskać pożądany efekt.
   
2. Ile dwustronnego szacunku jest w naszych stosunkach.
   
3. Jak „czystą” grę gramy z innymi.
   
4. Ile godności zachowujemy, szanując godność innych.
   
5. Jakże spokojni pozostajemy pomimo obciążenia pracą.
   
6. Jak rozsądne są nasze decyzje.
   
7. Jak stabilni pozostajemy w niepokojących sytuacjach.
   
8. Jak łatwo dostrzegamy w innych zalety zamiast wad.
   

Robert Emmons definiuje inteligencję duchową jako „adaptacyjne wykorzystanie informacji duchowych w celu ułatwienia codziennego rozwiązywania problemów i osiągania celów”. Pierwotnie zaproponował 5 składników inteligencji duchowej:

1. Zdolność do przekraczania tego, co fizyczne i materialne.
   
2. Zdolność do doświadczania podwyższonych stanów świadomości.
   
3. Umiejętność uświęcania codziennych doświadczeń.
   
4. Umiejętność wykorzystania zasobów duchowych do rozwiązywania problemów.
   
5. Zdolność do bycia cnotliwym.
   

Piąta zdolność została później usunięta ze względu na skupienie się na ludzkim zachowaniu, a nie na zdolnościach, w związku z czym nie spełniała wcześniej ustalonych naukowych kryteriów inteligencji.
Frances Vaughan oferuje następujący opis: „Inteligencja duchowa zajmuje się wewnętrznym życiem umysłu i ducha oraz jego związkiem z byciem w świecie”. 
Cindy Wigglesworth definiuje inteligencję duchową jako „zdolność działania z mądrością i współczuciem, przy jednoczesnym zachowaniu spokoju wewnętrznego i zewnętrznego, niezależnie od okoliczności”. Kompetencje składające się na SQ dzieli na 21 umiejętności, ułożonych w model czterech ćwiartek, podobny do szeroko stosowanego modelu inteligencji emocjonalnej, czyli EQ Daniela Golemana. Cztery ćwiartki inteligencji duchowej definiuje się jako:

1. Wyższa samoświadomość Ja/Ego
   
2. Uniwersalna świadomość
   
3. Wyższa Jaźń / Samodoskonalenie Ego
   
4. Duchowa obecność / mistrzostwo społeczne
   

Yosi Amram definiuje inteligencję duchową jako „zdolność stosowania i ucieleśniania duchowych zasobów i cech w celu poprawy codziennego funkcjonowania i dobrego samopoczucia”. Na podstawie wywiadów z siedemdziesięcioma jeden przywódcami duchowymi nominowanymi przez ich rówieśników, jego ekumeniczna ugruntowana teoria inteligencji duchowej zaprezentowana na 115. Dorocznej Konferencji Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego podkreśla siedem głównych tematów, które są uniwersalne w światowych tradycjach duchowych i mądrościowych . Oni są:

1. Świadomość: Posiadanie rozwiniętej, wyrafinowanej świadomości i samowiedzy.
   
2. Łaska: Życie w zgodzie ze świętością, manifestowanie miłości i zaufania do życia.
   
3. Znaczenie: Doświadczanie znaczenia w codziennych czynnościach poprzez poczucie celu i wezwanie do służby, także w obliczu bólu i cierpienia.
   
4. Transcendencja: Identyfikacja poza oddzielnym egoistycznym „ja” w połączoną całość.
   
5. Prawda: Życie w otwartej akceptacji, ciekawości i miłości do całego stworzenia (wszystko, co istnieje).
   
6. Spokój: pokojowe poddanie się Jaźni (Prawdzie, Bogu, Absolutowi, prawdziwej naturze).
   
7. Skierowanie wewnętrzne: Utrzymywanie wewnętrznej wolności w połączeniu z odpowiedzialnym, mądrym działaniem.
   

David B. King podjął badania nad inteligencją duchową na Uniwersytecie Trent w Peterborough, Ontario, Kanada . King definiuje inteligencję duchową jako zbiór adaptacyjnych zdolności umysłowych opartych na niematerialnych i transcendentnych aspektach rzeczywistości, w szczególności takich, które:

„...przyczyniać się do świadomości, integracji i adaptacyjnego zastosowania niematerialnych i transcendentnych aspektów własnej egzystencji, prowadząc do takich rezultatów, jak głęboka refleksja egzystencjalna, wzmocnienie znaczenia, rozpoznanie transcendentnego ja i opanowanie stanów duchowych. 

King proponuje dalej cztery podstawowe zdolności lub zdolności inteligencji duchowej:

1. Krytyczne myślenie egzystencjalne: zdolność do krytycznej kontemplacji natury istnienia, rzeczywistości, wszechświata, przestrzeni, czasu i innych kwestii egzystencjalnych/metafizycznych; także zdolność do kontemplacji kwestii nieegzystencjalnych w odniesieniu do własnej egzystencji (tj. z perspektywy egzystencjalnej).
   
2. Tworzenie znaczenia osobistego: zdolność do czerpania osobistego znaczenia i celu ze wszystkich doświadczeń fizycznych i psychicznych, w tym zdolność do tworzenia i opanowania celu życiowego.
   
3. Świadomość transcendentalna: zdolność do identyfikowania transcendentnych wymiarów/wzorców siebie (tj. transpersonalnego lub transcendentnego ja), innych i świata fizycznego (np. niematerializm) podczas normalnych stanów świadomości, której towarzyszy zdolność identyfikowania ich związek z samym sobą i ze światem fizycznym.
   
4. Rozszerzanie stanu świadomości: Możliwość wchodzenia i wychodzenia z wyższych stanów świadomości (np. czystej świadomości, świadomości kosmicznej, jedności, jedności) i innych stanów transu według własnego uznania (jak podczas głębokiej kontemplacji , medytacji , modlitwy itp.). 
   

Również Vineeth V. Kumar i Manju Mehta również szeroko badali tę koncepcję. Operacjonalizując ten konstrukt, zdefiniowali inteligencję duchową jako „zdolność jednostki do posiadania społecznie istotnego celu w życiu poprzez zrozumienie „siebie” oraz posiadanie wysokiego stopnia sumienia, współczucia i przywiązania do ludzkich wartości”.

https://en.wikipedia.org/wiki/Spiritual_intelligence