[kmat]

Problem polityczno poprawnych wątków jest taki, że często wyglądają one jak po prostu lokowanie produktu.

Pytanie, czy to nie jest celowe. Jak się twórcy nie chce, albo wie, że nie umie, to takie wrzutki mogą być niezłym alibi. A bo krytykujecie, bo jesteście patriarchalnymi rasistami i reakcyjnymi ksenohomofobami, i weź się człowieku tłumacz, że nie jesteś wielbłądem. Rzecz tym prostsza, że jakaś część krytyków taka jest, i podpuchę łyknie jak pelikan. A wtedy twórca może wzruszyć ramionami, westchnąć "a nie mówiłem" i każdą krytykę, choćby i że produkcja dziadowska, pod to podpiąć.

Mamy tu przywołaną przez Lubmera Xenę Wojowniczą Księżniczkę. Przecież to był szajs taki sam jak spora część obecnych politycznie poprawnych gniotów - ale jakoś się to sprzedawało. I nie tylko dlatego, że "wówczas tak się kręciło" bo były przecież "poważne seriale" jak chociażby Robin z Sherwood z 1984 Uśmiech

Mam niejasne wrażenie, że ten Robin Hood otworzył puszkę Pandory. Sukces chyba odniósł dość spory, więc nagle wszyscy zaczęli fantasy kręcić. Zwykle kiepskie. Choć akurat Hercules i Xena odniosły sukces, ale one choć głupie, to były przynajmniej dobrze zrobione.

Po raz pierwszy w świecie Sródziemia osoba po stronie ZUA nie była tylko standardowym villainem, ale faktyczną osobą z pewną głębią.

Tu niestety Tolkien okazał się straszliwie płaski. Choć trzeba pamiętać, że on pisał jednak coś w rodzaju autorskiej baśni i tę koncepcję bardzo tu czuć.

Zgadzamy się, że Galadriel to totalna klapa, zarówno w kwestii napisania postaci jak i gdy aktorskiej?

Jak nie, jak tak?

Feministyczne fantasy ma po prostu inny smak.

Zależy. Taka Brzezińska daje radę. Ale tych wszystkich Andre Norton, czy innych Mercedes Lackey, czy innego nie szło zdzierżyć. Nawet LeGuin dobrze pisała, póki nie wchodziła w ideologię. Ale jak wchodziła, to robiła się bryndza. Ziemiomorze naprawdę trzeba było zamknąć na Ostatnim Brzegu, albo nie zmieniać koncepcji.

Po drugiej stronie mamy Conana, gdzie książki to najniższy pulp

Ale Conan nigdy nie miał ambicji być ambitną literaturą. Howard nie wychylał się, że ma do przekazania jakieś strasznie ważkie treści.

Chlubne wyjątki jak 24 czy Lost podejmowały wielkie ryzyko i stały ciągle na krawędzi przerwania w połowie.

Lost akurat był serialem z rzyci. Nawrzucano od groma ciekawych zagadek w pierwszym sezonie, niczego na serio nie rozwiązano, tylko dokładano nowe, bo rozwiązań twórcy nie wymyślili, a na koniec wszystko zamknięto na odwal się. Tego po pierwszym, góra drugim sezonie nie było po prostu po co oglądać.

Ale przez szybszy feedback w serwisach streamingowych ten "odpad" szybciej też przełoży się na kolejne wymagania wobec kolejnych produkcji. Gdyż widz jest tylko o krok do przejścia do konkurencji a serial z wyłożoną kasą o krok od okazania się bezużytecznymi terabajtami pamięci na serwerach.

Szambo nie przypadkiem wybuchło przy Rings of Pała. Tam szlag trafił olbrzymie pieniądze.

Generalnym problemem jest tu przerabianie fabuły książek nie pod większy realizm w stosunku do czasów pokazanych, ale większe odniesienie w stosunku do lat współczesnych.

Był taki rysunek Mleczki, jak to młody pisarz przychodzi z rękopisem do wydawnictwa, a wydawca pyta: "Więc mówi pan, że napisał powieść z epoki kamienia łupanego, w której porusza pan wiele ważnych problemów naszej współczesności"? No a potem wyszedł Klan Niedźwiedzia Jaskiniowego.