[dammy]

Pośrednio tak. Krytyka whitewashingu zasadza się generalnie na tym, że jest to zjawisko, które utrwala wizję, w której wszystko co w historii ważne działo się za sprawstwem ludzi białych. Nie trzeba chyba wyjaśniać, dlaczego taka wizja jest szkodliwa dla ludzi niebiałych.

Tylko, że krytyka whitewashingu nie powinna moim zdaniem się przejawiać przepisowym ładowaniem ciemnoskórych aktorów do filmów historycznych, których akcja dzieje się wśród dawnych środowisk zdominowanych przez białych. Jest, a przynajmniej było to zjawisko w krajach anglosaskich i latynoamerykańskich (i arabskich) gdzie społeczeńsywa są wielokolorowe, a w filmach osadzonych w dzisiejszych realiach dominują bohaterowie o białej skórze. I w takim przypadku krytyka jest słuszna. Jeśli jednak chcemy promować bohaterów o innych kolorach skóry niż biały w filmach historycznych to osadzajmy może akcję filmu w takim settingu w którym jak najbardziej mogliby występować.

No nie, to nie religia jak każda inna. Jeśli wziąć pewne nurty, to trudno nazwać je w ogóle religią skoro nie ma żadnego bóstwa, do którego trzeba się modlić i być jemu posłusznym. Zen właśnie można to tej grupy zaliczyć. 

Buddyzm jest religią wschodu. I jest jak każda inna religia dharmiczna. Ma swoje sacrum i obrzędowość. W niektórych odłamach buddyzmu może i nie ma bóstw, ale dotyczy to też chociażby dżinizmu. W buddyźmie zen istnieje silny nurt zwany amidyzmem gdzie istnieje siła sprawcza losów ludzkich jakim jest bodhisattwa Amida u którego można wymodlić powodzenie w życiu doczesnym, czy jakąś lepsza reinkarnację dla zmarłego.

No niekoniecznie gdyż wiadomo, że starożytni nie zwracali na kolor skóry takiej uwagi, a raczej nie w ten sposób jak współcześnie. Jeśli popatrzy się na ówczesne przedstawienia, to zazwyczaj mężczyźni mają ciemniejszą skórę a kobiety białą gdyż miało to odzwierciedlać typ aktywności danej płci. Ludzie dookoła Morza Śródziemnego do dziś mogą mieć bardzo mocny odcień koloru brązowego i nikogo to dziwiło (do momentu gdy włoscy czy greccy imigranci pojawili się w Ameryce i zaczęli doświadczać rasizmu gdyż wtedy za białych ich nie uznawano). 
Jeśli spojrzymy na aktorkę grającą netfixową Kleopatrę, to trudno stwierdzić, że jej kolor skóry jest czarny. To raczej bardziej jasny odcień brązowego. Pytanie czy jest to bliższe ówczesnej Kleopatrze niż na przykład biała wersja Elizabeth Taylor, do której nikt się nie przyczepił. 

W malarstwie staroegipskim czy malowanych figurkach bez najmniejszego trudu da się rozpoznać Egipcjanina od Nubijczyka, a sama Kleopatra pochodziła z dynastii pochodzenia macedońskiego gdzie akurat białowłosych nie brakowało. Zresztą opis Kleopatry zachował się na wizerunkach oraz w dziełach rzymskich historyków, którzy nie pałali do niej sympatią i z pewnością by to jej wytknięto.

Nie wiem czy zefciu o tym pisał czy Ty ale to bez znaczenia, możesz jemu odpowiedzieć. Jest bardzo prawdopodobne, że Jezus nie był typowym białym blondynem więc skoro czepiamy się netfiksowej Kleopatry, to czepiajmy się innych na podobnej zasadzie. 

Pierwsze wyobrażenie Jezusa to brunet o jasnej skórze.

Dziś rude włosy kojarzą się raczej z namiętnością, dlatego ruda = seksowna. Ale nie można wykluczyć, że stare uprzedzenia przeciw "ginger" nadal działają anglosaskiej kulturze, zwłaszcza że 90% kinematografii jest anglosaska właśnie.

90% kinematografii z pewnością anglosaska nie jest.

No nie, chyba Ty czegoś nie doczytałeś. Wspomniałem wcześniej w odpowiedzi do Lumbera, że serialowa Afrodyta była ruda i dlaczego to nie ma dla niego żadnego znaczenia a ciemny kolor skóry Zeusa, jakoś ma. I ciągle nie mogę doczekać się odpowiedzi. Włosy są przecież równie widoczne co twarz. 

Gdyż Zeus patrząc na mozaiki i malarstwo antyczne ani czarny, ani łysy być nie mógł. A Afrodyta od biedy mogła. Gdyż taki kolor włosów Grecy choć rzadko miewali, a poprzez częste kontakty z Celtami u Greków nie był to ewenement.

No i tu jest chyba sedno problemu. Widać kolor skóry jak jest inny od naszego więc się na niego zwraca uwagę. 

Nie. Filmy historyczne to filmy historyczne. Tam zwraca się większą uwagę na zgodność z realiami.

Znowu to samo. Skala narzekań o których piszesz w stosunku tego, co pisano i mówiono ostatniej Kleopatrze, jest nie do porównania. 

Ale tu chodzi o zasięg docieralności serialu i marketing wokół niego. Większa docieralność to więcej krytyki, ale źródło jej te same tylko krytykujących więcej.

Nie w tym rzecz. Jakieś pojedyncze głosy podnoszą kwestie o których wspomniałeś natomiast o Kleopatrze pół zachodniego świata rozprawiało. Nawet moja matka, co to jest raczej odłączona od internetu zna tą sprawę całkiem dobrze. Źdźbło w oku bliźniego widzisz a belki w swoim (waszym) nie dostrzegasz. 

O tym pisałem powyżej.

Przecież tematem jest poprawność polityczna i jak to podobno niszczy kinematografię. Ja próbuję pokazać, że poprawność polityczna to nic nowego, doświadczamy tylko nowej odsłony. Od początku kinematografii powszechnie mieliśmy do czynienia z cenzurą, próbami schlebiania konserwatywnym poglądom poprzez choćby odpowiednie przedstawianie kobiet i mniejszości ale także mężczyzn, naciskami społecznymi czy religijnymi w celu ograniczenia rozpowszechniania twórczości moralnie niepoprawnej itd. A ja tu czytam, nie tylko od ciebie, że teraz dopiero strasznie się dzieje gdyż podobno nakazują wrzucić Murzyna do filmu. 
Jaki to ma związek z Rambo? Jest to świetny przykład jak funkcjonowała poprawność polityczna wtedy. Po pierwsze, stereotyp muskularnego macho prezentowany od części drugiej w ugruntował się w popkulurze a co za tym idzie w społeczeństwie i jest odzwierciedleniem tego jest chociażby to, co widać dosłownie w każdej siłowni. Po drugie stereotypy rasowe, narodowościowe czy płciowe (sam wspomniałeś o dwóch kobietach w całym filmie). Po trzecia propaganda militarystycza i imperialistyczna przelewająca się przez kolejne części, tworząca mit amerykańskiego żołnierza walczącego zawsze o dobro przeciw tym złym (Wietnamczykom czy Rosjanom) i oczywiście zawsze zwycięskiego.

Ale skoro krytykujemy dane zjawisko to po co je zwalczać tym samym tylko wachniętym w drugą stronę? Wszak gówno, które inaczej śmierdzi niż to leżace obok gównem być nie przestaje.

Kurde, gdybyśmy żyli w dawnych czasach to na bank by mnie wkurwiało wszędobylskie ewangelizujące chrześcijaństwo. Teraz, kiedy chrześcijaństwo się nareszcie skończyło, to sieją swoją ideologię aktywiści feministyczni i ekolodzy. Nic tylko się zaszyć gdzieś na pustelni z dala od tego całego syfu.

Pierwsze aktywistki feministyczne wywodzą się akurat ze środowisk chrześcijańskich. I dziś też takich nie brakuje. Mamy feminizm protestancki, a także wśród środowisk katolickich.