Witaj!
Osiris napisał
Kłopot w tym, że ty rzeczywiście wierzysz w te frazesy i traktujesz je na serio. W klasycznym marksizmie uciśniona klasa robotnicza walczy z krwiożerczymi kapitalistami. W wersji kulturowej marksizmu pojawiają się kolejni uciśnieni. Klasa robotnicza nie jest już specjalnie istotna, wystarczy spojrzeć na priorytety naszej lewicy. W marksizmie kulturowym pokrzywdzone były najpierw feministki, potem homoseksualiści, dalej LGBT, a teraz transseksualiści. Tym samym poprzednie grupy tracą na znaczeniu. Ba, pierwsze w kolejności do odstrzału są feministki i to nie tylko casus Rowling. Także bardzo znana irlandzka feministka Mary Kenny, której cofnięto wykład na Uniwersytecie Limerick po oskarżeniach o transfobie. Homoseksualiści protestujący przeciw tranzycji są następni w kolejce (patrz przykład geja Łukasza Sakowskiego). Zawsze odbywa się to poprzez zaszczucie, szantaż, omijając pole dyskusji, która wymusza angażowanie rozumu. Zamiast terroru rewolucyjnego mamy terror – cenzurę poprawności politycznej, narzucający co kto ma myśleć, dławiący samodzielne myślenie.
Oczywiście jest to wszystko siermiężnie smarowne troską „o równe prawa”, „dyskryminacje”, „traktowaniem po ludzku” i itp. Raczej zmierza to do marginalizacji myślenia i rozumowania podstawionymi frazesami. Cancel culture w służbie polipoprawności niszczy tożsamość, aby w ten sposób móc zbudować nowego człowieka, nieobarczonego przeszłością. Likwidowanie „nierówności” znajdowanych w kolejnych grupach społecznych, ma na celu stworzenie szczęśliwego i harmonijnego społeczeństwa. Ta szczytna idea jest li tylko, znaną od dawien dawna utopią i przynosi przeciwne do zamierzonych rezultaty.
Tak więc żyjesz w w swojej utopijnej bańce problemów, których rozwiązanie szukasz poprzez ich eskalowanie.
Cytat:Jest całkiem inaczej. Ustawicznie urażone są właśnie środowiska prawicowe, ultraprawicowe czy ukryci rasiści z powodu tego, że czarna osoba zagrała białą postać (odwrotnie jest dla nich ok). Urażone są ponieważ różne mniejszości chcą mieć równe prawa, dyskryminowani nie chcą być dyskryminowani, marginalizowane grupy chcą mieć swój głos a uchodźcy czy imigranci chcą być traktowani po ludzku i zgodnie z przepisami.
Ale trudno to dostrzec jak się żyje w swojej bańce, w bogatym kraju, w uprzywilejowanej pozycji w stosunku do zdecydowanej większości populacji tej planety. Wtedy wydaje się, że tych problemów nie ma albo ludziom z problemami to zwisa.
Kłopot w tym, że ty rzeczywiście wierzysz w te frazesy i traktujesz je na serio. W klasycznym marksizmie uciśniona klasa robotnicza walczy z krwiożerczymi kapitalistami. W wersji kulturowej marksizmu pojawiają się kolejni uciśnieni. Klasa robotnicza nie jest już specjalnie istotna, wystarczy spojrzeć na priorytety naszej lewicy. W marksizmie kulturowym pokrzywdzone były najpierw feministki, potem homoseksualiści, dalej LGBT, a teraz transseksualiści. Tym samym poprzednie grupy tracą na znaczeniu. Ba, pierwsze w kolejności do odstrzału są feministki i to nie tylko casus Rowling. Także bardzo znana irlandzka feministka Mary Kenny, której cofnięto wykład na Uniwersytecie Limerick po oskarżeniach o transfobie. Homoseksualiści protestujący przeciw tranzycji są następni w kolejce (patrz przykład geja Łukasza Sakowskiego). Zawsze odbywa się to poprzez zaszczucie, szantaż, omijając pole dyskusji, która wymusza angażowanie rozumu. Zamiast terroru rewolucyjnego mamy terror – cenzurę poprawności politycznej, narzucający co kto ma myśleć, dławiący samodzielne myślenie.
Oczywiście jest to wszystko siermiężnie smarowne troską „o równe prawa”, „dyskryminacje”, „traktowaniem po ludzku” i itp. Raczej zmierza to do marginalizacji myślenia i rozumowania podstawionymi frazesami. Cancel culture w służbie polipoprawności niszczy tożsamość, aby w ten sposób móc zbudować nowego człowieka, nieobarczonego przeszłością. Likwidowanie „nierówności” znajdowanych w kolejnych grupach społecznych, ma na celu stworzenie szczęśliwego i harmonijnego społeczeństwa. Ta szczytna idea jest li tylko, znaną od dawien dawna utopią i przynosi przeciwne do zamierzonych rezultaty.
Tak więc żyjesz w w swojej utopijnej bańce problemów, których rozwiązanie szukasz poprzez ich eskalowanie.