[Neuro]

Gdyż tezy bez uzasadnienia można odrzucać bez wyjaśnienia.

W takim razie możesz odrzucić tezę, którą sam mi przypisałeś.

No dobra, więc lądujemy znowu przy pojęciu "duszy przymierzającej ciało", czyli w wyjaśnieniach religijnych.

Duchowych.

Niektórzy twierdzą, że to klimat i ochrona przed zimnem, inni że te zmiany są jeszcze wcześniejsze i dotyczą wytwarzania się koncepcji wstydu.

Wstyd mógłby mieć ewentualnie sens w przypadku chęci ukrycia niedoskonałości cielesnych.

Jest taka koncepcja, że w momencie śmierci człowiek dostaje jeszcze jedną ostatnią szansę. Stąd te relacje o tym, jak życie przesuwa się przed oczami umierających. Zgodnie z tym człowiek jeszcze raz ma szansę nawrócić się na progu śmierci. I zgodnie z teorią ciągle jeszcze niezerowa ilość ludzi "w zatwardziałości serca" tę ostatnią szansę odrzuca.

A ja nie widzę powodu by stawiać jakiś górny limit szans. 70 razy 7 nie traktowałbym dosłownie jako 490.

A jeśli podjęliby ostateczną decyzję by wejść do raju, to czy byliby tam wówczas podatni na korupcję, skoro dokonali "ostatecznej" decyzji?

No ale gdzieś niżej twierdzisz, że ludzie popełniający złe czyny popełniają je przez głupotę. Czyli jakieś braki w rozumie, nie przez ewentualne konflikty rozumu i emocji właśnie. To drugie jest moją tezą w temacie (przy czym nie zawsze uważam, że emocje są źródłem zła, wprost przeciwnie).

Że ludzie dokonujący błędnych wyborów, dokonują ich z powodu głupoty. Bo gdyby byli mądrzejsi, to wybraliby lepiej. W takiej mierze, w jakiej niezależne od nich impulsy przejęły wpływ nad podejmowaniem decyzji, w takim stopniu to nie był ich wybór. Mówię jedynie o tym wycinku, w którym to ich wybór był.

Na szczęście "większa radość będzie w niebie z jednego nawróconego", więc na jakieś skali szczęśliwości myślę, że Bóg już tam wychodzi na plus.

Ale i tak szkoda by odczuwał w ogóle jakikolwiek dyskomfort.

Wyobraź sobie, że dwóch ludzi wylądowało po wypadku na samotnej wyspie, jak w serialu Lost. Jeden jest pewien, że zaraz ekipa ratunkowa przybędzie, przecież wszystko jest gdzieś tam rejestrowane, więc spędza swój czas na piciu mleka kokosowego i jedzeniu bananów. Drugi uważa, że trzeba jednak się wystarać o uratowanie, więc robi jakieś znaki na plaży, buduje ogniska na zapas, próbuje z resztek samolotu czy statku zmajstrować jakiś radionadajnik. Pierwsza osoba będzie wiodła niestresowe życie, ale prawdopodobnie zakończy ją na tej wyspie. Druga będzie zaiwaniała i się stresowała, niemniej może być prędzej uratowana.

Albo druga padnie ze stresu, a pierwsza spokojnie dożyje ratunku.

Pisałem, że można być wartym zbawienia. Jeżeli idziesz do sklepu, widzisz różne towary warte kupienia. Nie oznacza to, że kupujesz je wszystkie. Możesz kupić kilka, jeden, lub nawet żadnego, gdyż nie masz takiego obowiązku. Natomiast z dużą pewnością nie kupisz towaru zepsutego, nieużytecznego, nieadekwatnego w jakości i cenie.

Ta metafora jest jeszcze gorsza od poprzedniej, wiem, ale ograniczona do kwestii wartości i zasłużenia pasi.

A podobno zgodnie z chrześcijańską narracją mamy do czynienia z samymi zepsutymi towarami. I co miałoby być tą ceną?

Sam rozum bez emocji prowadzi do osobowiści socjopatycznej, która wszelakie stosunki międzyludzkie ocenia tylko według kryteriów pragmatyzmu i oportunizmu. I która osobowość ze spokojem ducha zachowałaby bezczonność widząc dziecko wbiegające na ruchliwą ulicę.

Nie ma czegoś takiego jak "sam rozum". Aby ocenić cokolwiek według kryteriów pragmatyzmu i oportunizmu, trzeba bazować na subiektywnych preferencjach, a te opierają się na odczuciach.

Nawet ty ze swoją "pochwałą bezczynności" ciągle jeszcze wystawiasz się na stres dyskusji ze mną, bo wiesz tak jak ja, że prowadzi ona do rozwoju rozumu właśnie.

Robię to nie dla stresu, lecz mimo stresu. Ponoszę pewien koszt, ale robię to ze względu na ekscytację.

To jest o tyle dziwne, że ja ciągle piszę o potępieniu jako "stanie naturalnym", do którego idzie całe Stworzenie skazane na marność, obrócenie w proch. A Zbawieniu jako aktywnej działalności Boga - i człowieka, oczywiście.

Raz piszesz tak, a innym razem przytaczasz aktywne posyłanie precz.

Cóż, dalej jest życie, pełne możliwości, a nie śmierć je ostatecznie zamykająca.

Tak jakby to życie pełne możliwości miało oznaczać nieśmiertelność ;-)

Twojego religijnego ideolo

O ile mi wiadomo, nie wyznaję żadnej z religii, więc może prędzej duchowego

Zwrócę ci uwagę raz jeszcze, że brak prawa do Zbawienia w chrześcijaństwie jest dla ciebie powodem odrzucania tej koncepcji Boga. Widzę tutaj niekonsekwencję u ciebie.

Znowu wprowadzasz modyfikacje do moich wypowiedzi.