Witaj!
dammy napisał(a):Teista napisał(a): Albowiem i wtedy, gdy ich dosięgła straszna wściekłość gadów i ginęli od ukąszeń krętych wężów,… Mdr 16, 5........................jest to ewidentne nawiązanie do miedzianego węża. Dalej mamy fragmenty nawiązujące do plag egipskich znanych z ks. Wyjścia. Ten fragment ks. Wyjścia jest najczęściej przypisywany tradycji kapłańskiej P. Ks. Liczb to najbardziej poszatkowana kompilacja z całego Pięcioksiągu. Najwięcej jest tam tradycji kapłańskiej, ale obecność miedzianego węża-węża lamentacji Nechusztana, którego wiąże się z jakimś starosemickim bóstwem wskazuje, że ta część skompilowana gdzieś w II pol. V/IV w. p.n.e. mogła mieć starsze wplecione wątki. Ale jest to późna kapłańska redakcja bądź nawet twórczość z Tory.
Trzeba zwrócić uwagę, że węże atakują niewiernych Izraelitów w Ks. Liczb, a Egipcjan w ks. Mądrości. Już widać, że tu chodzi tylko o niewiernych. Do tego niezbyt dokładny dodatek z plag egipskich. W księdze Mądrości tak naprawdę nie o to chodzi by pokazać okrutne węże mordujące Egipcjan, ale potęgę i sprawiedliwość Boga dla jego wybrańców w ujęciu metafizycznym i eschatologicznym. Autor szczegółami się w ogóle nie przejmuje gdyż nie o szczegóły mu chodzi. Twoje Mdr 16.5 to taki "chwyt erystyczny" udowodnienie swoich tez przez cofnięcie się w przeszłość.
W moim poście
https://ateista.pl/showthread.php?tid=12...#pid741926
napisałem
Cytat:Zwykle Biblię tłumaczę na język materialisty, ale akurat nad sprawą węża miedzianego nie zastanawiałem się wcześniej. Wiedziałem, że to element jakichś tam plemiennych obrzędów, starszych od Abrahama i to wystarczyło. Tak więc dzięki za te informacje, może coś się „wykluje”.No i się wykluło:
Pisząc o miedzianym wężu, że to jakieś plemienne zwyczaje, starsze od Abrahama, popełniłem błąd. Szukając wyjaśnień w innej sprawie natrafiłem na ciekawe informacje o biblijnym, miedzianym wężu.
Okazuje się, iż miedziany wąż to przedstawienie Boga Horona czczonego przez Żydów, a którego sanktuarium znajdowało się w świątyni jerozolimskiej do czasów króla Ezechiasza i jego reformy religijnej (VII w. p.n.e.). Przybytek Horona znajdował się w głównej Sali świątyni Jahwe. Żydzi oddawali mu cześć, bo Horon decydował o zdrowiu zwierząt, a kondycja zwierząt dla Żydów była kluczowa. Jahwe i Horon byli dla Żydów (w tamtym czasie) bóstwami równorzędnymi. Ta sytuacja uległa zmianie po reformie Ezechiasza. Wprowadził monoteizm.