[max99]

Nie widzę tego. Może to kwestia mojej własnej neurochemii, ale zupełnie mnie to nie przekonuje.

Cóż poradzić...

Dobrze - to znaczy nie chcieć zmiany.
Źle - to znaczy chcieć zmiany.

W jakich przypadkach nie chcemy zmiany, a w jakich chcemy zmiany?

Istniejemy i cierpimy -> chcemy zmiany
Istniejemy i się radujemy -> nie chcemy zmiany
Nie istniejemy -> nie chcemy zmiany

Widać, że gdy nie istniejesz to tak samo nie chcesz zmiany, jak gdy istniejesz i się radujesz. Są to więc sytuacje równoważne.
Bilans jest oczywisty. Lepiej jest nie istnieć.

Są ludzie, którzy na poważnie podchodzą do systemu tez, który przyjęli.

Podawałem już przykład panicznego lęku przed pająkami.
I ja poważnie podchodzę do tezy, że mój lęk przed pająkami jest absurdalny. A mimo to nadal boję się pająków.
Czy to według Ciebie oznacza, że lęk przed pająkami jest zasadny, bo nie potrafię się ich nie bać?

Ty zaś twierdzisz, że każdy człowiek deklarujący wegetarianizm pewnie żre mięcho.

Nie. Ja twierdzę, że wielu ludzi, którzy twierdzą, że należy nie jeść mięsa, ponieważ prowadzi to do krzywdy zwierząt, żre mięcho.
Z faktu, że osoby kibicujące wegetarianizmowi żrą mięcho, nie wynika, że zwierzęta hodowlane nie doznają krzywdy.

Podobnie wielu ludzi twierdzi, że fakt, iż w Polsce przerabiamy świnie na kotlety i zjadamy, a psów nie jemy i nie zabijamy (a nawet jest to prawnie zabronione) wynika wyłącznie z różnic kulturowych między naszą kulturą a innymi, np. chińską, a nie z jakichś obiektywnych przesłanek o większym stopniu cierpienia doświadczanego przez zjadane psy niż przez zjadane świnie.
Świnia cierpi tak samo jak pies. Ma podobny poziom inteligencji do psa. Ty doskonale zdając sobie z tego sprawę jednak nadal będziesz jadł kotlety wieprzowe, ale psa nie zjesz, bo zamęczyłyby Cię wyrzuty sumienia - mimo że wiesz, że to bezzasadne, bo tak samo cierpiące świnie zjadasz. Jednak Ty nie kierujesz się w decyzji o zjedzeniu świni czy psa cierpieniem świń i psów - kierujesz się tylko swoim własnym. Myśl o zjedzeniu świni sprawia Ci mniejsze cierpienie (ze względu na kulturę, w której się wychowałeś) niż myśl o zjedzeniu psa. I tylko z tego powodu świnię zjesz, a psa nie. Cierpienie świni i psa nie ma tu nic do rzeczy. Liczą się tylko Twoje emocje.
Podobnie ma się sprawa z zabijaniem i robieniem kotletów z ludzkich noworodków, które, jak powszechnie wiadomo, mają umysły zdecydowanie słabiej rozwinięte od świń hodowanych na kotlety. Jednak noworodka byś nie zabił, ani nie zjadł. Czy to oznacza, że fałszywą jest teza, że dorosła świnia jest na wyższym poziomie rozwoju umysłowego niż ludzki noworodek i doznaje większego cierpienia będąc hodowaną na kotlety niż ludzki noworodek doświadczyłby, gdyby go zabito tuż po urodzeniu na kotleta? Nie.
W ogólności, dlaczego jedzenie mięsa ludzkiego miałoby być czymś złym, gdy jedzenie mięsa kurzego złe nie jest? To mięso, i to mięso. Dlaczego nie należy jeść ludzkich zmarłych? Nie ma żadnego powodu, żeby zjadanie ludzkich zmarłych można było określić czymś złym. Bo jak to zmarłemu zaszkodzi, kiedy go zjesz? On już i tak nie żyje. Czy to świnia, czy to człowiek - to już tylko mięso. Jednak nawet jeśli doskonale sobie z tego zdajesz sprawę, to i tak ludzkiego zmarłego nie zjesz. Czy to sprawia, że teza była fałszywa? Nie. To znaczy tylko tyle, że nie kierujesz się rozumem, ale emocjami - bo tak jest skonstruowany człowiek. Rozumem to próbował się kierować Kajetan Poznański, ale też nie do końca mu wyszło.

To co napisałeś jest prawdą co do części ludzi np. wierzących niepraktykujących. Jakieś tam tezy niby przyjmują a potem i tak żyją po swojemu.

A ja bym powiedział, że wszyscy wierzący tak postępują.
Czy istnieje choć jedna osoba na świecie, która całe życie przeżyła zgodnie z zasadami wiary chrześcijańskiej? Nawet papież taki nie jest. Zasady wiary chrześcijańskiej są niezgodne z naturą człowieka. To jest niedościgniony ideał, którego człowiek osiągnąć nie może. Kto całe swoje życie nadstawiał drugi policzek? Zapewne nikt. Nawet Jezus się kiedyś wkurzył, według opisów biblijnych. Jednak czy to obala chrześcijaństwo?

Ty próbujesz tych twoich tchórzów i kłamców Benatarów usprawiedliwić naturą człowieka. A spójrz na muzułmanów - tak głęboko wierzą w swoją religię, że w imię jej zasad i zgodnie z jej tezami potrafią wysadzić się (i innych) w powietrze. Gdyby mieli taką naturę o jakiej piszesz, to nie musielibyśmy obawiać się islamu.

A są też muzułmanie, którzy nie prowadzą dżihadu i się nie wysadzają. Czy to obala islam?

Podobnie wiele osób uważających się za ateistów, w chwilach wielkiego kryzysu osobistego połączonego z ogromnym lękiem i poczuciem beznadziei, zaczyna się modlić do Boga. Czy to dowodzi istnienia Boga? Zdaniem wielu hierarchów kościelnych tak. Podobnie jak zdaniem innych sensu życia dowodzi fakt, że ludzie nie widzący sensu w życiu jeszcze się nie zabili.