[bert04]

I tu mam pewien dylemat moralny, bo z jednej strony absolutnie nie popieram takich rozwiązań i nie chodzi mi o to, aby bronić czy usprawiedliwiać sprawcę, ale z drugiej strony widziałem ostatnio info, że Ukraińcy wysadzili w powietrze rosyjskiego dowódcę obozu jenieckiego gdzie mordowano i torturowano jeńców wojennych. A gdybym zobaczył w mediach społecznościowych zdjęcie przedstawiające pozostałych dowódców tego obozu a obok przekreślone zdjęcie tego wysadzonego to pewnie nawet nawet odruchowo dałbym lajka.

Zdjęcia widziałem, lajki dawałem.

A gdzieś tam z tyłu głowy męczy mnie kwestia czy pod względem moralnym (nie prawnym) te dwie sytuacje aż tak ogromnie się od siebie różnią. W rozważaniach tych pomijam też oczywiście konsekwencje wpływu takich morderstw na porządek publiczny itp.

Ja mam dosyć staromodny pogląd, że wojna i pokój to dwa różne stany moralne. Przykładowo, jest wojna, widzę Niemca, lub Ruska, lub jakiegoś innego diabła. Jak ma mundur, to strzelam, jak nie ma, to się wstrzymuję, ale broń trzymam, a nuż widelec jakiś zielony ludzik lub inny hybryd. Wybory moralne są stosunkowo proste i polegają na tym, czy zabijać czy jednak nie, jakieś ramy prawne i jakieś konwencje genewskie czy inne deklaracje praw tego i owego to jedyne prawo.

A teraz mamy pokój. Widzę Niemca, czy Ruska, lub jakiegoś innego diabła. No może mie ręka swędzić, mogę mieć hipotetycznie nawet w niej broń. Ale z jakichś powodów jednak nie zabijam. No chyba że ten chce mnie, ale tu wiadomo.

W warunkach pokoju są pewne bronie uznane za "wolność wypowiedzi". Niektóre na granicy nietykalności cielesnej. Jak torty w twarz, oblewanie sztuczną krwią. Ale jedną z zasad cywilizacji jest jednak to, że, przynajmniej w warunkach pokojowych, jednak się nie zabijamy wzajemnie. Inaczej potem jacyś Ergosi będą mówić, że zwolennicy public heatchcare to "zdrowo-terroryści".