[Slup]

Tak jak pisałem wyżej. Ale to w żaden sposób nie powoduje, że doktryna jest fałszywa.

Doszliśmy więc do porozumienia. Twój pogląd co do zasady nie może być uzgodniony z podaną wyżej metafilozoficzną dyrektywą. Nie dotyczy to wszystkich poglądów, a w każdym razie nie w jednakowym stopniu. Np. brak racjonalnego strachu przed pająkami lub przekonanie, że wartościowy charakter jest istotniejszy niż wygląd, mogą być co do zasady z nią uzgodnione. Promortalizm tej właściwości nie ma.

Oczywiście nie wynika z tego, że jest fałszywy. Tego nigdzie nie twierdziłem.

Przypomnę Twoją definicję dobra i zła.

Krótko mówiąc, złe jest to i tylko to, co kreuje sfrustrowaną potrzebę. Dopełnienie tego jest dobrem.

Dalej przyjmę, że sfrustrowana potrzeba to po prostu potrzeba niezaspokojona. Przyjmijmy, że NP oznacza niezaspokojone potrzeby, natomiast KNP oznacza to, co kreuje niezaspokojone potrzeby. Zatem przyjmujesz dwie tezy.
(1) Złem jest tylko i wyłącznie KNP.
(2) Dopełnienie zła jest dobrem.
NP jest różne od KNP. Stąd wynika, że NP znajduje się w dopełnieniu KNP. Na mocy założenia (2) uzyskujemy wniosek
(3) NP są dobrem.
Zatem z Twoich definicji wynika, że niezaspokojone potrzeby są dobre. Zakładam, że to nie jest wniosek, który byłbyś gotów zaakceptować. Nie mam co do tego pewności, ale mam takie przeczucie na podstawie wypowiedzi

Moja "definicja" wpisuje się idealnie w zaspokojenie wszystkich potrzeb - bo potrzeba po zaspokojeniu znika, a więc potrzeba zaspokojona to brak potrzeby.

i innych jej podobnych.

Nie jestem niestety w stanie wydobyć z tego, co piszesz jakiegoś spójnego ciągu myślowego. Warto wyrażać argumenty w możliwie precyzyjny i ustrukturyzowany sposób. Wówczas są czytelne i mają wyraźne założenia. Nie uważam, że to, co piszesz, jest całkowicie pozbawione waloru merytorycznego, ale trudno jest tę wartość wyodrębnić.

Niekrzywdzenie innych i niemanipulowanie innymi są nazywane przez niego „minimalną etyczną artykulacją” („MEA”). MEA jest naruszana przez nasze strukturalne „moralne upośledzenie”, światowe dyskomforty – w szczególności ból i zniechęcenie – którym podlegamy i które nie pozwalają nam postępować etycznie. Cabrera stoi na stanowisku, że afirmatywna moralność przeczy sama sobie, ponieważ akceptuje MEA, a opowiada się za tworzeniem ludzkiego istnienia, co wyklucza możliwość niekrzywdzenia innych i niemanipulowania innymi.

Zwolennik moralność afirmatywnej mógłby odpowiedzieć następująco. 

Faktycznie istnienie ludzkości prowadzi do naruszeń MEA i jest to godne ubolewania. Jednak wartość ludzkiego istnienia jest taka, że te naruszenia MEA, które są jego efektem, są przez tę wartość kompensowane.

Ostatecznie więc problem sprowadza się do decyzji aksjologicznej. Czy nadajemy ludzkiemu życiu wartość i jak duża jest ta wartość? Cała nasze poznanie (z naukowym włącznie) jest ufundowane na tego typu decyzjach.