[żeniec]

To ja Cię faktycznie nie zrozumiałem...
Ty nie całkujesz wpływu innych (I) wynikającego z jakichś ograniczeń (L), ale całkujesz możliwości (dla niepoznaki nazwane ograniczeniami), na które to możliwości mają pozytywny lub negatywny wpływ inni (I)...

I chyba dalej nie rozumiesz, całkowane jest [latex]I[/latex], a później [latex]IF[/latex], ograniczenia są parametrem po którym bierzemy [latex]\sup[/latex].

No tak, faktycznie taka całka jest monotyczna, a możliwości faktycznie mogą urosnąć, gdy obok jedynej osoby na świecie pojawi się jeszcze ktoś, a prawdziwie wolny jest jedynie wszechmocny Bóg.

Potrzebuję tłumaczenia na polski.

Taki sposób liczenia wolności rodzi wszelkie paradoksy, o których mówiłem od początku:

Powtarzasz od początku i nie reagujesz na odpowiedzi. To było już nudne za pierwszym razem, gdy spróbowałeś tej taktyki. Odnieś się do odpowiedzi, zamiast powtarzać w kółko jak katarynka.

1. Jest sprzeczny z założeniem, że wolność to brakiem wpływu pięści podmiotu p' na nos podmiotu p, (zabicie członka mniejszości i uratowanie, dzięki tak pozyskanym organom do przeszczepu, życia 2 członków większości, podnosi ogólny poziom możliwości - czyli jak to nazywasz "wolności").

Odpowiedź na to była w poprzednim poście.

2. Wzrost poziomu potencjalnej konsumpcji jest tożsamy ze wzrostem możliwości - czyli jak to nazywasz "wolności" (samo zwiększenie oferty w sklepach sprawia, że mam więcej możliwości, czyli "wolności").

Tak, więcej możliwości oznacza więcej wolności

3. Nie ma sposobu by obiektywnie liczyć wartość jaką mają dla poszczególnych jednostek poszczególne "możliwości" (patrz niżej) 

To jest zarzut przeciwko każdemu pojęciu, które próbuje ująć jakiś fragment interakcji ludzi ze światem. Sam posługujesz się pojęciami jak równość, społeczna pożyteczność, sprawiedliwość, itd. tak, jakby było one dobrze zdefiniowane i mierzalne. Gdy zwracam Ci uwagę na to, że jesteś nieuczciwy w swoich podwójnych standardach, to po prostu urywasz wątek i udajesz, że zarzuty nigdy nie padły lub nie mają znaczenia.
Ustosunkujesz się jakoś do tej kwestii? Dlaczego ręka Ci nie nawet zadrgnie, gdy używasz w.w. pojęć, ale wolność  (w tym gospodarcza) powoduje u Ciebie wstrząs anafilaktyczny?

Do powyższych paradoksów dodałbym:  
4. Poziom możliwości rośnie, nawet jeśli nigdy z tych możliwości nie mam zamiaru korzystać (patrz - tanie linie lotnicze, które zwiększają mi możliwości przemieszczania się, pomimo, że nigdy nie chciałem nigdzie latać) lub są mi darowane wbrew mojej woli (uszczęśliwianie wolnością wahabickich kobiet).

Na tym polegają możliwości, że nie musisz z nich korzystać. Inaczej nie byłyby możliwościami. Paradoksem jest to, ile potrafisz generować akapitów tekstu, nie robiąc żadnego sensu.

No więc chyba jednak subiektywistą nie jesteś.
Wartość towarów i usług wyznaczana przez rynek jest jedynie wartością transakcji, a nie jakąś intersubiektywną wartością tych towarów i usług.
To, że salceson został sprzedany (i kupiony) za 20 zł nie sprawia, że w chwili transakcji, dla kogoś, kto salcesonu nie lubi, miał on wartość większą niż 0 zł. (...)

Nic innego nie potrzebuję. Nie próbuję wnikać w metafizyczny stosunek każdego człowieka do wartości salcesonu. Na rynku testujemy za ile jedni ludzie są gotowi salceson sprzedać (biorąc pod uwagę swoją pracę, surowce, które na produkcję poświęcili, wartość sentymentalną, itd., itp.) a za ile ktoś jest gotów kupić. Gdy dochodzi do wyboru, czy kupić salceson za X zł., czy nie, każdy osobiście dokona projekcji swojego wewnętrznego systemu wartości, w którym znajduje się ten salceson, na ten punkt rzeczywistości i kupi lub nie kupi.
Intersubiektywizm w czystej postaci. To Ty się silisz na obiektywizm, nie ja.

Mierzenie jakiejkolwiek aspektu rzeczywistości fizycznej dostarcza wielu problemów i niewątpliwie jest kontrowersyjne. Istnieje jednak pewna różnica pomiędzy mierzeniem długości wybrzeża linijką, a pytaniem kamieni czy czują się częścią wybrzeża, a jeśli tak, to na ile oceniają swój wkład w sumaryczną długość wybrzeża.

Kto chce o coś pytać kamienie?

Mierzenie długości wybrzeża wymaga projekcji przyjętej definicji wybrzeża na istniejącą w intersubiektywnie sprawdzalny sposób rzeczywistość fizyczną.

Jak więc mierzysz długość wybrzeża?

Rzeczywistość ta istnieje poza pomiarem i niezależnie od pomiaru.

To jest natomiast czysty bełkot. Jak możesz stwierdzić cokolwiek o czymś, co jest poza pomiarem i niezależne od niego?

Mierzenie wartości (wszystko jedno czy salcesonu, czy wolności, czy możliwości, czy ograniczeń) wymaga projekcji przyjętej definicji owej wartości na istniejącą w intersubiektywnie NIEsprawdzalny sposób rzeczywistość ludzkich przeżyć wewnętrznych.

Mam nadzieję, że konsekwentnie od teraz nie wypowiesz już nigdy żadnego sądu wartościującego o niczym, ponieważ są one z gruntu niesprawdzalne.

Co więcej, wartości salcesonu pojawia się w owej świadomości w sposób emergentny, w chwili gdy ktoś się nad nią zastanawia (czyli de facto dokonuje pomiaru) i znika, gdy tylko przestanie o niej myśleć.

Oczywiście.

Założę się, że dla Ciebie wartość Rolls Roycea, steku z ludzkiego mięsa, ani seksu z Edytą Górniak nie istniały, zanim nie przeczytałeś, że w ogóle mogą być wyceniane, a najpewniej nawet po przeczytaniu tego, nie specjalnie zacząłeś rzeczy te wyceniać.

To też się zgadza. Mam niestety skończoną pojemność umysłu i nie zajmuję się wszystkim jednocześnie

Poprosić kogoś o wycenę wartości salcesonu to tworzyć artefakt.

Co to właściwie znaczy? Potrzebuję tłumaczenia na polski.

Dodatkowo (...)

"Artefaktowość" to był zarzut?

gdy wartość salcesonu już się na chwilę wyłoni, to istnieje jedynie relacyjnie (i nie chodzi o relację handlową).

Dla każdego podmiotu wszystko jest relacyjne. Nawet to, co nazywamy rzeczywistością, nie jest w magiczny sposób podane do umysłu, tylko jest postrzegane i modelowane w umyśle.

Jej wielkość zależy od innych, możliwych w danej sytuacji, sposobów alokacji zasobów (bogactwo konkurencyjnych towarów na sąsiednich półkach sklepowych sprawia, że salceson przybiera dla kupującego inną wartość, choć kupujący i salceson są tacy sami). Salceson podlega prawu malejącej użyteczności krańcowej (ta sama porcja salcesonu ma już inną wartość, tylko dla tego, że trafiła w ręce kupującego jako druga, a nie pierwsza). Salceson potrafi spleśnieć nieruszany w lodówce, czyli jego prawdziwa wartość była zerowa – nikt go nawet nie próbował zjeść (co wiec kosztowało 20 zł - salceson, czy fantazja o jego zjedzeniu?).

Tak, wartość salcesonu zmienna jest. I co z tego?

- Jakie zachowania chcesz mierzyć (i dlaczego nie deklaracje samych badanych, w końcu też są zachowaniami)?

Nie chcę deklaracji, bo w deklaracjach mogą trafić się cwaniaczki jak Vanat, którym najbardziej w życiu wolność ogranicza czyjeś drapanie się po głowie, ale w rzeczywistości bardziej im doskwiera, gdy ktoś ich skroi na ulicy i idą z tym potem na policję, niż gdy ktoś się w ich obecności podrapie.

- Jak masz zamiar interpretować owe zachowania (czeka cię ten sam problem co z wypowiedziami badanych - nie wiesz czy ktoś ucieka, goni czy uprawia jogging)?

Case by case i generalizując. W tym wypadku: jeśli ktoś ucieka, to pewnie przed kimś i robi to szybko i widać po nim strach, napięcie, itp.; jeśli kogoś goni, to pewnie ktoś ucieka; jeśli uprawia jogging, to pewnie robi to nieśpiesznie i w sposób wyluzowany. Można to pytanie odwrócić: czy jeśli ktoś sobie wyluzowanie truchta i nikogo w rozsądnym promieniu od tej osoby nie widać, to stwierdzisz, że kogoś goni lub przed kimś ucieka, bo tak twierdzi?

- Jak masz zamiar wyznaczyć dla tych zachowań wspólny mianownik, by ich wartość móc sumować i porównywać?

Zbierając wystarczająco wiele zachowań i generalizując. Można też próbować wyliczać np. coś w rodzaju opportunity cost w razie wprowadzenia zakazu lub nie wprowadzenia zakazu i przyzwolenia na działania, które generalnie szkodzą wszystkim (jak np. rabunki).