Witaj!
Opowieść o Arce Noego należy brać dosłownie tak jak wszystko, co jest napisane w Biblii.
O Piśmie Świętym czytamy: „Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauczania, do upominania, do prostowania, do karcenia w prawości, aby człowiek Boży był w pełni umiejętny, całkowicie wyposażony do wszelkiego dobrego dzieła”(2 Tymoteusza 3:16,17).
Dlaczego?
To pytanie: Dlaczego?, Zadałem z obowiązku, bo wydaje się rzeczą jasną i zrozumiałą, że jeśli coś jest zapisane pod natchnieniem Bożym, to jest niejako przez Boga zapisane. Któż zaś takie słowa podważy.
Oczywiście człowiekowi, który nie wierzy w Boga i jest zapatrzony w naukowców, albo inaczej w ludzkie opinie i teorie, niemożliwe wydaje się przyjęcie tego stwierdzenia za oczywiste.
Czy to zdarzyło się naprawdę?
Wśród niemal wszystkich plemion i narodów antropolodzy zebrali aż 270 legend o potopie.
„Wzmianki o potopie można odnaleźć na całym świecie” – mówi uczony Claus Westermann.
„Podobnie jak relacja o stworzeniu, jest to część naszego dziedzictwa kulturowego. To naprawdę zdumiewające, że wszędzie na ziemi znajdujemy opowieści o pradawnym wielkim potopie”.
Jak to wyjaśnić?
Inny uczony, Enrico Galvbiati, oświadczył: „Powszechne występowanie przekazów o potopie, i to wśród różnych i odległych od siebie ludów, potwierdza historyczność faktu leżącego u podstaw tych przekazów”.
Do tego można dodać fakt opisany w Biblii, iż cała ludzkość bierze swój początek od tych co wyszli żywi z potopu. Było to „osiem dusz” – Noe z trzema synami i żonami. Jako pewnik należy uznać fakt, iż przez wiele lat z pokolenia na pokolenie informacje o tej ogólnoświatowej powodzi były przekazywane z ust do ust, do czasu gdy została spisana Biblia.
Jednak dla prawdziwych chrześcijan ważniejsza od spostrzeżeń badaczy jest świadomość, że sam Jezus mówił o potopie jako o faktycznym wydarzeniu w dziejach ludzkości.
Zobacz: „A jak działo się za dni Noego, tak też będzie za dni Syna człowieczego: 27 jedli, pili, mężczyźni się żenili, niewiasty wydawano za mąż, aż do owego dnia, gdy Noe wszedł do arki i nadszedł potop, i zgładził ich wszystkich”(Łukasza 17:26,27).
O Piśmie Świętym czytamy: „Całe Pismo jest natchnione przez Boga i pożyteczne do nauczania, do upominania, do prostowania, do karcenia w prawości, aby człowiek Boży był w pełni umiejętny, całkowicie wyposażony do wszelkiego dobrego dzieła”(2 Tymoteusza 3:16,17).
Dlaczego?
To pytanie: Dlaczego?, Zadałem z obowiązku, bo wydaje się rzeczą jasną i zrozumiałą, że jeśli coś jest zapisane pod natchnieniem Bożym, to jest niejako przez Boga zapisane. Któż zaś takie słowa podważy.
Oczywiście człowiekowi, który nie wierzy w Boga i jest zapatrzony w naukowców, albo inaczej w ludzkie opinie i teorie, niemożliwe wydaje się przyjęcie tego stwierdzenia za oczywiste.
Czy to zdarzyło się naprawdę?
Wśród niemal wszystkich plemion i narodów antropolodzy zebrali aż 270 legend o potopie.
„Wzmianki o potopie można odnaleźć na całym świecie” – mówi uczony Claus Westermann.
„Podobnie jak relacja o stworzeniu, jest to część naszego dziedzictwa kulturowego. To naprawdę zdumiewające, że wszędzie na ziemi znajdujemy opowieści o pradawnym wielkim potopie”.
Jak to wyjaśnić?
Inny uczony, Enrico Galvbiati, oświadczył: „Powszechne występowanie przekazów o potopie, i to wśród różnych i odległych od siebie ludów, potwierdza historyczność faktu leżącego u podstaw tych przekazów”.
Do tego można dodać fakt opisany w Biblii, iż cała ludzkość bierze swój początek od tych co wyszli żywi z potopu. Było to „osiem dusz” – Noe z trzema synami i żonami. Jako pewnik należy uznać fakt, iż przez wiele lat z pokolenia na pokolenie informacje o tej ogólnoświatowej powodzi były przekazywane z ust do ust, do czasu gdy została spisana Biblia.
Jednak dla prawdziwych chrześcijan ważniejsza od spostrzeżeń badaczy jest świadomość, że sam Jezus mówił o potopie jako o faktycznym wydarzeniu w dziejach ludzkości.
Zobacz: „A jak działo się za dni Noego, tak też będzie za dni Syna człowieczego: 27 jedli, pili, mężczyźni się żenili, niewiasty wydawano za mąż, aż do owego dnia, gdy Noe wszedł do arki i nadszedł potop, i zgładził ich wszystkich”(Łukasza 17:26,27).
Miłujący prawde