[krystkon]

Tyle razy o tym piszę.... Kara to nie Zemsta..... ta zmiana nastąpiła od początku XX wieku - pisałem o tym.

Potrzeba ukarania kogoś za niezwyczajowe zachowanie przypomina jednak zemstę.

Problemem jest forma resocjalizacji, która wydaje się być formą nieskuteczną w polskich więzieniach.

Ja mam inny problem. Dla ciebie zdaje się więzienie ludzi jest normą. Dla mnie więzienie indywiduum zdolnego potencjalnie do napisania Linuxa czy stworzenia łańcucha bloków bitcoina, w pułapce na szczury, w której indywiduum doznające wyłącznie widoku brudnej ściany i zasranego kibla redukuje swoją osobowość do poziomu świadomości psa łańcuchowego, jest zwyczajem małpoludów.

Wg mnie więzienie ludzi nie tyle jest głupie, co jest niezmiernie prymitywne. Wierzę, że ludzie przyszłości o współczesnym więzieniu będą myśleć podobnie jak my o składaniu bożkom ofiar przez prymitywniejsze od nas stworzenia.

...masz rację, nikt nie sprawdza, czy resocjalizacja (jej formy) jest skuteczna. W Polsce mamy naprawdę wielu recydywistów penitencjarnych, zatem tych, którzy wracają "za kraty" za popełnienie tych samych przestępstw. W moim przekonaniu problem polega na tym, że nie ma skutecznej instytucji kuratora społecznego, który pomoże byłemu więźniowi readaptować się społecznie. Resocjalizacja więzienna, nie może być pozostawiona "sama sobie" i musi mieć wsparcie w kuratorach "za murami".

Nie ma jak to wykluczyć społecznie, zredukować a właściwie zniszczyć człowieka, żeby potem go włączyć, rozwinąć, naprawić. To naprawdę niegłupie ale wg mnie jak na małpoludy.
Więzienie ludzi nie ma żadnej innej funkcji niż zemsta.

Groźba kary to Kodeks Karny - w każdym społeczeństwie  

Strzelam, że źródłem wszystkich kodeksów karnych we wszystkich społeczeństwach są powszechne emocje. Właściwie możemy przyjąć, że kodeks karny to opis instynktu.

Nie rozumiem Twojej argumentacji. System wzmocnień i kar jest powszechnie stosowany i skuteczny. Nie potrzeba do tego cierpienia i szczęścia. To czysty pragmatyzm Postępujesz zgodnie z zasadami społecznymi, to nic Tobie nie grozi... w przeciwnym razie społeczeństwo Ciebie ukarze.... to prosta zasada.

Wspominając o powodowaniu cierpienia i dawaniu szczęścia nie myślałem o wpływie na postawę przestępcy lecz o wpływie na osobowość przestępcy. Groźbami, zastraszaniem zmieniasz zachowanie potencjalnego przestępcy ale nie zmieniasz jego osobowości, pozostaje potencjalnym przestępcą. Powodując poczucie cierpienia i szczęścia kształtujesz osobowość drugiego człowieka.

Człowiek pomimo swojej emocjonalności, jest przede wszystkim pragmatyczny...

Pragmatyzm to podejmowanie decyzji z zachowaniem trwałych przekonań o dobrze i źle.
Silna Frustracja czy euforia to emocje prowadzące do kwestionowania wcześniejszych przekonań i podstawa zmiany osobowości.

Dotykasz tego, co jest istotą humanitaryzmu. Musisz zadać sobie pytanie, czy chcesz być częścią tej doktryny?
W przeciwnym wypadku pozostaje jedynie zasada oko za oko, ząb za ząb ... tylko do czego to prowadzi?

Skoro już o humanitaryzmie, to zastanówmy się jak może rozwinąć się człowiek uwieziony w pułapce na szczury?
Nabędzie wyższych wartości dzięki widokowi na brudną ścianę i obsrany kibel? Rozwinie w sobie empatię dzięki obcowaniu z odmiennymi wariacjami przestępców. Albo stanie się odpowiedzialny, wyrozumiały, tolerancyjny i zdyscyplinowany dzięki wrogiej postawie strażników?