[Żarłak]

No właśnie. Analogicznie, skoro wyczerpywanie się limitów jest związane z tym, że NFZ przeznacza pewną pulę pieniędzy na pewne zabiegi (przy okazji wyznaczając ceny tych zabiegów, czyli efektywnie NFZ oznacza liczbowo ile danego rodzaju zabiegów może zostać wykonanych w danym miejscu), to nie uzasadnia to twierdzenia, że wyczerpywanie się limitów jest związane z brakiem pieniędzy w tzw. służbie zdrowia.

To z czego to się bierze?
Nie zmienia to podstawowego problemu, który związany jest z demografią i niewystarczającą ilością personelu medycznego, co wiąże się z koniecznością zwiększenia udziału budżetu zdrowotnego w odniesieniu do PKB.
http://forsal.pl/artykuly/906412,opieka-...t-nfz.html

Zwiększenie bazy finansowania, optymalizacja procedur biurokratycznych i komercjalizacja w dziedzinie podstawowych zabiegów tj. tych nie wiążących się z hospitalizacją oraz zwrot składki (wybierzmy sobie z sufitu zakres refundacji 50-75%) pacjentom, którzy nie korzystali w ubiegłym roku ze służby zdrowia to rzeczy, które myślę, że powinny zostać zrobione jako pierwsze.

To jest bzdura. Oko. press zaorał to swoim artykułem opartym o dane pozyskane z Ministerstwa Finansów. https://oko.press/skarbowka-zwraca-firmo...ej-drugie/

To jest prognoza w oparciu o pierwsze półrocze. Jestem ciekawy jakie będą wydatki budżetu. Czy okroją czy zostaną wykonane.

Zdaniem ekspertów PwC za wzrost dochodów VAT w tym roku w podobnym stopniu odpowiada wzrost dochodów brutto, jak i spadek zwrotów. Nawet gdyby wartość zwrotów w roku 2017 była taka sama jak w roku 2016, to i tak do lipca wartość dochodów z VAT byłaby o 13% wyższa niż rok wcześniej.

https://www.pwc.pl/pl/media/2017/2017-10...-2017.html

---

Wiedza ekonomiczna skonfrontowana w oparciu o program 500+. Nie ma niespodzianki. Sympatycy PiS są najbardziej nieświadomi. Równocześnie, będąc statystycznie biedniejszymi, aż 1/3 uważa, że to z ich podatków jest opłacana korupcja+.

He, he  
Nie ma to jak dobre samopoczucie i megalomania.




https://www.wprost.pl/kraj/10083158/pola...dania.html

---

Dlaczego więc nadal utrzymywane są nadzwyczajne rozwiązania kryzysowe? Bo kryzys w budżecie wciąż trwa – nie jest to już kryzys związany ze słabą koniunkturą gospodarczą, bo ta obecnie bardzo nam sprzyja, lecz kryzys rozdętych wydatków budżetu. O ile wcześniej wyskrobane w opisany wyżej sposób oszczędności szły na redukcję dużego deficytu sektora finansów publicznych, to teraz służą one do finansowania rosnących wydatków socjalnych przy jednoczesnym utrzymaniu deficytu poniżej granicy 3 proc. PKB.

A trzeba przyznać, że potrzeby rosną bardzo dynamicznie. W przyszłym roku trzeba będzie znaleźć 14 mld zł w związku z obniżką wieku emerytalnego oraz najwyższą od pięciu lat waloryzacją świadczeń. Do tego kolejne kilka miliardów na armię, program mieszkaniowy, leki dla seniorów, dodatkowe wydatki na świadczenia 500+, podwyżki dla nauczycieli czy dotowanie górnictwa. Zakładany wzrost rocznych wydatków sektora finansów publicznych w latach 2015–2019 ma wynieść 106 mld zł i być ponaddwukrotnie większy niż w poprzednim czteroletnim okresie.

By zaspokoić tak ogromne ambicje, unikając zarazem eksplozji deficytu, nie da się wyłączyć trybu awaryjnego przy układaniu budżetu państwa. Stąd właśnie bierze się dławienie wydatków Funduszu Pracy i przeznaczanie jego środków na zupełnie inne cele. Z tego wynika też dalsze mrożenie funduszu płac w sferze budżetowej oraz przeniesienie finansowania zasiłków i świadczeń przedemerytalnych na wyjęty spod reguły wydatkowej Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Dlatego wreszcie nie waloryzuje się kwoty kosztów uzyskania przychodów dla pracowników rozliczających PIT.

Wszystko byłoby doskonale, gdyby nie jedno, natarczywe i niemożliwe do zignorowania pytanie: a co, kiedy przyjdzie prawdziwy, a nie fantomowy kryzys? Nie musi tu nawet chodzić o szczególnie groźny rodzaj kryzysu – wystarczy zwykła, cykliczna dekoniunktura w gospodarce. Otóż deficyt finansów publicznych, utrzymywany do tej pory ledwo na granicy bezpieczeństwa, wystrzeli wyraźnie ponad 3 proc. PKB. Dług publiczny zacznie szybko rosnąć w relacji do PKB, nie tylko za sprawą samego deficytu, ale też wolniejszego wzrostu gospodarczego. Niewielki bufor bezpieczeństwa oznacza, że szybko pojawi się zagrożenie przekroczeniem limitów zadłużenia określonych w ustawie o finansach publicznych, regulacjach unijnych oraz konstytucji. Co wtedy zrobimy, skoro nie mamy w Polsce drugiego Funduszu Pracy oraz OFE, a zamrożonych wydatków i progów nie da się zamrozić jeszcze bardziej?

http://www.parkiet.com/Felietony/3100499...yzysu.html