Witaj!
Zadaniem, jakie przed sobą stawiam w tym temacie, jest wyjaśnienie, dlaczego moim zdaniem chrześcijaństwo jest nie do pogodzenia z masonerią, jako że obie religie/ideologie bazują na innym rozumieniu człowieka, Boga oraz relacji pomiędzy Bogiem a człowiekiem, a tym samym stawiają przed sobą odmienne cele.
W celu zobrazowana różnic pomiędzy chrześcijaństwem a masonerią pozwolę sobie posłużyć się metaforą piramidy, która będzie tym mianownikiem wspólnym, punktem wyjścia dla tej analizy porównawczej.
1. Chrześcijaństwo
Człowiek: człowiek ma naturę skażoną grzechem pierworodnym, jest niedoskonały, celem jego życia jest walka z pokusami, próba przezwyciężenia swojej grzeszności i osiągniecie zbawienia
Bóg: teizm, Bóg osobowy, który nawiązuje relację osobową z człowiekiem; Bóg uobecnia się w świecie nie tylko poprzez Boży porządek, ład, harmonię na świecie (które można stwierdzić rozumowo), ale również poprzez Objawienie, Tradycję, Kościół, cuda, znaki etc (sfera wiary, metafizyki, Tajemnicy).
Kapłan: nawiązują szczególną więź z Bogiem, jest duszpasterzem, ale jednocześnie nie jest tożsamy z Bogiem, nie jest oświeconym, nieomylnym mistrzem, tylko pozostaje w stosunku do Boga w relacji podporządkowania, w czym pozostaje na tym samym poziomie co świeccy
Kościół: ma strukturę hierarchiczną (piramidalną), na samym szczycie jest Bóg, a więc szczyt piramidy wykracza poza świat widzialny; papież jako głowa Kościoła na ziemi stoi najwyżej w hierarchii kościelnej, ale tylko i wyłącznie w tym wymiarze ziemskim, a więc nie znajduje się na szczycie; symbolicznie można to oddać jako piramidę ze ściętym wierzchołkiem, schowanym w chmurach; Kościół jest powszechny, otwarty dla każdego, nauczanie Kościoła jest jawne, nie stanowi wiedzy elitarnej
Stosunek do innych religii: pokojowe nastawienie, ale ze świadomością naturalnych różnic; prawda jest jedna, jest jeden Bóg i chrześcijaństwo jest tą właściwą, prawdziwą religią; jednak nie należy narzucać go innym siłą; szacunek do fundamentów, wartości wyznawanych przez przedstawicieli innych kultur.
Implikacje: Człowiek relację z Bogiem nawiązuje w sposób pośredni, nie jest w stanie o własnych siłach, samodzielnie od zera indywidualnie nawiązać prywatnej relacji z Bogiem; relacja z Bogiem zapośredniczona jest we wspólnocie, wyraża się poprzez posłuszeństwo w stosunku do autorytetów - rodzice, kapłani, biskupi, papież, Kościół, Tradycja etc., które wraz z dojrzewaniem człowieka zostaje uzupełnione o osobistą więź z Bogiem (łaskę wiary). Człowiek po nawiązaniu tej relacji nie staje się jednak automatycznie niezależny od swojej wspólnoty, autorytetów, nie zrywa więzi z Kościołem, nawet jeśli dostrzega jego wady. Chrześcijanin nie opuszcza Kościoła, nie inicjuje rozłamów, tylko swoją własną postawą próbuje ten Kościół naprawiać, wzmacniać. Jest to wyraz pokory i akceptacji tego, że Kościół, tak jak i sam człowiek nie jest wolny od grzechu. Wobec tego niedoskonałość jest wpisana w samą naturę Kościoła. Dialog z ludźmi spoza Kościoła, ale przy zachowaniu hierarchii wartości: w pierwszej kolejności dbałość o dobro własnego Kościoła i lojalność wobec członków Kościoła, a dopiero w drugiej kolejności budowanie wspólnej płaszczyzny porozumienia z wyznawcami innych religii.
Piramida chrześcijańska powstaje oddolnie, Bóg przyszedł na świat w ciele (objawił się w naturze) i założył Kościół chrześcijański na bazie istniejącej religii żydowskiej (w konkretnym uwarunkowaniu kulturowym). Chrześcijaństwo tak jak inne tradycyjne religie wyłoniło się w sposób naturalny i jest religią rozwijającą się. Nie jest zamkniętym, doskonałym systemem, który niesie program wybawienia świata od zła. Ludzkość nie jest w stanie zlikwidować zła, które jest wpisane w porządek świata. Chrześcijaństwo wskazuje drogę walki ze złem, przez którą musi indywidualnie przejść każdy człowiek, dążąc do zbawienia swojej własnej duszy, a nie ludzkości.
2. Masoneria
Człowiek: człowiek jest z natury dobry, tylko musi to dobro z natury wykrzesać mi.in. poprzez przezwyciężenie kulturowych uwarunkowań (religie, podziały plemienne, narodowe, nierówności, jako źródło wojen na świecie, cierpienia) i osiągnięcie oświecenia (stanu umysłu wykraczającego poza to co uwarunkowane), stanu boskości (doskonałości).
Bóg: deizm+panteizm, Bóg obecny w świecie jako idea (najbardziej abstrakcyjna idea), w świecie obecny tylko w naturze (na głębszym poziomie wszyscy jesteśmy jednością, wszystkie stworzenia zamieszkujące ziemię, wody, lasy, góry, gwiazdy, planety). Relacja z Bogiem nawiązywana jest rozumowo (oświecenie, wzniesienie się ponad uwarunkowania, kult nauki, scjentyzm, relatywizm) oraz naturalnie (kult natury, neopogaństwo, ekologizm, wegetarianizm). Droga do Boga jest ponadkulturowa - kult rozumu + kult natury. Całkowite odrzucenie Objawienia. Religia nie jest kwestią wiary tylko wiedzy i czucia (empatii, miłości).
Kapłan: jest mistrzem, oświeconym guru, który przez wzgląd na szczególne właściwości rozumu oraz wyćwiczenie się w cnocie (dyscyplina, samokontrola, musztra, medytacja) wszedł w posiadanie wiedzy boskiej (gnoza); przedstawiciel Boga na ziemi (Budda). Osiągnąwszy doskonałość, okupuje szczyt piramidy o spiczastym wierzchołku. Zostaje zrównany z wszechwiedzącym Bogiem.
Kościół: ma strukturę hierarchiczną (piramidalną), na szczycie są oświeceni mistrzowie, którzy osiągnęli doskonałość; szczyt piramidy mieści się w świecie widzialnym. Kościół jest elitarny, każdy może się ubiegać o wstęp, ale nie każdy ten wstęp uzyska. Każdy nowy członek wspólnoty jest dokładnie weryfikowany. Wiedza jest przekazywana etapami, członkowie masońskiej wspólnoty są wtajemniczani stopniowo. Kościół masoński nie ma spójnej ideologii (dogmatów, prawd wiary etc.), jest otwarty dla ludzi o różnych światopoglądach. Towarzystwa masońskie tworzą wspólnotę intelektualną, elementem łączącym (fundamentem etycznym) jest kult rozumu, racjonalizm. Idee masońskie przenikają na zewnątrz poprzez ideologiczne programowanie społeczeństwa - jest całe mnóstwo osób, które wyznają idee masońskie, wspierają działania masonów, sami nie identyfikując się z masonerią, a nawet odcinając się od jakiegokolwiek związku z masonerią.
Stosunek do innych religii: zrównanie ze sobą wszystkich religii, próba wyabstrahowania elementów wspólnych i stworzenia na tej bazie jednej religii światowej, która będzie oparta na kulcie rozumu, który będzie zawsze stawiany ponad wszelkie kulturowe różnice, dogmaty religijne; celem będzie osiągnięcie pokoju na świecie, zlikwidowania zła poprzez podporządkowanie się całej ludzkości obiektywnej prawdzie naukowej (głoszonej przez technokratów, kapłanów nauki) oraz etyce współczucia (unikania cierpienia).
Implikacje:
Człowiek relację z Bogiem nawiązuje w sposób bezpośredni, samotnie, nie potrzebuje żadnej wspólnoty, Kościoła, religii, przeciwnie - tradycyjne wspólnoty, grupy wyznaniowe mogą stanowić przeszkodę w osiągnięciu relacji z Bogiem, ponieważ religie wypaczyły nauki głoszone przez świętych i nauczycieli takich jak Chrystus czy Budda, zamiast zbliżać ludzi do Boga stanowią system kontrolowania sumienia społeczeństw, które pozostają pod ich wpływem oraz wywierania na nie odpowiedniego wpływu, aby realizować swoje interesy, a w najlepszym razie są systemami przestarzałymi, zabobonnymi, które nie przystają do współczesnych czasów i przedstawiana przez nie wizja świata nie jest spójna z wizją naukową. Mason odrzuca lokalne autorytety tradycji i religii, podporządkowując się autorytetowi rozumu, za pomocą którego każdorazowo weryfikuje wszelkie informacje, które dostaną się w jego ręce, niespecjalnie dbając o to, jakie autorytety za nimi stoją. Ostatecznym arbitrem jest rozum.Skrajnie indywidualistyczne, racjonalne podejście do życia owocuje swego rodzaju wyobcowaniem ze wszelkich wspólnot (nie licząc bractw masońskich, które zrzeszają tylko elitę i stanowią w większym stopniu koła intelektualistów niż wspólnotę na miarę Kościoła), która narzucają jakiś zestaw dogmatów, zasad etycznych, lojalność wobec członków wspólnoty bądź wymagają przyjęcia na wiarę Objawienia etc. Identyfikacja ze wspólnotą stanowi hamulec w rozwoju duchowym. Wspólnotowość osiągana na płaszczyźnie intelektualnej. Masona w pierwszej kolejności nie łączą więzy krwi, narodu, wspólnoty religijnej, tylko wspólnoty rozumu, idei. Masonowi bliższy jest intelektualista z drugiego końca świata, z którym może prowadzić ciekawe konwersacje niż rodak czy sąsiad.
Piramida masońska: powstaje odgórnie. Bóg nie objawił się w ciele. Chrystus był tylko jednym z wielu oświeconych nauczycieli, człowiekiem, który próbował właśnie wywieść ludzkość na drogę rozumu. Masoneria wyłoniła się w drodze rozłamu, rewolucji, buntu przeciwko naturalnym wspólnotom przez intelektualną elitę, która podejmuje próbę naprawy świata poprzez zastąpienie ciemnogrodu tradycji, religii, obrzędów, wiary w gusła porządkiem opartym na czystym rozumie. Masoni jako kapłani NWO chcą nieść kaganiec oświaty do najniższych warstw społecznych, które pragną odpowiednio uformować w drodze inżynierii społecznej, tak aby zrealizować utopijną wizję świata bez biedy, wojen i zła.
W celu zobrazowana różnic pomiędzy chrześcijaństwem a masonerią pozwolę sobie posłużyć się metaforą piramidy, która będzie tym mianownikiem wspólnym, punktem wyjścia dla tej analizy porównawczej.
1. Chrześcijaństwo
Człowiek: człowiek ma naturę skażoną grzechem pierworodnym, jest niedoskonały, celem jego życia jest walka z pokusami, próba przezwyciężenia swojej grzeszności i osiągniecie zbawienia
Bóg: teizm, Bóg osobowy, który nawiązuje relację osobową z człowiekiem; Bóg uobecnia się w świecie nie tylko poprzez Boży porządek, ład, harmonię na świecie (które można stwierdzić rozumowo), ale również poprzez Objawienie, Tradycję, Kościół, cuda, znaki etc (sfera wiary, metafizyki, Tajemnicy).
Kapłan: nawiązują szczególną więź z Bogiem, jest duszpasterzem, ale jednocześnie nie jest tożsamy z Bogiem, nie jest oświeconym, nieomylnym mistrzem, tylko pozostaje w stosunku do Boga w relacji podporządkowania, w czym pozostaje na tym samym poziomie co świeccy
Kościół: ma strukturę hierarchiczną (piramidalną), na samym szczycie jest Bóg, a więc szczyt piramidy wykracza poza świat widzialny; papież jako głowa Kościoła na ziemi stoi najwyżej w hierarchii kościelnej, ale tylko i wyłącznie w tym wymiarze ziemskim, a więc nie znajduje się na szczycie; symbolicznie można to oddać jako piramidę ze ściętym wierzchołkiem, schowanym w chmurach; Kościół jest powszechny, otwarty dla każdego, nauczanie Kościoła jest jawne, nie stanowi wiedzy elitarnej
Stosunek do innych religii: pokojowe nastawienie, ale ze świadomością naturalnych różnic; prawda jest jedna, jest jeden Bóg i chrześcijaństwo jest tą właściwą, prawdziwą religią; jednak nie należy narzucać go innym siłą; szacunek do fundamentów, wartości wyznawanych przez przedstawicieli innych kultur.
Implikacje: Człowiek relację z Bogiem nawiązuje w sposób pośredni, nie jest w stanie o własnych siłach, samodzielnie od zera indywidualnie nawiązać prywatnej relacji z Bogiem; relacja z Bogiem zapośredniczona jest we wspólnocie, wyraża się poprzez posłuszeństwo w stosunku do autorytetów - rodzice, kapłani, biskupi, papież, Kościół, Tradycja etc., które wraz z dojrzewaniem człowieka zostaje uzupełnione o osobistą więź z Bogiem (łaskę wiary). Człowiek po nawiązaniu tej relacji nie staje się jednak automatycznie niezależny od swojej wspólnoty, autorytetów, nie zrywa więzi z Kościołem, nawet jeśli dostrzega jego wady. Chrześcijanin nie opuszcza Kościoła, nie inicjuje rozłamów, tylko swoją własną postawą próbuje ten Kościół naprawiać, wzmacniać. Jest to wyraz pokory i akceptacji tego, że Kościół, tak jak i sam człowiek nie jest wolny od grzechu. Wobec tego niedoskonałość jest wpisana w samą naturę Kościoła. Dialog z ludźmi spoza Kościoła, ale przy zachowaniu hierarchii wartości: w pierwszej kolejności dbałość o dobro własnego Kościoła i lojalność wobec członków Kościoła, a dopiero w drugiej kolejności budowanie wspólnej płaszczyzny porozumienia z wyznawcami innych religii.
Piramida chrześcijańska powstaje oddolnie, Bóg przyszedł na świat w ciele (objawił się w naturze) i założył Kościół chrześcijański na bazie istniejącej religii żydowskiej (w konkretnym uwarunkowaniu kulturowym). Chrześcijaństwo tak jak inne tradycyjne religie wyłoniło się w sposób naturalny i jest religią rozwijającą się. Nie jest zamkniętym, doskonałym systemem, który niesie program wybawienia świata od zła. Ludzkość nie jest w stanie zlikwidować zła, które jest wpisane w porządek świata. Chrześcijaństwo wskazuje drogę walki ze złem, przez którą musi indywidualnie przejść każdy człowiek, dążąc do zbawienia swojej własnej duszy, a nie ludzkości.
2. Masoneria
Człowiek: człowiek jest z natury dobry, tylko musi to dobro z natury wykrzesać mi.in. poprzez przezwyciężenie kulturowych uwarunkowań (religie, podziały plemienne, narodowe, nierówności, jako źródło wojen na świecie, cierpienia) i osiągnięcie oświecenia (stanu umysłu wykraczającego poza to co uwarunkowane), stanu boskości (doskonałości).
Bóg: deizm+panteizm, Bóg obecny w świecie jako idea (najbardziej abstrakcyjna idea), w świecie obecny tylko w naturze (na głębszym poziomie wszyscy jesteśmy jednością, wszystkie stworzenia zamieszkujące ziemię, wody, lasy, góry, gwiazdy, planety). Relacja z Bogiem nawiązywana jest rozumowo (oświecenie, wzniesienie się ponad uwarunkowania, kult nauki, scjentyzm, relatywizm) oraz naturalnie (kult natury, neopogaństwo, ekologizm, wegetarianizm). Droga do Boga jest ponadkulturowa - kult rozumu + kult natury. Całkowite odrzucenie Objawienia. Religia nie jest kwestią wiary tylko wiedzy i czucia (empatii, miłości).
Kapłan: jest mistrzem, oświeconym guru, który przez wzgląd na szczególne właściwości rozumu oraz wyćwiczenie się w cnocie (dyscyplina, samokontrola, musztra, medytacja) wszedł w posiadanie wiedzy boskiej (gnoza); przedstawiciel Boga na ziemi (Budda). Osiągnąwszy doskonałość, okupuje szczyt piramidy o spiczastym wierzchołku. Zostaje zrównany z wszechwiedzącym Bogiem.
Kościół: ma strukturę hierarchiczną (piramidalną), na szczycie są oświeceni mistrzowie, którzy osiągnęli doskonałość; szczyt piramidy mieści się w świecie widzialnym. Kościół jest elitarny, każdy może się ubiegać o wstęp, ale nie każdy ten wstęp uzyska. Każdy nowy członek wspólnoty jest dokładnie weryfikowany. Wiedza jest przekazywana etapami, członkowie masońskiej wspólnoty są wtajemniczani stopniowo. Kościół masoński nie ma spójnej ideologii (dogmatów, prawd wiary etc.), jest otwarty dla ludzi o różnych światopoglądach. Towarzystwa masońskie tworzą wspólnotę intelektualną, elementem łączącym (fundamentem etycznym) jest kult rozumu, racjonalizm. Idee masońskie przenikają na zewnątrz poprzez ideologiczne programowanie społeczeństwa - jest całe mnóstwo osób, które wyznają idee masońskie, wspierają działania masonów, sami nie identyfikując się z masonerią, a nawet odcinając się od jakiegokolwiek związku z masonerią.
Stosunek do innych religii: zrównanie ze sobą wszystkich religii, próba wyabstrahowania elementów wspólnych i stworzenia na tej bazie jednej religii światowej, która będzie oparta na kulcie rozumu, który będzie zawsze stawiany ponad wszelkie kulturowe różnice, dogmaty religijne; celem będzie osiągnięcie pokoju na świecie, zlikwidowania zła poprzez podporządkowanie się całej ludzkości obiektywnej prawdzie naukowej (głoszonej przez technokratów, kapłanów nauki) oraz etyce współczucia (unikania cierpienia).
Implikacje:
Człowiek relację z Bogiem nawiązuje w sposób bezpośredni, samotnie, nie potrzebuje żadnej wspólnoty, Kościoła, religii, przeciwnie - tradycyjne wspólnoty, grupy wyznaniowe mogą stanowić przeszkodę w osiągnięciu relacji z Bogiem, ponieważ religie wypaczyły nauki głoszone przez świętych i nauczycieli takich jak Chrystus czy Budda, zamiast zbliżać ludzi do Boga stanowią system kontrolowania sumienia społeczeństw, które pozostają pod ich wpływem oraz wywierania na nie odpowiedniego wpływu, aby realizować swoje interesy, a w najlepszym razie są systemami przestarzałymi, zabobonnymi, które nie przystają do współczesnych czasów i przedstawiana przez nie wizja świata nie jest spójna z wizją naukową. Mason odrzuca lokalne autorytety tradycji i religii, podporządkowując się autorytetowi rozumu, za pomocą którego każdorazowo weryfikuje wszelkie informacje, które dostaną się w jego ręce, niespecjalnie dbając o to, jakie autorytety za nimi stoją. Ostatecznym arbitrem jest rozum.Skrajnie indywidualistyczne, racjonalne podejście do życia owocuje swego rodzaju wyobcowaniem ze wszelkich wspólnot (nie licząc bractw masońskich, które zrzeszają tylko elitę i stanowią w większym stopniu koła intelektualistów niż wspólnotę na miarę Kościoła), która narzucają jakiś zestaw dogmatów, zasad etycznych, lojalność wobec członków wspólnoty bądź wymagają przyjęcia na wiarę Objawienia etc. Identyfikacja ze wspólnotą stanowi hamulec w rozwoju duchowym. Wspólnotowość osiągana na płaszczyźnie intelektualnej. Masona w pierwszej kolejności nie łączą więzy krwi, narodu, wspólnoty religijnej, tylko wspólnoty rozumu, idei. Masonowi bliższy jest intelektualista z drugiego końca świata, z którym może prowadzić ciekawe konwersacje niż rodak czy sąsiad.
Piramida masońska: powstaje odgórnie. Bóg nie objawił się w ciele. Chrystus był tylko jednym z wielu oświeconych nauczycieli, człowiekiem, który próbował właśnie wywieść ludzkość na drogę rozumu. Masoneria wyłoniła się w drodze rozłamu, rewolucji, buntu przeciwko naturalnym wspólnotom przez intelektualną elitę, która podejmuje próbę naprawy świata poprzez zastąpienie ciemnogrodu tradycji, religii, obrzędów, wiary w gusła porządkiem opartym na czystym rozumie. Masoni jako kapłani NWO chcą nieść kaganiec oświaty do najniższych warstw społecznych, które pragną odpowiednio uformować w drodze inżynierii społecznej, tak aby zrealizować utopijną wizję świata bez biedy, wojen i zła.
