[Sebrian]

(...) ale dalej nie wiem od czego zacząć? Podpowiecie?

Ja przemknąłem przez całe Archiwum Burzowego Światła, łącznie z jednym pobocznym opowiadaniem. Świetny cykl, choć mam dwa zarzuty:
1) Sanderson, przynajmniej w ABŚ, strasznie rozwleka i czasami wątki są zbyt rozciągnięte;
2) "Droga Królów" i "Słowa Światłości" prezentują zdecydowanie wyższy poziom niż kolejne tomy, aczkolwiek druga część "Rytmów Wojny" podbiła wykres.

[zefciu]

Doczytałem Words of Radiance i chyba wreszcie trochę kumam, o co chodziło łowcy. Zwłaszcza, jeśli porównamy, jak działa magia w serii Zrodzony z Mgły z ABŚ widzimy ten „odlot”.

Spoiler!

Weźmy takie Wayne’a z 2 Ery. Wayne posiada dwie umiejętności — może przyspieszać czas wokół siebie, zużywając trudno dostępny i drogi stop Wooda. Może też „gromadzić zdrowie” — będąc przez jakiś czas chorowity gromadzi zasób, który pozwala mu się leczyć w czasie walki.

I to wszystko. Umiejętności Wayne’a dają mu oczywiście przewagę w walce, ale nadal musi uważać i nadal można go zabić. Różnica między allomantą, a nieallomantą nie jest aż tak drastyczna. W pierwszej erze trenuje się nawet specjalną klasę wojowników nieallomantów przeznaczoną do walki z allomantami (kilku na jednego, ale zawsze).

Natomiast taki Knight Radiant dostaje na początek zdolność leczenia się przy pomocy burzowego światła, wzmocznienie siły fizycznej i zręczności również kosztem b.ś. oraz broń, która już sama w sobie „czyni z człowieka mini-armię”. Każdy KR jest już więc odpowiednikiem bloodmakera, pewterarms i czegoś potężniejszego niż coinshot prawie bez kosztów (światło jest dość powszechne). Do tego dochodzą jeszcze umiejętności specjalne dla danego zakonu KR.

To wszystko sprawia, że osoba nieposiadając mocy może w zasadzie usiąść i czekać, aż jej ktoś przejedzie ostrzem odprysku po mordzie. Od strony fabularnej — że będzie to historia wyłącznie o KR.

[zefciu]

Zainspirowany wypowiedziami kmata z wątku o Pierścieniach Władzy: https://ateista.pl/showthread.php?tid=15...#pid766145 chciałbym napisać o tym, co mi się akurat w KBŚ podoba i co wygląda lepiej, niż w ZMZ.

Chodzi o to, że ZMZ jest światem bardzo kameralnym. Na początku pierwszej książki większość Scadrialu nie nadaje się do zamieszkania. Ludzkość stanowi jedną cywilizację i jedną kulturę trzymaną jedną silną ręką. Ma to swoje uzasadnienie fabularne, jednak pozwala autorowi na pewne „lenistwo” w worldbuildingu — wszyscy ludzie wyglądają podobnie, myślą podobnie i zachowują się podobnie (pomijając oczywiste różnice między skaa, a szlachtą).

Natomiast w KBŚ autor popłynął daleko. Mamy duży superkontynent zamieszkiwany przez liczne nacje. Każda ma swoją kulturę i dominujące fenotypy. Nie ma tutaj też prostego odzwierciedlenia „mamy centrum cywilizacji z białasami, na południu żyją czarni, a na wschodzie skośnoocy”. Centrum wydarzeń to Alethkar, gdzie żyją śniadzi, skośnoocy, ale czasami jasnowłosi ludzie. Ich kultura jest trochę europejska, trochę japońska, a trochę chujwiejaka. Jaśniejsi Wedeni uważani są przez nich za „gorszych”, „mieszańców”. A już ludzie z Shinovaru, którzy są bardzo jasnoskórzy i nie mają zmarszczki nakątnej, za to są niscy według mieszkańców wschodu „wyglądają jak dzieci”. Do tego dochodzą jeszcze cechy fenotypowe niewystępujące na Ziemi (np. bardzo długie brwi u Thaylenów) i dostajemy naprawdę egzotyczny świat.

Ciekawi mnie, co pierwsze z książek Sandersona trafi na ekran. Bo jeśli ZMZ, to pewnie będzie pseudomultikultorowość na zasadzie „tokenicznego czarnego”. Ale jeśli KBŚ, to naprawdę może być ciekawie.