[Jaques]

Ten tajemniczy ateistyczny 'sponton' też nie dysponował czasem.

Jesteśmy mocno przyzwyczajeni do czasu. Taka jest otaczająca nas rzeczywistość (3 wymiary i czas) i w takich kategoriach myślimy i zbudowaliśmy swój aparat komunikacji - język. W większości języków mamy czas przeszły, teraźniejszy i przyszły. I to świetnie się sprawdza lokalnie, tu gdzie żyjemy. Natomiast co do świata/wszechświata/rzeczywistości to moim zdaniem twór bardziej złożony. I akurat czas nie jest aż tak "uprzywilejowany" jak "u nas". Aby opisać to w czym żyjemy, potrzebny jest specjalny aparat poznawczy, pomocna będzie matematyka i fizyka, którą dopiero stworzymy.

Wydaje mi się, że ze względów gödlowskich nigdy nie domkniemy poznania,

To celna uwaga. Dodam, że bardzo często zapominamy jak ograniczone są nasze możliwości poznawcze. Stawiamy się za ideał - idealną maszynkę do znajdowania odpowiedzi na dowolne pytanie. Myślimy, że możemy być obiektywni, jeżeli zechcemy - "przeźroczyści niczym szkło". Nic z tego. "Odbiornikiem świata" jest mózg, a ten jest wielką siecią neuronową, która przetwarza sygnały. Jesteśmy specyficznego rodzaju obserwatorami świata i jego interpretatorami. Budujemy w myślach tylko modele rzeczywistości, a sama rzeczywistość nam umyka.

Nie taki był mój cel – raczej szukanie tego, co nas łączy.
I proszę, żeby dyskutować z podobnym nastawieniem.

W takim razie zmień pierwsze zdania wprowadzenia i twoje odniesienie do swojego miejsca w spektrum (ateista 7 stopnia w skali Dawkinsa), łącznie z odpowiedziami na część moich powyższe uwag, zawrzyj w innym temacie, bardziej osobistym, a tutaj ogranicz się do proponowanych ogólników.

Elbrusie, wyluzuj  

geranium, a co jeśli znaleziono błędy w zasadach ogólnomoralnych?

Jakie błędy?

Oj, trochę jest. Różne grupy ludzi mają swoje pomysły na życie (swoje i innych) i nadają im rangę prawd "ogólnomoralnych", jak się wyraził legend.

Może  dobra pragną i teiści  i ateiści

To wielu łączy. Niestety, nie dotyczy to 100% ludzi