To forum używa ciasteczek.
To forum używa ciasteczek do przechowywania informacji o Twoim zalogowaniu jeśli jesteś zarejestrowanym użytkownikiem, albo o ostatniej wizycie jeśli nie jesteś. Ciasteczka są małymi plikami tekstowymi przechowywanymi na Twoim komputerze; ciasteczka ustawiane przez to forum mogą być wykorzystywane wyłącznie przez nie i nie stanowią zagrożenia bezpieczeństwa. Ciasteczka na tym forum śledzą również przeczytane przez Ciebie tematy i kiedy ostatnio je odwiedzałeś/odwiedzałaś. Proszę, potwierdź czy chcesz pozwolić na przechowywanie ciasteczek.

Niezależnie od Twojego wyboru, na Twoim komputerze zostanie ustawione ciasteczko aby nie wyświetlać Ci ponownie tego pytania. Będziesz mógł/mogła zmienić swój wybór w dowolnym momencie używając linka w stopce strony.

Ocena wątku:
  • 0 głosów - średnia: 0
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
MP3 legalnie czy nielegalnie ? Uporzadkowanie faktow
#1
Artykul znajduje sie na stronie: http://www.dobreprogramy.pl pod adresami:

Strzałka Czesc I: http://dobreprogramy.com/index.php?dz=8&a=130
Strzałka Czesc II: http://dobreprogramy.com/index.php?dz=8&a=133
____________________________________________________________

Mp3 z sieci - próba uporządkowania dyskusji

Autor: Marcin Maruta
Kategoria: Prawo autorskie, licencjonowanie oprogramowania

[Obrazek: MMaruta.jpg]
Marcin Maruta
Radca prawny, współzałożyciel i wspólnik Kuczek Maruta i Wspólnicy Kancelarii Radców Prawnych, specjalizującej się w obsłudze sektora IT.



O mp3, zakazie ściągania muzyki z sieci, hordach policji i utajnionych agentów kontrolujących nasze mieszkania napisano krocie. I bardzo często w tym szumie medialnym podawano informacje wprost nieprawdziwie, albo pomijano kilka ważnych informacji. W konsekwencji, dla większości z nas, problem jak był niewyjaśniony, takim pozostał. Dla dobra ewentualnej dyskusji pozwalam sobie napisać kilka słów wyjaśnień.

Zasada w prawie autorskim jest taka: utwory (w tym muzykę) można kopiować i wymieniać się nimi w gronie rodziny i bliskich znajomych. Można też je nagrywać - jak nadaje w radiu trójka, możemy włączyć "rec". Jak nadają coś w tv - uruchamiamy video, dvd czy inny recorder. Oczywiste i instynktowne, prawda? Obecnie nie ma przepisu który inaczej traktowałby Internet - jeśli coś jest w Internecie, możemy teoretycznie z niego korzystać, tak jak z radia czy tv - innymi słowy możemy ściągnąć sobie film czy mp3. Cała ta konstrukcja nazywa się dozwolonym użytkiem prywatnym (osobistym) (art. 23 prawa autorskiego)

Gdzie jest więc hak czy też haczyk? Ano, są co najmniej dwa, filozoficzny i bardziej praktyczny. Filozoficzny hak przejawia się wypowiedziami niektórych prawników (oraz prawie wszystkich producentów audio video), iż trzeba zmienić myślenie o dozwolonym użytku osobistym. Instytucja ta, zasłużona i dość wiekowa, kiedyś sprawdzała się wyśmienicie, ale w dobie cyfrowej musimy ją istotnie przeformułować. Dawno, dawno temu, jak kolega pożyczał od kolegi płytę winylową i nagrywał ją na Grundigu na kasetę magnetofonową czy też korzystał z opcji nagrywania na poczciwym wideo, zarówno zasięg takich działań był ograniczony, jak i nie było wątpliwości, co jest oryginałem, a co kopią. W Internecie sytuacja wygląda całkowicie inaczej - działania niszowe i koleżeńskie przerodziły się w masowy ruch, a bit oryginału jest tożsamy z bitem kopii. Tak szeroko ujmowany dozwolony użytek osobisty – twierdzą niektórzy - godzi w uzasadnione interesy twórcy. Stąd apel i tendencja do zmiany przepisów, a co najmniej interpretacji obowiązującego prawa. Równie dobrze można jednak upierać się (i upór ten poparty jest znaczącą częścią doktryny i nawet zagranicznych orzeczeń), że do czasu takiej zmiany wolno nam ściągać pliki z Internetu w ramach dozwolonego użytku osobistego. Byle były to utwory uprzednio rozpowszechnione, nie ważne jak (za zezwoleniem twórcy w jakikolwiek sposób udostępnione publicznie - warunek ten wyłącza więc z użytku prywatnego nie opublikowane premiery i większość bootlegów).

Inaczej wygląda kwestia udostępnienia utworów. Rozpowszechniać pliki nam wolno, ale jak stanowi przepis - tylko w ramach rodziny i bliskich znajomych (dokładnie przez krąg osób pozostających w związku osobistym, w szczególności pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego). Innymi słowy: płytę z muzyką możemy dać siostrze lub koledze, nie możemy jej jednak dać do ściągnięcia każdemu przez Internet, albowiem ów "każdy" Internauta nie pozostaje w związku osobistym (teoretycznie OK jest zamknięty serwer wpuszczający tylko znajomych po weryfikacji). Ale nam wolno ściągnąć (nie udostępnić!) od każdego, nawet jak nie pozostaje z nami w związku osobistym.

Pozostaje hak drugi - techniczny. Korzystając z sieci peer-to-peer (np. emule) ściągając muzykę czy film jednocześnie je rozpowszechniamy - tak zbudowano tę sieć. Napster w dawnych dobrych czasach umożliwiał jedynie ściągnięcie plików, obecne programy "wymuszają" ich udostępnienie. A jak opisano powyżej, o ile pobranie da się usprawiedliwić, to udostępnienie wykraczające poza związek osobisty nie. Pozostaje nam więc albo zaniechanie korzystania z takich programów, albo znalezienie usługi, która nie wymusza jednoczesnego rozpowszechniania. Taką usługą są np. słynne rosyjskie serwisy typu allofmp3 czy gomusic. Serwisy te są płatne, ale zapłata to ułamek kwot które musielibyśmy płacić w itunes czy podobnych sklepach. Cały dowcip opiera się na pewnej bezczelności - serwisy te opłacają się w rosyjskim ZAIKS-ie (organizacja zbiorowego zarządzania prawami, mniejsza z tym co to oznacza) i ponoć wedle rosyjskiego prawa uprawnia to do wystawienia plików w Internecie. A nas - tym razem zgodnie z polskim prawem autorskim - teoretycznie uprawnia do skorzystania z dozwolonego użytku osobistego i pobrania pliku (jak już pisałem ściągać możemy od każdego, nawet "nieznanego").

Podsumowując jednym zdaniem - wolno nam ściągać mp3 z Internetu, nie wolno nam rozpowszechniać (udostępniać). Sieci peer-to-peer (jak emule) "wymuszają" rozpowszechnianie, więc korzystanie z nich pociąga za sobą istotne ryzyka.

Cytat:Uwaga - powyższe - nie odnosi się do programów komputerowych. Programy nie mają dozwolonego użytku prywatnego. Programów nie wolno ani rozpowszechniać, ani ściągać, ani nawet pożyczać legalnej kopii (!). Jeśli macie nielegalne programy, nie obronicie się.

Zanim odpowiemy co nam grozi jak złamiemy prawo, podkreślmy raz jeszcze: w przypadku mp3 muszą nam udowodnić, że rozpowszechnialiśmy pliki. Da się to zrobić, poprzez namierzenie naszego adresu ip i śledzenie ruchu (czyli co wysyłamy), ale jest to czynność męcząca, poza tym namierzający musi mieć prawo żądania od providera (dostawcy internetu) informacji kto się kryje za danym ip (inaczej namierzający będzie wiedział że ktoś wysyła kawałek Guns N'Roses z adresu xxx.xxx.xx.xx ale nie będzie wiedział kto jest "właścicielem" tego adresu). Takie prawo żądania ma - w skrócie - tylko policja. Praw tych nie ma autor ani producent - osoby takie musiałyby iść do sądu lub prokuratora z prośbą, aby takie organy zadały odpowiednie pytanie providerowi. Co się da zrobić. Tak czy inaczej procedura kłopotliwa i będzie miała raczej medialny wydźwięk niż masowy charakter (zważywszy na ilość osób korzystających z peer-to-peer).

W przypadku programów komputerowych sytuacja jest prostsza - jak się znajdzie nielegalny program, mamy kłopoty. Nie ma dozwolonego użytku, tak więc nie można mieć kopii (poza kopią bezpieczeństwa, jak mamy też oryginał). Kontrola w domu jest zawsze groźna w przypadku trzymania nielegalnego softu, w przypadku mp3, oprócz kontroli, muszą mieć namierzony ruch z naszego komputera.

Dla dalszych rozważań warto zdać sobie sprawę, że w przypadku naruszenia praw autorskich mamy do czynienia z dwoma niezależnymi ścieżkami - prawem karnym (policja, prokuratura) oraz prawem cywilnym (producent, autor). W zakresie tego pierwszego będą nas karać za złamanie przepisów karnych, grozi nam więzienie, ograniczenie wolności (np. zakaz opuszczania kraju) lub grzywna. To drugie zajmie się roszczeniem odszkodowawczym, czyli autor może żądać od nas pieniędzy za naruszenie jego praw.

Kto może kontrolować? Policja. Tylko i wyłącznie (pomijam ABW czy CBA, bo oni raczej piratami się nie będą zajmować). Praw do tego nie ma ani producent, ani żaden "kontroler". Jak ktoś taki się zmaterializuje, znaczy się oszust - dzwonić na policję. Teoretycznie może do nas przyjść przedstawiciel autora czy producenta i poprosić o prawo kontroli - ale nie mamy obowiązku go wpuścić. Policja powinna mieć nakaz od prokuratora, ale nie musi, są sytuacje kiedy może wejść "na blachę". Tak więc policję zawsze grzecznie wpuszczamy. Nikogo innego.

Co może policja? Może skontrolować nam komputer, może też go zatrzymać. Nie może nałożyć nam żadnych kar, mandatów, ani niczego takiego. Jak takie żądanie się pojawia, znaczy oszuści, znów powiadamiamy stosowne organy. Teoretycznie może się zdarzyć (choć formalnie nie powinno), że z policją przyjdzie przedstawiciel producenta (np. z organizacji BSA) i zaproponuje nam ugodę - płacimy x złotych za to, że producent nie będzie nas ścigać. Taka ugoda ma znaczenie w zakresie prawa cywilnego, a nie karnego (z jednym wyjątkiem opisanym poniżej). Jak się zgodzimy nie grozi nam roszczenie odszkodowawcze w sądzie cywilnym, ale nie oznacza to końca kłopotów z prawem karnym.

Jak policja już nam zarekwirowała komputer (może, nie musi) czeka nas wizyta u prokuratora. W zależności od kwalifikacji naszych czynów (można wymyślić kilka zarzutów z różnych artykułów kodeksu karnego i prawa autorskiego) grozi nam grzywna lub do 2 - 5 lat więzienia (vide np. art. 116 i 117 prawa autorskiego). Jeśli nie zarabiamy na rozpowszechnianiu utworów, jest to nasz pierwszy raz, ryzyko więzienia jest niewielkie. Mogą sprawę warunkowo umorzyć, mogą skazać na więzienie z zawieszeniem (okres próby), mogą dać grzywnę. Sama procedura jest jednak wyjątkowo niemiła i szczerze polecam unikanie takich zdarzeń. Co ważne - znacząca część przestępstw związanych z naruszeniem praw autorskich w internecie jest ścigana na wniosek pokrzywdzonego - czyli jak dogadamy się z autorem i zapłacimy mu odszkodowanie (to ten wyjątek), warto wynegocjować, aby wniosku o ściganie nas nie składał.

Sprawa karna nie jest - jak wspomniałem - jedyna. Może czekać nas też proces cywilny. Zdenerwowany autor czy producent może nas pozwać do sądu cywilnego i zażądać odszkodowania. W praktyce najprawdopodobniej zażąda na podstawie art. 79 prawa autorskiego "potrójnej wysokości stosownego wynagrodzenia z chwili jego dochodzenia" czyli mówiąc po ludzku trzy razy tyle, ile normalnie musielibyśmy zapłacić (może też zażądać jeszcze ekstra podwójnego wynagrodzenia na tzw. fundusz promocji twórczości, ale to poboczny wątek). Z odszkodowaniem jest jednak pewien problem. Pamiętajmy, że ściąganie jest - przynajmniej tak zakładamy - legalne, nielegalne jest rozpowszechnianie. Producent mógłby więc teoretycznie żądać trzykrotności opłaty licencyjnej za Rozpowszechnianie utworu, czyli trzy razy tyle, ile musielibyśmy mu zapłacić, by nam dał zgodę na umieszczenie pliku w Internecie. A są to kwoty niebotycznie wyższe od ceny "kupna" mp3 w sieci. Procesów w Polsce na tym poziomie nie znam (chyba ich nie było, śledzę w miarę dokładnie), więc trudno się wypowiedzieć jak będzie wyglądać praktyka.

____________________________________________________________

PODSUMOWANIE

Strzałka Bez wątpienia wolno nam, w ramach dozwolonego użytku osobistego, kopiować muzykę czy filmy z legalnie nabytego nośnika na inny nośnik, wolno nam też zrobić z płyty mp3 i mieć na komputerze. Wolno nam pożyczać takie utwory, ale tylko rodzinie i bliskim znajomym (stosunkowi towarzyskiemu Uśmiech.

Strzałka Raczej wolno, acz tu już pojawiają się wątpliwości i odmienne opinie - ściągnąć z internetu rozpowszechniony utwór (nigdy program komputerowy).

Strzałka Nie wolno nam rozpowszechniać utworów (uwaga na peer-to-peer). Nigdy (chyba że pozwala nam na to licencja) nie wolno kopiować czy pożyczać programów komputerowych.

Strzałka Do domu może wejść nam tylko policja. Karną sankcję finansową (grzywnę) może wymierzyć tylko sąd - nie ma żadnych mandatów czy cenników za "nielegalne" mp3. Ale jest cywilne odszkodowanie - jak nie zawrzemy ugody z producentem (autorem), wysokość wyznaczy sąd.

____________________________________________________________
Null pointer exception
Odpowiedz
#2
Odpowiedz


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości