[Rita]

No ja akurat Triera uwielbiam, bo choć symboliki jest tam sporo i jego filmy są intelektualne, to nie są przeintelektualizowane. Poza tym, są oryginalne, a Trier jest rewelacyjnym obserwatorem ludzkiej psychiki i też ciężko mu zarzucić prostą i banalną fabułę. W przykładzie z Paryżem oczywiście masz rację, ale niedociągnięcia w Gravity były raczej na poziomie umieszczenie wieży nie na tej ulicy co trzeba, niż koło Big Bena. Wszak wszystkie stancje się na orbicie znajdują, co najwyżej w nie takiej odległości jak trzeba. Ale ile osób wie w jakiej powinny one być odległości? Nie lubię głupot w filmie, ale nie jestem też purystką, a jakoś nie wyobrażam sobie, jakby teraz bohaterzy mieli pokonywać kilka tysięcy kilometrów przy okazji kilka razy unikając deszczu odłamków. To by uniemożliwiło realizację scenariusza.

Spoiler!

Historia o córce miała być pretekstem do tego, żeby urealnić załamanie psychiczne głównej bohaterki. Gdyby miała ona szczęśliwą rodzinę, to cały motyw z samobójstwem i powtórnymi narodzinami byłby co najmniej dziwny. Jakie byś wstawiła dialogi, żeby nie były drętwe i pełne patosu? Ja nie odczuwałam dyskomfortu słuchając tej krótkiej wymiany zdań. Pełnokrwistej i wiarygodnej, czyli jakiej?

Btw, podobała Ci się Odyseja kosmiczna?

Nie jest mi trudno zaakceptować fakt, że Ci film nie przypasował. Raczej dziwią mnie nieco zarzuty wobec niego toteż pozwoliłam sobie z nimi popolemizować. Swoją drogą ja za Clooneyem nie przepadam i w tym filmie też mi się nie podobał, tu akurat mogli dobrać innego aktora, który nie gra wszędzie w taki sam sposób.

Co do zdjęcia to faktycznie mogli sobie darować.