[abiks11]

Witam wszystkich ..

To mój pierwszy post na tym forum , znalazłem sie tu ponieważ w pędziłem sie w małe zakłopotanie . O tuż będąc ateisto (czego nikt z mojej rodziny nie może przełknąć ) zgodziłem sie na bycie ojcem chrzestnym dziecka mojej siostry , strasznie głupio było mi odmówić ,pomyślałem sobie ze jeśli kościół okłamywał mnie przez tyle lat to i ja to z robie w tym jednym dniu ,wiec i sie zgodzilem, by wszyscy byli happy. Tyle ze po został dylemat , czy słusznie robie , stad pytanie jak by wyście postąpili w podobnej sytuacji ,,,

Chyba ze jest jakies wyjscie , by zostac ojcem chrzestnym bez klamstw, jest to mozliwe?

pozdrawiam

[LeonMamon]

Bez kłamstw nie jest możliwe. Wytłumacz, żeś grzesznik, i nie zasługujesz

[Ineptus]

Jeżeli nie wierzysz w te duchowe chrzestne sprawy, to raczej nie jest kłamstwo... Bo przed kim kłamiesz? Przed Bogiem, w którego nie wierzysz..? Czy przed księdzem, który według Ciebie sam Cię okłamywał..?

[Fatman]

Twój dylemat to pozostałość po katolickiej indoktrynacji nic więcej.

Mając Ciebie za chrzestnego to dziecko będzie miało łatwiejszą drogę do wyboru własnego światopoglądu, co wydaje się być cennym darem.

Przygotuj się za parę lat mentalnie i finansowo na uroczystości kościelne, da się je przeżyć a radość dziecka zwraca wszelkie trudy stania przed świątyniami. Znam to z autopsji.

[Alabama]

Mam podobny dylemat i bardzo nie chcę być chrzestną. Dla mnie to jest kłamstwo i związywanie się z kościołem nie tylko bezpośrednio, co można zerwać apostazją, ale i pośrednio-przez drugiego człowieka. A to już jest delikatna sprawa. Jeżeli dzieciak za kilkanaście lat będzie wierzący to nie wiem jakie podejście będzie miał do chrzestnego ateisty. Z jednej strony straszna hipokryzja, ale z drugiej no weź odmów... Ja nie potrafię. I to mnie właśnie denerwuje. W naszym kraju jest wiele takich sytuacji, które wprawiają ateistę w zakłopotanie. No cóż... Narozwodziłam się tutaj, a wybór nadal jest twój. Mój się jeszcze nie urodził. A może nie będzie mój... Oby.

[NonOmnis]

Ja bym jednoznacznie odmówił bycia chrzestnym.

[Słupek]

Wujek mnie prosił, odmówiłem.

[KaerbEmEvig]

Powiedz ksiedzu, ze jestes ateista - problem rozwiazany, sam ksiadz na to nie pozwoli.

[Scully]

Wujek mnie prosił, odmówiłem.

Matczyna propozycja na moje bycie chrzestną kuzyna została jednomyślnie odrzucona :lol2:

[Tyr]

nikt nigdy nie skladal mi propozycji bycia chrzestnym. odmowilbym natychmiast.

[DJ]

Nigdy nikt mi nie składał propozycji bycia chrzestną. Gdyby jednak tak się stało, to bym odmówiła. Nie tylko, dlatego, że nie wierzę w Boga, ale również, dlatego, że jestem bardzo przeciwna chrzczeniu niemowląt, czyli decydowaniu za nie o czymś, o czym w momencie chrztu nie mają pojęcia.
Mnie nie byłoby "głupio" odmówić. To tym, którzy by mnie o to poprosili powinno być głupio, że jako katolicy chcieli dla swojego dziecka chrzestną, która jest ateistką. W końcu jako katolikom i osobom wierzącym nie wolno im kierować się przy wyborze względami innymi niż wychowanie dziecka w wierze.

[natulka]

Odmówiłabym, zwłaszcza że rodzice chrzestni przyrzekają, że będą pomagac w wychowywaniu dziecka w wierze katolickiej, więc co, mam byc hipokrytką? kłamać w żywe oczy? szanujmy się a taki dzieciak i tak potem zdecyduje, czy to rodzice mają racje, czy może ciotka/wujek-ateista

[Brainless]

Ja mam ten problem z głowy, bo wyzwoliłem się z okowów wiary już po zostaniu chrzestnym. Teraz podchodzę do tego następująco: rodzicom córki chrzestnej przeszkadzać nie będę, niech wychowują dziecko, jak chcą. Sam jednak po złożeniu aktu apostazji nie będę się specjalnie przejmował, jeśli dziecko wiarę po drodze straci i nawracał na siłę nie będę ;-)

[Ignea]

Ja bierzmowania nie mam i miec nie będę, nikt więc nie powinien mnie o to męczyć.
Wiemy jednak wszyscy, że załatwienie sobie bierzmowania w tempie natychmiastowym nie stanowi wielkiego problemu, dlatego - gdybym stanęła kiedyś przed takim problemem - odmówię. Nie chcę oszukiwac siebie, dziecka i jego rodziców. To bez sensu.

[Mojwa]

Miałam być. Nawet nie odmawiałam na początku - zostałam powiadomiona, ze moja mama się zgodziła. Super.
Potem miałam miec przyspieszone bierzmowanie, na które ksiadz się nie zgodzil, wymyslac cos zebym mogla byc chrzestna. W koncu, po rozmowie z matka, odmowilam bratu. I jest dobrze. Nie ma co sie w to platac.

[pawel.wlodek]

Byłem bierzmowany w piątek, a w sobotę jechałem na wycieczkę do Londynu Taka mała przyjemność za ten nieszczęsny 'sakrament', choć nie było warunków typu jak nie chcesz bierzmowania, to nie pojedziesz na wycieczkę. Powiedziałem rodzicom i katechetce, że nie czuję tego bierzmowania, że jest mi to zbędne. Przyjęli to spokojnie i ze zrozumieniem, ale trochę drążyli temat, więc dla własnego, i ich, spokoju poszedłem na to bierzmowanie.

[Al-Rahim]

Czyli standard. Jestem wegetarianinem, ale zjem tego kotlecika, jak tak mamusia prosi

[Eremit]

Abiks, najlepszym sposobem wyplątania się z takiej sytuacji wg mnie jest napisanie anonimu na siebie, do księdza albo rodziców dziecka. Napisz że tet i ten jest ateistą i wogóle ...

A swoją drogą rozpisaliście się a nikt nie dał żadnej praktycznej porady, a przypominam że jestem wierzący, aczkolwiek nie katolik

[Joki]

Witam serdecznie.

Najlepszym sposobem aby wybrnąć z tego i nikogo nie urazić jest zgoda z otwartym zastrzeżeniem o swoich poglądach, o niewyrażeniu obietnicy wychowywania w wierze itd. Otwarte poinformowanie księdza przed uroczystością. Uprzedzenie bliskich, że nie będziesz kłamał i to zrobisz, aby nie było zamieszania w ostatniej chwili. Nie ma kłamstwa. Jest uczciwie i nikogo nie urazisz.
Zrobiłem tak kilkakrotnie. Nikt nie okazywał i nie okazuje urazy z tego powodu.
Pozdrawiam.

[Al-Rahim]

No ale być szanującym konstytucję antklerykałem, lub w ogóle zwolennikiem świeckiego wychowania, a jednocześnie rodzicem chrzestnym jakiegoś bobaska? Hańba.