[Sofeicz]

…  chory z nienawiści Dawkins …

Co to za jeden?

[Osiris]

Pewnie chodzi o prof. Richarda M. Dawkinsa, brytyjskiego archeologa

[cyd]

Klatki
https://www.nui.sklep.pl/klatki-wydanie-...iazka.html

[ARHIZ]

W jednym czasie:
Mahabharata [rozgrzebana]
Ego-rcyzmy Mateusza Grzesiaka [kończę]
Musicie się nawrócić Billy'ego Grahama [zaczynam, ale nie wiem ile wytrwam]

W kolejce "Włam się do mózgu" Radosława Kotarskiego.

[towarzyski.pelikan]

"Moje pierwsze samobójstwo" Jerzy Pilch

Książka jest zbiorkiem powiązanych ze sobą opowiadań i jest pod względem fabularnym nierówna: niektóre z opowiadań są znakomite, inne po prostu dobre, a są i takie, które mnie nużyły, jednak pod względem literackim cała książka jest majstersztykiem. Jest zwyczajnie świetnie napisana, co wynagradza wszelkie braki fabularne. 

To była moja pierwsza książka tego autora i z pewnością sięgnę po inne.

[Gawain]

Skończyłem Harry'ego Pottera i Przeklęte Dziecko, teraz, kurwa, czytam Bluzgaj zdrowo - o pożytkach z przeklinania autorstwa Emmy Byrne. Książka lekka i bardzo ciekawa.

Potem czytam biografię Da Vinciego pióra Isaacson, Tako rzecze Lem, czyli wywiad rzeka z geniuszem i Po piśmie Dukaja.

[DziadBorowy]

https://www.wydawnictwoliterackie.pl/ksi...j-Lozinski

"Stramer" Mikołaja Łozińskiego.

Całkiem fajnie się to czyta. Rzecz jest o Żydowskiej rodzinie mieszkającej w przedwojennym Tarnowie. Dość lekko napisane, mimo, że tematyka lekka zawsze nie jest.  Teraz tylko czekać jak Łoziński zostanie nazwany kolejnym antypolskim pisarzem

[Gawain]

[Gawain]

Zbrałem się wreszcie za Tako rzecze Lem. Dobre to.

[ćma pudlowa]

Ostatnio czytam sobie Tajemnice Korei Północnej autorstwa Daniel Tudor und James Pearsona. Przeczytałem dopiero niecałe sto stron, ale książka jest o tyle ciekawa, że koncentruje się na życiu ludzi różnych warstw społecznych, czyli na tym jak sobie radzą z codziennością zarabiając niecałego dolara miesięcznie. Jest o tym jak podpindalają dohra z państwowych zakładów pracy by napędzać ogromny szary rynek na którym waluta to dolary i chinksi yen, bo państwowa waluta jest bezwartościowa. I w sumie o swego rodzaju nieoficjalnym "kapitalizmie" dzięki któremu całe państwo jakoś funkcjonuje. Myślę, że dla osoby która kompletnie nic nie wie o KP (jak ja) może się okazać intetesująca.

  Polecam jeszcze "Światu nie mamy czego zazdrość. Zwyczajne losy mieszkańców Korei Północnej". 

Z kolei ja złapałam po raz drugi za "Smoczy tron" T. Williams'a. Bez powodu porzuciłam czytanie po pierwszym tomie, teraz  żeby dokończyć cykl muszę zacząć od początku

[exeter]

Zamiast tłumaczyć czym są dla mnie góry i co mnie w nie ciągnie, polecę lekturę książki, tej książki:




Pięć Stawów to szczebel wtajemniczenia tatrzańskiego z górnej półki. Tu Bóg lepiej cię słyszy

Byłem w Tatrach we wrześniu, tydzień na Słowacji i tydzień u nas. Na Słowacji wraz ze znajomą, poznaną dwa lata wcześniej podczas łażenia po górach. Niestety musiała po tygodniu wracać i w Zakopanem zostałem sam. Smutek szybko minął, w górach nietrudno o towarzystwo. Kilka dni później wybrałem się do "piątki", przez Zawrat i koło Czarnego Stawu przydarzył mi się paskudny upadek(zużyty bieżnik w butach). Doskoczyły do mnie dwie panie, chwyciły za ręce i zaczęły się modlić. Szczerze mówiąc, byłem w szoku, przypuszczając, że złamałem rękę i nawet nie miałem siły protestować.
Na szczęście szybko skończyły i zabrały się do plastrowania otarć. Okazało się, że należą do jakiejś kongregacji protestanckiej z Beskidów i idą na Zawrat większą grupą. Troska jaką mnie otoczyły miała magiczną moc i przywróciła mnie do życia. Ręka po ustąpieniu odrętwienia była sprawna, wobec tego postanowiłem chcąc się odwdzięczyć za opiekę poprowadzić je na Zawrat. Po drodze zebraliśmy resztę ich grupy, w sumie pięć pań i w takim składzie udało nam się zrobić Zawrat i zejść do Pięciu Stawów. Okazało się, że panie są bardzo miłe i rozrywkowe(zwłaszcza po pierwszych piwach   Gdzie piwo smakuje lepiej?) i nie chciało się ze schroniska wychodzić. W konsekwencji schodziliśmy po ciemku i wracaliśmy do Zakopanego ostatnimi busami.

Sięgnijcie po tę książkę, opisuje miejsce magiczne i wyjątkowe.

„Po co chodzisz po górach?”, widząc w wędrówce głównie wysiłek. Tymczasem dla wielbicieli Tatr to przede wszystkim wyprawa w głąb siebie. Nie znoszę banalności tego stwierdzenia, a jednak to ono najtrafniej opisuje deklaracje typu: Chcę pobyć sam ze sobą.
Odnaleźć w sobie najlepszą część.
Zapytać siebie, czego szukam w życiu i co jest dla mnie naprawdę ważne.
Spotkać ludzi, którzy myślą i czują podobnie.

Zakochać się.
Zaprzyjaźnić.
Sprawdzić się w boju.
Zmęczyć do granic możliwości.
Dotknąć nieba.