[ZaKotem]

Gdyby tak było, to w populacji kierującej się emocjami, osobnicy kierujący się rachunkiem strat i zysków osiągnęliby ponadprzeciętny sukces kosztem tych emocjonalnych. I frekwencję w rezultacie zdobyliby ci racjonalni.

Czy psychopaci, którzy właśnie nie odczuwają emocji i kierują się rachunkiem strat i zysków, osiągają ponadprzeciętny sukces? Czy też raczej mocno podprzeciętny? Po prostu ilość zmiennych koniecznych do racjonalnego przewidzenia przyszłości jest tak wielką, że nawet mózg geniusza nie ma wystarczającej do tego pojemności i mocy obliczeniowej. Zamiast więc próbować brać pod uwagę wszystkie okoliczności, lepiej działać, kierując się rachunkiem prawdopodobieństwa na podstawie dotychczasowych doświadczeń, w tym doświadczeń przodków (nasi przodkowie na pewno odnieśli sukces, skoro zostali naszymi przodkami) i analogii. I tak właśnie działają emocje, czyli zestaw odruchów warunkowych i bezwarunkowych.

Społeczeństwo emocjonalne nie jest stabilne i nie może w związku z tym istnieć.

Ergo - ludzie jednak kierują się racjonalnym rachunkiem strat i zysków, choć czasami to ukrywają, nawet sami przed sobą.

Powiedziałbym raczej, że emocje same w sobie są racjonalne, z czego ich właściciele niekoniecznie zdają sobie sprawę. W końcu emocje powstały w wyniku racjonalnego procesu ewolucji. Są jednak racjonalne tylko statystycznie, i chociaż generalnie lepiej kierować się emocjami, niż je ignorować, istnieją liczne od tego wyjątki i one są właśnie atrakcyjne medialnie. W tym wypadku jest zupełnie prawdopodobne, że zyski S. Michalkiewicza przewyższą straty, co nie przeczy temu, że osoba ta działa emocjonalnie. Jeśli tak będzie, to oznacza, że jego emocje są optymalne dla jego sytuacji, a nie, że szczególnie kombinuje.