[Ayla Mustafa]

PS. Co ciekawe, słowo "aktor" miało kiedyś o wiele szersze znaczenie, niż obecnie.
Przykładowo można było być np. "aktorem testamentu lub majątku".

Ciekawe. Przyznaję, że gdybym usłyszał taką formę, pomyślałbym, że to korpomowa — niepotrzebne przeklejanie form angielskich do polskiego.

Dokładnie to oznaczało tyle, co dzisiejsze "oskarżyciel, powód sądowy".

Pewnie pochodzi to z prawa rzymskiego. Actio to w prawie rzymskim powództwo/skarga. Actor to powód/skarżyciel. "Actor sequitur forum rei".

[zefciu]

15 mieszkań się zchajcowało.

To już wygląda, jak złośliwość. No bo tak — słówo „hajcować” wywodzi się od „heizen” — niem. grzać. Więc powinno być pisane przez samo h. Które choć wymawia się tak jak ch, to jednak ortografia polska traktuje je jak głoskę dźwięczną. Więc piszemy zhajcować. No ale jeśli słowo zaczyna się od ch, to powinno być „s” („schować”, czy „schadzka”). Tutaj mamy miks — pisanie przez ch, ale z wygląda, jakby było samo h.

[lumberjack]

Zaliczyłem kumulację błędów

Przepraszam, dobrze wiedzieć.

[Nonkonformista]

Mnie też przeszkadza te czarne tło i rażące, zielone literki. Niemiło się czyta. Jak jakieś barwy klubu the Shadows z "Galaktik Football".

Ten człowiek
ta kobieta 
to lustro.

To jest lustro - powiesz /a nie te jest lustro/.
Te używamy w liczbie mnogiej

Te lustra
To lustro.
Ta kobieta, te kobiety.

[Ayla Mustafa]

Dobra, dzięki. Nieraz jestem nonkonformistą gramatycznym.

[Nonkonformista]

No wiesz, możemy się cofnąć tylko 4 lata wstecz, gdzie PO połączyło się z Nowoczesną i zaczęli znowu zyskiwać.

Jak można się cofnąć cztery lata do przodu, Hansie?
To pleonazm, czyli pisanie dwa razy tego samego. Cofanie /jest tylko do tyłu/ i się inaczej nie da.

[Elbrus]

Jak można się cofnąć cztery lata do przodu (...) Cofanie /jest tylko do tyłu/ i się inaczej nie da.

Z reguły tak, tylko że:

cofnąć — cofać
1. «posunąć coś do tyłu lub umieścić na dawnym miejscu»
https://sjp.pwn.pl/slowniki/cofanie.html

Jeśli coś było pierwotnie z przodu lub w przyszłości, to teoretycznie można cofnąć się do przodu (np. idąc tyłem przemieścić się na przód obiektu) lub cofnąć do przyszłości (tu już bardziej wchodzi się w sferę s-f, ale będzie to też miało zastosowanie w historii jako nauce).

[INSTI]

Nieco w innym kontekście - można oczywiście powiedzieć "cofnijmy się w dyskusji do omawianego już kroku znajdującego się dwa kroki dalej niż krok aktualnie omawiany", tylko po co tyle słów, jeżeli można rzucić krótko "cofnijmy się dwa kroki do przodu" i wszyscy zrozumieją o co chodzi - wielu nawet nie zauważy, że wyszło dość zabawne zdanie.

I piszę to jako "nauszny" świadek takiej wypowiedzi.

[zefciu]

Jeśli coś było pierwotnie z przodu lub w przyszłości, to teoretycznie można cofnąć się do przodu (np. idąc tyłem przemieścić się na przód obiektu) lub cofnąć do przyszłości (tu już bardziej wchodzi się w sferę s-f, ale będzie to też miało zastosowanie w historii jako nauce).

No tak. Ale w kontekście, na który zwrócił Nonkon — tj. rozważenia wydarzenia z przeszłości jest to rzeczywiście dość drażniący pleonazm.

[Sofeicz]

To pleonazm, czyli pisanie dwa razy tego samego. Cofanie /jest tylko do tyłu/ i się inaczej nie da.

Z tymi pleonazmami/tautologiami to jest ciekawa sprawa.
Wśród językoznawców są wyznawcy postulatu zerowej redundancji ale język to nie kod komputerowy.
Obserwując język polski w akcji widzę częste stosowanie masła maślanego.

Być może poprzez takie podwojenie mówiący stara się wzmocnić przekaz?

[INSTI]

Podobieństwo - jeżeli "pójdźmy do przodu", to instynktownie nasuwa się "cofnijmy się wstecz".

[Elbrus]

Być może poprzez takie podwojenie mówiący stara się wzmocnić przekaz?

Może, czasem, tak samo jak opisywanie czegoś mnogimi, ale de facto to samo znaczącymi słowami, które mają sprawiać wrażenie liczności cnot czy przywar (propozycje mojego kontrdyskutanta doprowadzą do chaosu, zamętu, destrukcji i zniszczenia, gdzie, według rozumienia mówiącego, 'chaos' i 'zamęt' znaczą to samo, podobnie jak 'destrukcja' i 'zniczenie' - w tym drugim przypadku rzekomą inność uzyskało się z użycia słowa, które jest spolszczeniem).

[zefciu]

Z tymi pleonazmami/tautologiami to jest ciekawa sprawa.
Wśród językoznawców są wyznawcy postulatu zerowej redundancji ale język to nie kod komputerowy.
Obserwując język polski w akcji widzę częste stosowanie masła maślanego.

Są języki, gdzie pleonazmy są używane często, a są takie, gdzie rażą. Język biblijny był oryginalnie pełen pleonazmów, które są zachowane np. w tłumaczeniu cerkiewnosłowiańskim, ale w tłumaczeniu polskim brzmiałyby potwornie „słuchem usłyszeliście”.

Być może poprzez takie podwojenie mówiący stara się wzmocnić przekaz?

Przekaz wzmacniają pleonazmy takie jak „usiądź na dupie”. Ale „cofnąć się do tyłu” niczego nie wzmacnia, poza irytacją słuchającego.

[Sofeicz]

A powiedzcie mi, co to za nowy potworek językowy nam się objawił?
Ostatnio często czytam o „wzięciu czegoś na tapet”.
Ki ch.. ten „tapet”? - nie ma takiego słowa.
Mówi się, że coś jest/było „na tapecie” ale „tapet”?

[zefciu]

A powiedzcie mi, co to za nowy potworek językowy nam się objawił?

Słowniki podają słowo „tapet” jako archaiczne. Ja wiem, że jesteś stary, ale chyba nie aż tak, żeby słowa archaiczne uważać za „nowe potworki językowe”.

Mówi się, że coś jest/było „na tapecie” ale „tapet”?

Ale postulujesz, że mamy w języku polskim słowo, które występuje w miejscowniku, ale w bierniku już nie występuje? To by było ciekawe.

[Sofeicz]

Ale jaki biernik?

[INSTI]

A powiedzcie mi, co to za nowy potworek językowy nam się objawił?
Ostatnio często czytam o „wzięciu czegoś na tapet”.
Ki ch.. ten „tapet”? - nie ma takiego słowa.
Mówi się, że coś jest/było „na tapecie” ale „tapet”?

Jest na odwrót: https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/na-tap...15076.html

[Sofeicz]

Ok, świadomie używam polszczyznę ponad pół wieku i jako żywo nie spotkałem się z taką konstrukcją.
Kiedyś mówiło się ewentualnie o braniu czegoś „na warsztat" ale na tapet, nigdy.
Musiał to wyciągnąć z niebytu jakiś dwustuletni starzec.
Widać, że żywy język chodzi nieoczywistymi ścieżkami.

[Nonkonformista]

Podobieństwo - jeżeli "pójdźmy do przodu", to instynktownie nasuwa się "cofnijmy się wstecz".

Nasuwałoby, gdyby pójdźmy /miało w sobie/ TYLKO do przodu. Wtedy tak. Ale pójść można i do przodu i do tyłu i w bok, i na lewo, a jeśli ktoś chce to i na prawo. Z cofaniem tak nie ma.

[Sofeicz]

Angole mają podobnie - „sit down” czy „stand up" to też bardzo maślane.