[NotInPortland]

Dla mnie super opcją, którą zamierzam wykorzystać jeśli kiedyś założę rodzinę, jest zorganizowanie dziecku w tym dniu jakiejś ciekawej wycieczki. Trochę w ramach zadośćuczynienia, by nie czuł się gorszy od rówieśników

Zrekompensowałaś przygody dnia, ale dzieci w tym dniu otrzymują fanty, a w dni następne chwalą się między sobą kto jakie cuda otrzymał i przez następne miesiące je konsumują w obecności ateistycznego dziecka.
Co z tym zrobisz?
Jak rówieśnicy dziecka zapytają je dlaczego nie przystąpiło do komunii i nie uczestniczy z nimi na nabożeństwa majowe, to co to dziecko odpowie lub zostanie nauczone, że co ma odpowiadać?

[Nonkonformista]

Jak rówieśnicy dziecka zapytają je dlaczego nie przystąpiło do komunii i nie uczestniczy z nimi na nabożeństwa majowe, to co to dziecko odpowie lub zostanie nauczone, że co ma odpowiadać?

A cóż miałoby odpowiadać jeśli nie: "Jestem dzieckiem ateistycznych rodziców, dlatego nie przystępuję z wami do komunii". I pasuje.

[OverHit]

Zorganizować własne święto, dać mu Boga Urojonego i iPhone'a. Problem solved.

[D.O.A.]

Jak rówieśnicy dziecka zapytają je dlaczego nie przystąpiło do komunii i nie uczestniczy z nimi na nabożeństwa majowe, to co to dziecko odpowie lub zostanie nauczone, że co ma odpowiadać?

Dziecko odpowie, ze nie przystąpiło do komunii, ponieważ to wstęp do lizania kolan księdza oraz innych posług. Mind blown rówieśników. Za quada, iPada i konsolę zapłacisz kartą Visa.

[Jester]

Ja do komunii nie szedłem - dostałem wybór, nie chciałem. Prezentów nie dostawałem z tego co pamiętam. Nie, żeby mi kiedykolwiek na prezentach szczególnie zależało.

Siostra też nie poszła, z tym że ona ma imieniny w okresie "komunijnym" i z tego co pamiętam dostała więcej prezentów niż zwykle . Ale też nie do końca pamiętam.

Generalnie żadne z nas nie wierzyło - w domu nie było problemu rozmawiać o religii, zwłaszcza z mamą (agnostyczką/ateistką - dla mnie te dwa terminy oznaczają w zasadzie to samo...). Na religię i ja i siostra chodziliśmy do drugiej klasy podstawówki włącznie (chociaż siostra może nawet do trzeciej...). Byliśmy do tego w sumie zachęcani. Widocznie wbrew słowom większości antyklerykałów, ta religijna "indoktrynacja" nie jest zbyt skuteczna, bo i mnie i siostrze zniknęły w czasie tych dwóch lat wszelkie uczucia religijne.

A cóż miałoby odpowiadać jeśli nie: "Jestem dzieckiem ateistycznych rodziców, dlatego nie przystępuję z wami do komunii". I pasuje.

A co mają ateistyczni rodzice z tym wspólnego? Też mam niewierzących rodziców, a jakbym chciał, to do komunii bym poszedł i chrzest bym dostał. Ja mówiłem kolegom i koleżankom (a byłem JEDYNYM dzieckiem w klasie które do komunii nie poszło i na religię nie chodziło), że to dlatego, że nie wierzę w Boga. I co ciekawe, większość albo wszyscy z moich rówieśników w pełni zaakceptowali moje wyjaśnienie...

[Agnen]

Jak rówieśnicy dziecka zapytają je dlaczego nie przystąpiło do komunii i nie uczestniczy z nimi na nabożeństwa majowe, to co to dziecko odpowie lub zostanie nauczone, że co ma odpowiadać?

Dziecko to nie papuga.
Jeśli nie będzie uczestniczyć w różnych takich imprezach, to będzie miało swój własny powód i myślę, że świetnie da sobie radę z odpowiedzią . Jak Jaster - powie, że nie wierzy, albo że mu się nie chce. Jego sprawa.

[Palmer]

Wreszcie dotarło, że ta cała komunia to czystej wody ludożerstwo /i bogożerstwo/ przy okazji.

Fajnie masz pod kopułą.

[Nonkonformista]

Fajnie masz pod kopułą.

Ja tegom nie wymyślił. Pretensje do KK.

A czy Jezus jest obecny w hostii symbolicznie, czy realnie, Palmerze?
Jeśli symbolicznie, tom palnął głupotę, ale jeśli realnie, to znaczy, że jest tam Jezus z ciałem i duszą.
A jeśli z ciałem, to owo ciało jest zjadane podczas komunii, prawda?
Jest to ciało człowiecze, a zatem przystępujący do komunii zjadają człowieka.
Jezus jest Bogiem, a zatem zjadają i Boga.
A zatem zjadają człowieka i Boga.
Zrozumiałeś teraz?

[Stary Werter]

Według katolików jest obecny realnie, niemniej komunia nie stanowi aktu ludożerstwa.

Nigdy nie zagłębiałem się w argumentację.

[OverHit]

Teolog może i zobaczy różnicę, ale raczej nie dziecko w wieku pierwszokomunijnym.
Przypomniała mi się śmieszna sytuacja z tamtego okresu, proste pytanie do katechetki o miejsce dinozaurów w historii o stworzeniu świata z Genesis. Niestety nie uzyskałem odpowiedzi, dowiedziałem się tylko że "zadaję bardzo trudne pytania jak na swój wiek". W sumie do tej pory nikt mi tego nie wyjaśnił sensownie. Takie małe pozatemacie ubolewające nad poziomem nauczania religii w szkołach i uważaniem uczniów za debili.

[Nonkonformista]

Według katolików jest obecny realnie, niemniej komunia nie stanowi aktu ludożerstwa.

Nigdy nie zagłębiałem się w argumentację.

Jeśli jest obecny realnie, to jak można to inaczej zinterpretować?
Tak, wiem. Jakąś ekwilibrystyką. Ale ja tego nie kupuję. Mogę, prawda?

[Palmer]

To skomplikowane.

[OverHit]

Tak myślałem, 1200 lat dumali jak to ludziom sprzedać i w końcu wydumali.

W 1551 r. w czasie XII sesji ogłoszono Dekret o Eucharystii i Kanony o sakramencie świętej Eucharystii (DS 1635–1661). W dekrecie tym podkreślono prawdę o tym, że po konsekracji Chrystus zawarty jest w obydwu postaciach podpadających pod zmysły: prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie (vere, realiter et substantialiter). Cała substancja chleba zamienia się w ciało Chrystusa a wina w krew[4].

Czyli duchowo-fizyczny kanibalizm pełną gębą.

[PTRqwerty]

Znaczy.... bo na mojej Pierwszy Komuniii to było raczej tak, że najpierw się przygotowywaliśmy. Długie miesiące się przygotowywaliśmy. W kościele były dwie nawy, chłopcy poszli do lewej, dziewczynki do prawej. Siedzieliśmy takie chłopaki małe w tych ławkach i myślicie że co konkretnie się działo? Ano po pierwsze wyobrażaliśmy sobie że są oto dwa okręty, nasz i ten po prawej. Próbowaliśmy im tam coś przerzucać. Po drugie prowadziliśmy grę z tymi przed nami i z tymi za nami. Ławki były oddzielone takimi murkami, które od ziemi miały otwartą przestrzeń 30-40 cm. Należało zanurkować pod ławkę, aby b. szybko by Ci inni się nie spostrzegli, wystawić odpowiednio nogę za siebie lub przed siebie (zależnie od tego czy celem byli ci z tyłu, czy ci z przodu), i maksymalnie przypierdolić. Wówczas zyskiwało się punkt. Tak się dzielę swoimi doświadczeniami życia duchowego.
Po prostu musicie sobie zdać sprawę z tego, że poziom obojętności umysłu dziecka na sprawy ontyczne... jest zatrważający
Ale oczywiście wiąże się kościół katolicki z ustawicznym sugerowaniem młodemu umysłowi, że jest niegodny. A przecież wiadomo że jest godny, bo sam tak o sobie sądzi i mamusia tak o nim sądzi i tatuś razem z babcią :lol2:

[Typ]

A ja miałem nudną komunię i co na to poradzę. Okres przygotowawczy też był, pamiętam jeszcze próby spowiedzi, lol.

[NotInPortland]

Dziecko to nie papuga.
Jeśli nie będzie uczestniczyć w różnych takich imprezach, to będzie miało swój własny powód i myślę, że świetnie da sobie radę z odpowiedzią . Jak Jaster - powie, że nie wierzy, albo że mu się nie chce. Jego sprawa.

To dziewięciolatek może wierzyć w Boga albo nie wierzyć?
Jak go rówieśnik zapyta dlaczego nie wierzy, to co odpowie? Że go argument kosmologiczny nie przekonuje?
Może lepiej, żeby na braki komunijne odpowiedział tym, czego nauczyli go rodzice:
"Rodzice zabronili mi zbliżać się do dorosłych panów, którzy ubierają się w suknie i oferują dzieciom ciasteczka, precle czy inne opłatki."

[Stary Werter]

Hm, ja wierzyłem.

W zasadzie mi zostało. Choć może to jakaś wrodzona inklinacja, której przewalczyć się nie da, bo jest to biologicznie niemożliwe.

[Typ]

A ja się zastanawiałem po co komu ci bogowie, ale że byłem jeszcze za młody to siedziałem cicho, jakby miało mnie ewentualnie oświecić, no dzieci i ryby głosu nie mają.

[Agnen]

To dziewięciolatek może wierzyć w Boga albo nie wierzyć?"

A dlaczego ma nie móc?
Dziecko, wbrew powszechnej opinii, posiada własne zdanie na różne tematy i tak jak dorosły potrafi wyciągać wnioski.

A ja się zastanawiałem po co komu ci bogowie, ale że byłem jeszcze za młody to siedziałem cicho, jakby miało mnie ewentualnie oświecić, no dzieci i ryby głosu nie mają.

No właśnie.

W ogóle dzieci myślą całkiem samodzielnie i dobrze im idzie dopóki ktoś (znacznie większy) im nie zacznie wbijać do głowy, że mają słuchać tylko jego bo ma rację i już. Potem trudno to odkręcić