[InspektorGadżet]

Pytanie do zefcia, skoro według waszej teologii Boga nie można poznać, lub też nie można powiedzieć czegoś o nim w sposób pewny to na jakiej podstawie uważacie ze inni głoszą herezje?

I drugie pytanie, jak można czcić za świętą osobę która jawnie kłamała? Chodzi o Focjusza

[Neuro]

Pytanie do zefcia, skoro według waszej teologii Boga nie można poznać, lub też nie można powiedzieć czegoś o nim w sposób pewny to na jakiej podstawie uważacie ze inni głoszą herezje?

Zefciu nie odpowiedział, to może ja spróbuję (dla sportu)...

Boga nie można poznać dokładnie, ale pewne rzeczy o nim wiemy, bo nam je sam o sobie powiedział. Jeśli ktoś przeczy temu, co Bóg sam o sobie powiedział, to głosi herezje.

---

Alternatywnie 1: Herezją nazywane są po prostu nauki sprzeczne z tymi ortodoksyjnymi.
Alternatywnie 2: Herezja to wyrywanie pewnych rzeczy z kontekstu całości.

[zefciu]

Pytanie do zefcia, skoro według waszej teologii Boga nie można poznać

No nie. To według Wasze teologii nie można poznać Boga, boście rojenia Barlama z Kalabrii o pełnej transcendentności wszystkiego, co niestworzone uznali za dogmat.

lub też nie można powiedzieć czegoś o nim w sposób pewny to na jakiej podstawie uważacie ze inni głoszą herezje?

No tutaj nie ma wykluczania. Jak ktoś mówi coś pozytywnego w sposób pewny, to głosi herezje

I drugie pytanie, jak można czcić za świętą osobę która jawnie kłamała? Chodzi o Focjusza

Nie wiem o jakie konkretnie kłamstwo chodzi. Ale przecież kanonizacja to nie jest stwierdzenie bezgrzeszności.

[InspektorGadżet]

boście rojenia Barlama z Kalabrii o pełnej transcendentności wszystkiego, co niestworzone uznali za dogmat.

Proszę zatem podać cytaty z odpowiednich dokumentów potwierdzających tę tezę. Bo ja mogę podać cytaty z oficjalnych dokumentów które przeczą tej tezie. Poza tym, transcendentny to taki którego nie można poznać za pomocą materialnych narzędzi. Ale to przecież Ty atakujesz cuda które mają wymiar materialny o których pisałem wcześniej

No tutaj nie ma wykluczania

Nie rozumiem tego co napisałeś

Nie wiem o jakie konkretnie kłamstwo chodzi

"Papież znając okoliczności wyboru Focjusza na patriarchę wysłał do Konstantynopola swoich legatów, którzy mieli stwierdzić, który z biskupów ma prawo do sprawowania urzędu; Ignacy czy Focjusz. Jednak ci zostali przekupieni, i mimo że była to nieprawda opowiedzieli się po stronie Focjusza. Co więcej, Focjusz sam napisał list do Papieża, w którym informował, jakoby Ignacy sam złożył urząd, kiedy tak naprawdę Bardas, rządzący w imieniu małoletniego Michała III pozbawił go urzędu, gdyż ten napominał go, aby odstąpił od grzechu kazirodztwa ze swoją synową Eudocją, nie zgodził się zamknąć cesarzowej Teodory w klasztorze i uznać władzy Bardasa nad cesarstwem"

https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Schizma_Focjusza

[Hill]

3. Dlaczego wierzycie w Boga? Kiedy po raz pierwszy zetkneliście się z wiarą w Boga?

Jako przedstawicielka strony teistów pozwolę sobie odświeżyć wątek i podzielić się trochę swoją historią 

Wychowałam się w rodzinie katolickiej i to było moje pierwsze zetknięcie z wiarą, wszystko było jak w tradycyjnej rodzinie katolickiej. Potem w wieku kilkunastu lat zaczął się okres buntu i poszukiwań, zaczęło się powolne odchodzenie z KK i pierwsze poszukiwania w innych religiach, głównie w buddyzmie. Gdy byłam w klasie maturalnej zmarł papież JP2 i na mnie jako na osobę z pokolenia JP2 jakoś mocno wpłynęło to co się wtedy działo, doświadczyłam po raz pierwszy jakiegoś zrywu duchowego i postanowiłam, że spróbuję życia zakonnego. I tak po maturze spędziłam ok. 1,5 roku w klasztorze bezhabitowym  .
Gdy już poznałam trochę to życie od środka, stwierdziłam, że to nie to, czułam się trochę jakby zamykano mnie w ramki i po odejściu z zakonu zaczął się bardzo szybki zjazd w drugą stronę. Złożyło się na to kilka czynników, z jednej strony związałam się z imprezowym facetem (moim obecnym mężem), co odciągało mnie od praktykowania. Z drugiej strony zaczęłam bywać na różnych forach dyskusyjnych, gdzie pisało sporo ateistów, agnostyków, którzy powoli przekonywali mnie do swoich poglądów i tak stopniowo odchodziłam najpierw od KK, a potem już całkiem od chrześcijaństwa. Poszłam w stronę medytacji, buddyzmu, ale nie jako religii, a bardziej systemu etycznego i przestałam całkowicie wierzyć w osobowe bóstwa i inne dogmaty.
Aż kiedyś na jednym z forów dyskusyjnych poznałam judeomesjanistę, z którym się zaprzyjaźniłam, a on cały czas próbował mnie ewangelizować i mówił mi o Biblii. Początkowo się z tego śmiałam i nie traktowałam poważnie tego co mówi, ale w pewnym momencie doświadczyłam takiego zrywu duchowego, że ciężko to opisać i po prostu uwierzyłam w Biblię, wbrew mojemu ówczesnemu postrzeganiu i wbrew rozumowi. Przekonałam się do Boga Osobowego, do chrześcijaństwa ewangelicznego i tak zaczęła się moja już kilkuletnia, świadoma przygoda z chrześcijaństwem. Początkowo miałam podejście dość radykalne, potem pod wpływem odkrywania nowych informacji, poznawania różnych odłamów protestanckich i dyskusji chrześcijańskich, stawałam się w tym coraz bardziej liberalna, a teraz wyznaję można powiedzieć, że całkowicie wolne chrześcijaństwo, bardziej w wydaniu Księgii Urantii niż tradycyjnego chrześcijaństwa.

Poznałam kiedyś na grupach biblijnych fajnego chłopaka, który prowadzi stronę dotyczącą paleolitu. Tak się składa, że sam nawrócił się z ateizmu (akurat na katolicyzm) i poniekąd moje postrzeganie chrześcijaństwa jest podobne do tego jak on je przedstawia na swoim kanale

10 pytań od ateistów 

[bert04]

Jako przedstawicielka strony teistów pozwolę sobie odświeżyć wątek i podzielić się trochę swoją historią 

(...)

To witam jako chyba jeden z ostatnich tu aktywnych teistów (chyba w każdym aspekcie tego zdania) i pozwolę się spytać, czemu zawitałaś w te progi? Mam nadzieję, że nie do reklamy kanału jutub "Twojego kolegi". Niemniej: ciekawość? Polecenie? Wystawiasz się na próbę? Czy może nawet forma apologetyki czy ewangelizacji?

I tak, pytam się tutaj a nie w jakimś wątku powitalnym, gdyż, w odróżnieniu od ateistów tu się zapisujących, pytanie dotyczy także Twojej wiary, jej pewnych aspektów przynajmniej.

[Hill]

Jako przedstawicielka strony teistów pozwolę sobie odświeżyć wątek i podzielić się trochę swoją historią 

(...)

To witam jako chyba jeden z ostatnich tu aktywnych teistów (chyba w każdym aspekcie tego zdania) i pozwolę się spytać, czemu zawitałaś w te progi? Mam nadzieję, że nie do reklamy kanału jutub "Twojego kolegi". Niemniej: ciekawość? Polecenie? Wystawiasz się na próbę? Czy może nawet forma apologetyki czy ewangelizacji?

I tak, pytam się tutaj a nie w jakimś wątku powitalnym, gdyż, w odróżnieniu od ateistów tu się zapisujących, pytanie dotyczy także Twojej wiary, jej pewnych aspektów przynajmniej.

Witaj bert 

(muszę się nauczyć cytowania, bo nie wiem jak zacytować wybrane zdanie  )


Zdecydowanie nie przyszłam nikogo nawracać  . Jako, że sama cały czas sama jestem poszukująca, kilka miesięcy temu zawitałam na fora katolickie (moje poszukiwania to bardziej wolne, swobodne chrześcijaństwo vs chrześcijaństwo oparte na tradycji) i po tym trudnym doświadczeniu pisania z osobami radykalnymi religijnie potrzebuję teraz ukojenia nerwów, z daleka od wszystkiego co związane z radykalizmem. Trochę bałam się tu wchodzić, bo tak sobie pomyślałam, że wejdę z deszczu pod rynnę, od radykalistów po wojujących ateistów  , ale poczytałam trochę forum, zobaczyłam, że są ciekawe rozmowy i postanowiłam zaryzykować licząc na intelektualne uniesienia i odpoczynek od ciężkich, przytłaczających sporów . Nie mam chęci nikogo nawracać, a sama myślę, że jestem już utwierdzona w wierze, więc pewnie na ateizm się nie skuszę, jednak jestem ciekawa świata, lubię zdobywać wiedzę w różnych tematach, chętnie czytam też rozmowy filozoficzne i myślę, że jak na chrześcijankę autsajderkę, której nie lubią przedstawiciele różnych związków wyznaniowych (ze względu na zwiedzenie i odstępstwo i męki piekielne jakie mnie czekają po śmierci ), myślę, że chyba z ateistami czy agnostykami będzie mi się łatwiej dogadać i miło spędzić czas 

[qwertyuiop]

Cześć. .Żeby zacytować wybrane zdanie trzeba kliknąć "cytuj" w prawym rogu postu, którego chcesz zacytować, potem kliknij "zacytuj te posty teraz", a następnie skasuj z cytowanego fragmentu te elementy, których nie chcesz. Raz się człek nauczy i będzie git trwale.

Z tego co widzę, to przeważająca większość osób tutaj to ateiści i agnostycy, ale są też osoby wierzące w najprzeróżniejsze rzeczy. Miłego "forumowania".

[Hill]

Cześć. .Żeby zacytować wybrane zdanie trzeba kliknąć "cytuj" w prawym rogu postu, którego chcesz zacytować, potem kliknij "zacytuj te posty teraz", a następnie skasuj z cytowanego fragmentu te elementy, których nie chcesz. Raz się człek nauczy i będzie git trwale.

Dzięki, chyba mi się udało ogarnąć tą skomplikowaną czynność  

Z tego co widzę, to przeważająca większość osób tutaj to ateiści i agnostycy, ale są też osoby wierzące w najprzeróżniejsze rzeczy. Miłego "forumowania".

Jeśli są osoby wierzące w różne rzeczy to też fajnie, bo przynajmniej można się wymieniać różnymi poglądami na wiarę, Boga, czego niestety nie da się robić w miejscach skierowanych na konkretny związek wyznaniowy, bo tam albo się przyjmuje cały zestaw nauk teologicznych, albo się jest niewierzącym, zwiedzionym.

[bert04]

Jako przedstawicielka strony teistów pozwolę sobie odświeżyć wątek i podzielić się trochę swoją historią 

(...)

To witam jako chyba jeden z ostatnich tu aktywnych teistów (chyba w każdym aspekcie tego zdania) i pozwolę się spytać, czemu zawitałaś w te progi? Mam nadzieję, że nie do reklamy kanału jutub "Twojego kolegi". Niemniej: ciekawość? Polecenie? Wystawiasz się na próbę? Czy może nawet forma apologetyki czy ewangelizacji?

I tak, pytam się tutaj a nie w jakimś wątku powitalnym, gdyż, w odróżnieniu od ateistów tu się zapisujących, pytanie dotyczy także Twojej wiary, jej pewnych aspektów przynajmniej.

Witaj bert 

(muszę się nauczyć cytowania, bo nie wiem jak zacytować wybrane zdanie  )

Jak na to, że zaczynasz, to nieźle sobie radzisz. Stali bywalcy operują tutaj w trybie BBCode, bo WYSIWYG robi straszne formatowanie. Podejrzewam, że już to zrobiłaś. Niestety, silnik tego forum nie pozwala na jedną z moich ulubionych funkcji cytowania z podglądu, trzeba sobie radzić copy-pastem.

Zdecydowanie nie przyszłam nikogo nawracać  . Jako, że sama cały czas sama jestem poszukująca, kilka miesięcy temu zawitałam na fora katolickie (moje poszukiwania to bardziej wolne, swobodne chrześcijaństwo vs chrześcijaństwo oparte na tradycji) i po tym trudnym doświadczeniu pisania z osobami radykalnymi religijnie potrzebuję teraz ukojenia nerwów, z daleka od wszystkiego co związane z radykalizmem.

Czuję z Tobą. Swego czasu byłem na takich forach, swego czasu byłem moderatorem jednego z bardziej znanych. Fora się zradykalizowały, jak się z-de-radykalizowałem, i tak już zostało.

Trochę bałam się tu wchodzić, bo tak sobie pomyślałam, że wejdę z deszczu pod rynnę, od radykalistów po wojujących ateistów  , ale poczytałam trochę forum, zobaczyłam, że są ciekawe rozmowy i postanowiłam zaryzykować licząc na intelektualne uniesienia i odpoczynek od ciężkich, przytłaczających sporów . Nie mam chęci nikogo nawracać, a sama myślę, że jestem już utwierdzona w wierze, więc pewnie na ateizm się nie skuszę,

Patrząc na Twoją historię to nigdy w ateizm nie odeszłaś nawet w czasach zwątpienia. To trochę podobnie jak u mnie, też miewałem* różne okresy oddalenia od Kościoła, ale ateizm nigdy nie był dla mnie niczym więcej, niż pewną intelektualną opcją, a nie realną alternatywą. Miewałem nawet pewne ciągoty do szeroko pojętej ezoteryki, ale też przeszło.

(*miewam?)

jednak jestem ciekawa świata, lubię zdobywać wiedzę w różnych tematach, chętnie czytam też rozmowy filozoficzne i myślę, że jak na chrześcijankę autsajderkę, której nie lubią przedstawiciele różnych związków wyznaniowych (ze względu na zwiedzenie i odstępstwo i męki piekielne jakie mnie czekają po śmierci ), myślę, że chyba z ateistami czy agnostykami będzie mi się łatwiej dogadać i miło spędzić czas 

Ależ skąd, my tutaj jesteśmy stRRRRaszni.

No dobra, nie będę ściemniał, mamy też paru "dyżurnych radykałów", ale ostatnio nie są aktywni, a reszta jest raczej radykalnie nieradykalna. Niestety, jak to na "leciwych forach", sporo tematów było wałkowanych już wiele razy, więc nie zawsze odzew będzie taki jak powiedzmy 10 lat temu, ale nie przeszkadzaj sobie, miłego forumowania.

[Hill]

Czuję z Tobą. Swego czasu byłem na takich forach, swego czasu byłem moderatorem jednego z bardziej znanych. Fora się zradykalizowały, jak się z-de-radykalizowałem, i tak już zostało.

O, to rozumiesz moje trudne doświadczenia z radykalistami, teraz będę musiała długo się rehabilitować 

Patrząc na Twoją historię to nigdy w ateizm nie odeszłaś nawet w czasach zwątpienia. To trochę podobnie jak u mnie, też miewałem* różne okresy oddalenia od Kościoła, ale ateizm nigdy nie był dla mnie niczym więcej, niż pewną intelektualną opcją, a nie realną alternatywą. Miewałem nawet pewne ciągoty do szeroko pojętej ezoteryki, ale też przeszło.

Prawdę mówiąc był taki okres, wtedy, gdy poszłam w buddyzm, gdzie właściwie już bardzo cienka linia dzieliła mnie od ateizmu, z pewnością odrzucałam już wiarę w jakiekolwiek bóstwa różnych religii, było to przed tym dość spektakularnym doświadczeniem nawrócenia. A Ty jesteś w Kościele katolickim, czy jakimś innym? 

Ależ skąd, my tutaj jesteśmy stRRRRaszni.    

No to się muszę poważnie zastanowić, czy nie zwiać, póki jeszcze się nie wkręciłam w żadne poważne dyskusje 
Plus jest taki, że ateiści to chociaż do piekła mnie nie wyślą 

[bert04]

O, to rozumiesz moje trudne doświadczenia z radykalistami, teraz będę musiała długo się rehabilitować 

Tu nawet nie chodzi o samo istnienie radykalistów, bo tacy i tak istnieją. Tu chodzi raczej o pewną kulturę dialogu. Albo - jej zanik. Wydaje mi się, że przez pewien czas ta kultura dialogu i wymiany myśli była lepsza. Ale poszła w kierunku forów mono-tematycznych i mono-religijnych. I być może też się do tego przyczyniłem, niestety, co wtedy wydawało mi się słuszne, dziś budzi zażenowanie, i nie tylko. Ech, długo by gadać a nie chcę za dużo, pewne lojalności do starych terenów jeszcze mam, mimo wszystko.

A Ty jesteś w Kościele katolickim, czy jakimś innym? 

Tak jest. Choć od kilku lat w stanie pewnego, powiedzmy, zawieszenia. Indeferentyzmu, który do niedawna był mi obcy, a teraz przeważa. Ale to temat na inny temat.

No to się muszę poważnie zastanowić, czy nie zwiać, póki jeszcze się nie wkręciłam w żadne poważne dyskusje 
Plus jest taki, że ateiści to chociaż do piekła mnie nie wyślą 

Ale nasz różowy niewidzialny jednorożec może cię wykopać na czajniczek Russela, wtedy to nawet FSM cię stamtąd nie wyciągnie.

[Hill]

Tu nawet nie chodzi o samo istnienie radykalistów, bo tacy i tak istnieją. Tu chodzi raczej o pewną kulturę dialogu. Albo - jej zanik. Wydaje mi się, że przez pewien czas ta kultura dialogu i wymiany myśli była lepsza. Ale poszła w kierunku forów mono-tematycznych i mono-religijnych. I być może też się do tego przyczyniłem, niestety, co wtedy wydawało mi się słuszne, dziś budzi zażenowanie, i nie tylko. Ech, długo by gadać a nie chcę za dużo, pewne lojalności do starych terenów jeszcze mam, mimo wszystko.

Być może jest tak jak mówisz. Dla mnie chyba najbardziej przykrym doświadczeniem po pobycie w radykalnym religijnie miejscu, jest to, że u takich ludzi zanika jakakolwiek empatia i całkowicie zaprzeczają wartościom jakich w końcu sami starają się bronić, bo przecież ewangeliczne przykazanie miłości chyba powinno być zrozumiałe dla każdego chrześcijanina. Tutaj stawia się teologię, dogmaty, literę ponad Ducha i moralność, jakby chrześcijanie zupełnie nie ogarniali tego podstawowego przesłania z Biblii. Przeraziło mnie to z czym się spotkałam, bo liczyłam na fajne rozmowy z wierzącymi, a spotkałam bezdusznych, pozbawionych wrażliwości, indoktrynowanych ludzi, którzy są całkowicie pozbawieni zdroworozsądkowego myślenia, gdzie wszystko kręci się wokół teologii i kar piekielnych za minimalne nawet odstępstwo od tych nauk. Jeśli tak się zachowują wierzący chrześcijanie, to mnie wcale nie dziwi, że ludzie wieją od chrześcijaństwa drzwiami i oknami, ja jako wierząca też wieję od tak rozumianego chrześcijaństwa, byle jak najdalej 

[bert04]

Być może jest tak jak mówisz. Dla mnie chyba najbardziej przykrym doświadczeniem po pobycie w radykalnym religijnie miejscu, jest to, że u takich ludzi zanika jakakolwiek empatia i całkowicie zaprzeczają wartościom jakich w końcu sami starają się bronić, bo przecież ewangeliczne przykazanie miłości chyba powinno być zrozumiałe dla każdego chrześcijanina. Tutaj stawia się teologię, dogmaty, literę ponad Ducha i moralność, jakby chrześcijanie zupełnie nie ogarniali tego podstawowego przesłania z Biblii. Przeraziło mnie to z czym się spotkałam, bo liczyłam na fajne rozmowy z wierzącymi, a spotkałam bezdusznych, pozbawionych wrażliwości, indoktrynowanych ludzi, którzy są całkowicie pozbawieni zdroworozsądkowego myślenia, gdzie wszystko kręci się wokół teologii i kar piekielnych za minimalne nawet odstępstwo od tych nauk. Jeśli tak się zachowują wierzący chrześcijanie, to mnie wcale nie dziwi, że ludzie wieją od chrześcijaństwa drzwiami i oknami, ja jako wierząca też wieję od tak rozumianego chrześcijaństwa, byle jak najdalej 

To trochę bardziej złożone. Wydaje mi się, że nakładają się tu różne mechanizmy racjonalizacji i wyparcia, których wspólny mianownik można w uproszczeniu skrócić do formuły "Teologia, dogmaty i litera są dla (wyższego) dobra ludzi". Nie zapominaj, że w teologii chrześcijańskiej formułą wyższego dobra jest dobro duszy nad dobro ciała. Nie zapominaj, że w jednym - dosyć kontrowersyjnym i nigdy nie do końca implementowanym - fragmencie ewangelii Jezus wspomina coś o odcinaniu sobie ręki lub wyłupywaniu oka, jeżeli prowadzą do grzechu. O tym, że kto ciało uchowa ale duszę zatraci, nie dostąpi zbawienia. Nie zapomiaj, że postać Jezusa i jego przesłanie w ewangeliach ma więcej warstw, niż niekiedy "cukierkowa" edycja, którą podaje się dzieciom przychodzącym do Pierwszej Komunii. Osoby, które nazywasz "radykałami" w sporej części znają nie tylko samą literę nakazów i zakazów, szczególnie na tych forach spotkasz ludzi, którzy dla każdego takiego nakazu i zakazu wymienią ci źródła tak w regulacjach kościelnych jak i w samej Biblii, samym Nowym Testamencie, samych ewangeliach.

[Hill]

To trochę bardziej złożone. Wydaje mi się, że nakładają się tu różne mechanizmy racjonalizacji i wyparcia, których wspólny mianownik można w uproszczeniu skrócić do formuły "Teologia, dogmaty i litera są dla (wyższego) dobra ludzi". Nie zapominaj, że w teologii chrześcijańskiej formułą wyższego dobra jest dobro duszy nad dobro ciała. Nie zapominaj, że w jednym - dosyć kontrowersyjnym i nigdy nie do końca implementowanym - fragmencie ewangelii Jezus wspomina coś o odcinaniu sobie ręki lub wyłupywaniu oka, jeżeli prowadzą do grzechu. O tym, że kto ciało uchowa ale duszę zatraci, nie dostąpi zbawienia. Nie zapomiaj, że postać Jezusa i jego przesłanie w ewangeliach ma więcej warstw, niż niekiedy "cukierkowa" edycja, którą podaje się dzieciom przychodzącym do Pierwszej Komunii. Osoby, które nazywasz "radykałami" w sporej części znają nie tylko samą literę nakazów i zakazów, szczególnie na tych forach spotkasz ludzi, którzy dla każdego takiego nakazu i zakazu wymienią ci źródła tak w regulacjach kościelnych jak i w samej Biblii, samym Nowym Testamencie, samych ewangeliach.

Mi już niestety (albo stety  ) nie po drodze z takim chrześcijaństwem tradycyjnym, typowo religijnym. Mam wrażenie, że takie chrześcijaństwo nawet od strony naukowej/historycznej się nie broni, nie mówiąc już o doświadczeniu duchowym człowieka współczesnego, któremu nie po drodze z religią instytucjonalną. Stąd moje spory z katolikami, bo pod tym kątem nie bardzo jest możliwość porozumienia, dla mnie ważna jest duchowość, moralność, osobista relacja z Bogiem, osobiste doświadczenie duchowe, dla przedstawicieli KK będą to dogmaty wiary, narzucone zasady, religijne ramki, religijna uczynkowość, sakramenty itp. Trochę brak mi w tym Ducha 

[bert04]

Mi już niestety (albo stety  ) nie po drodze z takim chrześcijaństwem tradycyjnym, typowo religijnym. Mam wrażenie, że takie chrześcijaństwo nawet od strony naukowej/historycznej się nie broni, nie mówiąc już o doświadczeniu duchowym człowieka współczesnego, któremu nie po drodze z religią instytucjonalną. Stąd moje spory z katolikami, bo pod tym kątem nie bardzo jest możliwość porozumienia, dla mnie ważna jest duchowość, moralność, osobista relacja z Bogiem, osobiste doświadczenie duchowe, dla przedstawicieli KK będą to dogmaty wiary, narzucone zasady, religijne ramki, religijna uczynkowość, sakramenty itp. Trochę brak mi w tym Ducha 

A nie spoktałaś na swojej drodze jakichś pentakostalistów? Oni tam Ducha noszą na wielkim afiszu, niektórzy właśnie dlatego się tam prędzej odnajdują. Co do reszty zaś, nie będę polemizował ani w jedną ani w drugą stronę, nie w tym wątku. Pragnę jednak zauważyć, że pomiędzy różnymi indywidualnymi aspektami wiary i religii wymieniłaś moralność. A moralność, moim skromnym zdaniem, istnieje tylko w społeczności, nie indywidualnie. Nieważne, czy skatalogizujesz ją w 10 przykazań czy w 8-raką ścieżkę czy w jakiś inny system. Nawet Kant tworząc swój kategoryczny imperatyw musiał sięgnąć do społeczności (ludzkości) jako miary moralności. Przykazanie miłości Jezusa sprowadza się do tzw. pozytywnej złotej zasady<1>, w której też nieodzowna jest co najmniej druga osoba. A w rozszerzeniu, społeczność.

W odpowiedzi na inne pytanie napisałem dziś, że "<Chrześcijanin to> Człowiek podążający za Jezusem, człowiek wierzący w Jezusa, człowiek będący członkiem Kościoła Jezusa." <2>. Wydaje mi się, że ten trzeci aspekt często jest dziś postrzegany jak zbędny. Jakby, powtarzając za Depeche Mode, każdy mógł mieć swojego "own personal Jesus". I nadal jestem zdania, że bez Kościoła, bez wspólnoty, chrześcijaństwo jest... niepełne. Ze chrześcijaństwo albo jest comunnio, jest wspólnotą. Albo go nie ma, staje się filozofią opartą luźno na przesłaniu chrześcijańskim. I wiem, że być może katolickie uformowanie przeze mnie przemawia, niemniej tak to widzę.




<1> negatywna zasada to "nie czyń drugiemu co Tobie niemiłe", pozytywna to "czyń drugiemu to, co chciałbyś, żeby Tobie uczynił

<2> https://ateista.pl/showthread.php?tid=15...#pid768424

[Hill]

A nie spoktałaś na swojej drodze jakichś pentakostalistów?

Na grupach biblijnych pisałam z różnymi przedstawicielami chrześcijaństwa, z zielonoświątkowcami też 


Ostatecznie najbliżej mi do takiej wizji chrześcijaństwa, być może zmyślonej, ale ciekawej, przełożonej na współczesne czasy 

https://www.urantia.org/pl/ksiega-uranti...aniu-ducha