nonkonformista napisał(a):Czy bez czarnej dziury możliwe jest powstanie galaktyki?

Cytat:Wyobraźmy sobie sytuację, że za kilka miliardów lat Słońce nie pochłonie Ziemi i nie stanie się czerwonym olbrzymem. Biorąc pod uwagę te założenia, kiedy Ziemia spadnie na Słońce?

Cytat:. Ziemia "posiada" również prędkość styczną do orbity w każdym jej punkcie, co oznacza, że dopóki nie zadziała jakaś dodatkowa siła skierowana w stronę Słońca, Ziemia nie ma prawa "spaść".

nonkonformista napisał(a):To dlaczego w innych modelach, gdy weźmie się membranę i położy na nią większą kulę i puści po krzywiźnie wywołanej grawitacją tej kuli mniejszą kulę, to w końcu traci ona pęd i zostaje przyciągnięta przez tę większą?

exodim napisał(a):W tej chwili nie wiem o czym piszesz.
Jeśli mamy ciało poruszające się po okręgu (przyjmijmy takie założenie, bo każdemu dostatecznie małemu łukowi elipsy można przypisać promień krzywizny), to działa na to ciało siła niepozorna dośrodkowa (w tym przypadku siła grawitacji Słońca). Masa Słońca, od której zależy ta siła (siła zależy też od masy Ziemi, ale ta jest pomijalna, 10^6 różnicy rzędu wielkości), nie może wzrosnąć (zasada zachowania energii), może jedynie maleć (i tak się dzieje). Ciało nie może zacząć poruszać się bez przyczyny w jakimkolwiek kierunku układu współrzędnych, więc musi zadziałać na niego jakaś siła dodatkowa. I teraz tak, jeśli Ziemia ma prędkość styczną równą ok. 30 km/s, działa na nią siła grawitacji, która nie wpływa na ruch w kierunku prostopadłym do wektora promienia krzywizny, zakrzywia ona jedynie tor ruchu. Wyobraź sobie samochód poruszający się po zakrzywionym torze, jak może on "spaść" na środek krzywizny tego toru? Oczywiście pomijamy zakrzywienie na wzniesieniu (wtedy jeśli pozorna siła odśrodkowa jest mniejsza od składowej siły grawitacji w kierunku równoległym do "równi" [wzniesienia] samochód zacznie się poruszać ruchem posuwistym w dół [ale nadal będzie poruszał się po krzywiźnie]).

nonkonformista napisał(a):Dzięki za wyjaśnienie.

nonkonformista napisał(a):To dlaczego w innych modelach, gdy weźmie się membranę i położy na nią większą kulę i puści po krzywiźnie wywołanej grawitacją tej kuli mniejszą kulę, to w końcu traci ona pęd i zostaje przyciągnięta przez tę większą?

exodim napisał(a):Choć tutaj powinien wypowiedzieć się np. Fizyk co do możliwości zaistnienia skupionej masy o dużej gęstości (tzw. czarnej dziury) w środku naszego układu słonecznego oraz tego jak taka czarna dziura wpłynie na zakrzywienie czasoprzestrzeni.

Sofeicz napisał(a):Syn przyjaciół ma mnie za autorytet we wszelkich dziedzinach (na wyrost oczywiście).
Zadał mi ostatnio pytanie czy grawitacja jest największa na powierzchni planety, czy w jakimś innym miejscu.
Na chłopski rozum chyba tak, bo w centrum masy planety wynosi 0, potem wzrasta do powierzchni, a potem maleje wraz z oddalaniem się od planety.
A może jest inaczej, bo wiadomo - chłopski rozum czasami zawodzi?

Nudziarz napisał(a):Dobrze mu mówisz. Dodatkowo przyciąganie największe jest na biegunach.

exodim napisał(a):Ale wraz z oddalaniem się od jądra Ziemi (skupiającego większość masy), także zmniejsza się siła grawitacji od tej masy, mimo że wzrasta od innej, wyżej położonej. W związku z tym, że gęstość planety nie jest stała (w jądrze dochodzi do bodaj 20 g/cm^3) trzeba by było jakieś całki policzyć. Chyba największa jest na powierzchni, mimo wszystko

Jester napisał(a):Tak się właśnie zastanawiałem, jako że grawitacja rośnie proporcjonalnie do masy, ale maleje proporcjonalnie do kwadratu odległości, to czy przyrost masy poza jądrem jest na tyle duży, aby zrekompensować straty siły grawitacyjnej spowodowany oddalaniem się od jądra?

Soul33 napisał(a):Dlaczego fluktuacje kwantowe nie skutkują złamaniem zasady zachowania energii w skali makro?