Cytat:Światy Sztuki (przez duże „S”) i sztuki wydają się nie do pojęcia dla ludzi spoza właściwego kręgu. Pewna Francuzka wydała na dzieło wpadające w oko 120 tysięcy dolarów. Jej nabytek banalny nie jest, nosi tytuł Comedian i jest to banan przyklejony do ściany szarą taśmą przylepną.

Działo się to na najważniejszych targach artystycznych Art Basel w Miami Beach, gdzie po słońce zjeżdża o tej porze roku śmietanka z północnych stanów i liczni bywalcy z Europy. Gdy tylko „Komediant” się sprzedał, natychmiast znalazł się nabywca na kolejnego banana naściennego.

Szorstkie banany
I nawet to nie koniec. Korespondentka Artnet News pisze, że Emmanuel Perrotin – właściciel galerii noszącej jego nazwisko zarzekał się w rozmowie, że popyt na banany naścienne wciąż przewyższa podaż.

Kolejna wersja ma byś sprzedana do muzeum, a chęć zakupu wyrazić miały dwie instytucje. Po telefonicznej naradzie w sprawie owocowej sensacji artystycznej, panowie Perrotin – galernik i Maurizio Cattelan – autor i – jak twierdzą – artysta, uzgodnili zatem podniesienie ceny za „Banana z taśmą” do 150 000 dolarów.

Cytat:Nabywcy nie są najczęściej idiotami, więc w przypadku banana Cattelana przedmiotem sprzedaży nie jest sam owoc, lecz „ceryfikat autentyczności i autorstwa”.

Artystyczne rzekomo szalbierstwa kwitną, bo ludzie chcą wierzyć szalbierzom i ich piewcom. Motywacja tej wiary to pragnienie wejścia do kręgu wyższego wtajemniczenia, do czegoś w rodzaju tajnego stowarzyszenia płaskoziemców.

Są jednak ludzie przytomni próbujący mierzyć się z kuglarzami. Jednym z nich jest prof. Brian L. Frye – prawnik z Uniwersytetu Kentucky, który twierdzi, że trik z certyfikatami autentyczności wystawianymi na „dzieła” tzw. sztuki konceptualnej uprawianej m.in. przez Cattelana jest w USA nielegalny. Jego zdaniem, taki certyfikat to papier wartościowy, który w świetle ustawy z 1933 r. o papierach wartościowych powinien przejść procedurę dopuszczenia do obrotu. Szczegóły w artykule „SEC No action-letter request”.

Dla świętego spokoju Amerykańska Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC) nie podzieli zapewne jego opinii, ale coś się dzieje i to dobry znak dla „prawdziwej” sztuki, niezależnie od jej najróżniejszych definicji.

We współczesnych artystach i „artystach” nie ma winy, niech tworzą co im wyobraźnia i talent podpowiada. Ostracyzm powinien dotykać nabywców, którzy płacąc krocie za banana z taśmą śmieją się w twarz milionom bliźnich klepiących biedę.

ZaKotem napisał(a): Ja jestem wysublimowany i potrafię w bananie na ścianie dostrzec głębię przekazu.

ZaKotem napisał(a): I dlatego w takich przypadkach ja podejrzewam po prostu pranie brudnych pieniędzy.

cobras napisał(a): Zamiast srać żarem o sztukę współczesną lepiej wpierw lumber z gawainem obejrzyjcie sobie to:

Cytat:I to mnie najbardziej wkurza w całym tym zjawisku. To, że mamy do czynienia ze świętą krową, której nie można, ba, której nie da się skrytykować, bo na każdą jedną krytykę wyznawcy świętej krowy mają już gotową ripostę: "nie rozumiesz głębi przekazu"; "nie masz wyrobionego odpowiedniego warsztatu estetycznego" lub tak jak napisał Sofeicz: "Typowe podśmiechujki wynikające z nieznajomości sztuki współczesnej. Ergo - postulat pogłębionej edukacji artystycznej, jak najbardziej zasadny.

Sofeicz napisał(a): Ale przecież krytykujesz bezkarnie, do czego masz pełne prawo, tak samo jak do delektowania się jeleniem na rykowisku czy Zenkiem.
Wolny kraj.

Sofeicz napisał(a): Tu Natalia LL i "Sztuka konsumpcyjna"

Sofeicz napisał(a): Typowe podśmiechujki wynikające z nieznajomości sztuki współczesnej.
Ergo - postulat pogłębionej edukacji artystycznej, jak najbardziej zasadny.

ZaKotem napisał(a): I dlatego w takich przypadkach ja podejrzewam po prostu pranie brudnych pieniędzy.

lumberjack napisał(a): To samo już kiedyś było - Andy Warhol i jego zupa pomidorowa...

Cytat:A co jeśli prawdziwą sztuką jest ta klasyczna, a nowoczesna sztuką nie jest, ale dominujący paradygmat jest taki, że ma za nią uchodzić i każdy kto popełnia myślozbrodnię musi poddać się reedukacji i dokształceniu, żeby krakać tak jak tego nakaże grupka naćpanych, snobistycznych, narcystycznych, jakże oryginalnych w swej indywidualności pseudoartystów, którzy z nieudolności swojego warsztatu uczynili cnotę?

lumberjack napisał(a): Wszystko to współgra z tym co napisałem, a sztuka współczesna, o ile nie nawiązuje stylowo do starych, zamierzchłych, rozumnych czasów (a jak wiadomo kiedyś to były czasy, teraz to nie ma czasów ) jest gówno warta zarówno pod względem estetycznym jak i finansowym.

Sofeicz napisał(a): Nie wszystkie. Tylko takie gówno, które trafiło w odpowiedni punkt kontekstualny.
Każde następne, to już zwykłe gówno.

Cytat:Z mojego punktu widzenia sztuka nie zależy od kontekstu. Sztuką ma być to co obiektywnie jest ciekawe i inspirujące. Jak widzę jakieś dzieło to się zastanawiam co by pomyślał archeolog albo kosmita, który by w ruinach znalazł czarny kwadrat na białym tle czy na przykład Mona Lizę. I ten kwadrat z obydwu punktów widzenia leży i kwiczy.

Sofeicz napisał(a): Typowe podśmiechujki wynikające z nieznajomości sztuki współczesnej.
Ergo - postulat pogłębionej edukacji artystycznej, jak najbardziej zasadny.

Cytat:Idę z psem na wystawę do galerii sztuki nowoczesnej.
- Tu nie wolno z psami - mówi ochroniarz.
- To nie jest pies - odpowiadam. - To jest performance.
- A, to przepraszam.
Idziemy z psem dalej. Oglądamy rzeźbę Smefra centaura. Pół koń, pół Smerf.
- Zawsze się zastanawiałem - mówię do psa - komu kibicują centaury w czasie rodeo.
- Srać mi się chce - odpowiada pies.
- Trzeba było srać przed wejściem.
- Wtedy mi się nie chciało.
Idziemy dalej. Oglądam jakąś kobietę, która stoi po kolana w basenie z moczem i wykrzykuje alfabet od tyłu.
- Z, Y, X - krzyczy. - U, V, W.
Mój pies kręci się w kółko i węszy nosem po ziemi.
- Fajfus - mówię do niego. - Fajfus, nie sraj tutaj.
- Kiedy mnie ciśnie - odpowiada i zaczyna srać na podłogę.
Jakiś człowiek podchodzi i przygląda się temu, co wychodzi mojemu psu z dupy.
- To jest interesująca propozycja - mówi.
Ktoś inny też podchodzi i patrzy.
- To jest świeże - mówi.
Podchodzi jakaś kobieta z kieliszkiem wina w ręku, cała na czarno.
- Odważne - mówi.
- Ja państwa bardzo przepraszam - mówię do nich.
- Jak się nazywa ta instalacja? - pyta kobieta. - Gówno - odpowiadam, zatykając palcami nos.
- Mocne.
Ktoś z galerii podchodzi i wtyka w psią srakę tabliczkę z napisem "Gówno, 2015". Podchodzi fotograf i robi zdjęcie. Pojawia się ktoś z kamerą i mikrofonem. Prosi mojego psa o wywiad.
- Coż, zawsze kontestowałem opresyjne dla mojego gatunku rozwiązania przestrzenne w środowisku miejskim - mówi mój pies.
- A pan jest kuratorem - pyta reporter. - Co pan sądzi o pracy swojego podopiecznego.
- Sądzę, że to gówno - odpowiadam.
- Brutalnie prawdziwe - mówi kobieta z winem.
- Ostentacyjnie szczere - mówi fotograf.
- U, T, S - krzyczy kobieta w basenie z moczem.

Sofeicz napisał(a):

Cytat:Z mojego punktu widzenia sztuka nie zależy od kontekstu. Sztuką ma być to co obiektywnie jest ciekawe i inspirujące. Jak widzę jakieś dzieło to się zastanawiam co by pomyślał archeolog albo kosmita, który by w ruinach znalazł czarny kwadrat na białym tle czy na przykład Mona Lizę. I ten kwadrat z obydwu punktów widzenia leży i kwiczy.

I tu się mylisz.

Wszystko zasadza się na kontekście danego momentu.
Gdybyś dzisiaj skomponował nawet najpiękniejsze fugi pięciogłosowe w stylu barokowym, to i tak byś Bachem nie został - najwyżej ciekawostką dla pudelka.
Oczywiście mówię o rycie zachodnim, bo we wszystkich innych rytach obowiązują inne zasady kontekstualne.