[zielony]

Ponieważ watek dotyczy moralności, do tego tylko się odniosę.

Fakt, że twierdzisz, że posiadasz dylematy moralne, nie powoduje, że są one rzeczywiste.

Zadziwiające! No to już drugi, który wie lepiej, co odczuwam. Zarzucasz mi kłamstwo?

Moralność znika gdy tylko brak jest sankcji, za jej nieprzestrzeganie.

Nie sądź wszystkich po sobie. Mógłbym przytoczyć mnóstwo sytuacji z życia mojego lub innych osób, kiedy nie zniknęła.

Vide przykład z tłumem.

Kompletnie niewłaściwy przykład. Zachowania tłumu próbuje opisywać psychologia tłumu, która m.in. twierdzi, że ludzie w tłumie zatracają umiejętność obiektywnej oceny zdarzeń w których uczestniczą, a po wtóre - następuje chwilowy zanik indywidualnych imperatywów zachowania na rzecz poczucia wspólnoty z tłumem. Zupełnie, jak u niektórych po alkoholu.
A poza tym przyjmij do wiadomości, że istnieją ludzie, którzy unikają tłumu jako takiego, a nawet jeżeli się w nim znajdą, to nie ma siły aby bezkrytycznie się z nim identyfikowali.

Pisałem już, żeby nie mylić zasad tzw. moralnych, z moralnością. Nie będę powtarzał wyjaśnienia dlaczego to istotna różnica.

Tak jest, Panie profesorze, pisałeś... różne rzeczy. Oczywiście, "moralność" i "zasady moralne" to nie są tożsame pojęcia. Moralność jest pojęciem ogólniejszym odnoszącym się do faktu występowania zjawiska. Potrzebuje ono konkretyzacji i określenia kryteriów, podobnie jak uczciwość, wielkość, cenność, bezwartościowość itp. Dla mnie w dyskusji o tym, czy moralność w ogóle istnieje, podstawienie jednego pojęcia za drugie nie ma żadnego znaczenia (to logiczne, jeżeli nie ma żadnych zasad moralnych - nie ma moralności, jeżeli nie ma moralności - nie może być żadnych zasad). Jednak w odniesieniu do tytułu wątku to rozróżnienie jest zasadne, bowiem twierdzę, że moralność istnieje, ale nie istnieje ateistyczny system moralny.
A teraz, jak pisał klasyk:

Mam nadzieję, że teraz moje stanowisko jest zrozumiałe.