[Windziarz]

Odwracasz niepotrzebnie uwagę od istoty - tutaj nie chodzi o formalną klasyfikację problemów - wyraźnie napisałem, że istnieją problemy, które są teoretycznie nierozwiązywalne przez klasyczny układ (np. maszynę Turninga) i klasyfikacja problemów nie ma tutaj znaczenia.

Powtarzam jeszcze raz: maszyna Turinga rozwiązuje dokładnie te same problemy, co komputer kwantowy.

Co z rozwiązywalnością problemów BQP przez klasyczne komputery?

Da się. Zajmuje dużo czasu i pamięci, ale się da.

Stanowi to też ew. furtkę dla czynnika nadprzyrodzonego - bo na pewne, spotykane w praktyce rozwiązania ludzki mózg nigdy by nie wpadł (co jest nie prawdą, więc nasza teoria jest zła albo niepełna)

Nie bardzo rozumiem, o co Ci chodzi.

Nie twierdzę, że prace Penrosa i Hamaroffa stanowią rozwiazanie problemu - wyraźnie napisałem, że Ci panowie zauważyli

Błąd ortograficzny.

że klasyczna koncepcja pracy mózgu jest błędna, bo bazując na niej nie bylibyśmy w stanie rozwiązywać problemów, które w praktyce potrafimy rozwiązać.

Jakie niby? Nie widzę niczego, co robi mózg, co wymagałoby mechaniki kwantowej. Jakiś przykład konkretny?

Ponadto, trochę więcej szacunku dla ewolucji - ona na to miała miliardy lat i ogromną liczbę prób. To, że my czegoś nie umiemy, to nie oznacza, że jest to niemożliwe. Żywo przypomina mi to średniowieczne twierdzenia, że nic cięższego od powietrza (z wyjątkiem zwierząt latających) nie może latać.

Mnie gadka o kwantowej świadomości przypomina popularną w wiekch XVI-XIX koncepcję vis vitalis. Och, mózgi są takie sprytne, a komputery takie głupie, a mechanika kwantowa taka fajna, więc mózgi działają kwantowo.

Formalnie nie znamy granicy w rozmiarach i temperaturze układów, w których funkcjonowałaby logika kwantowa. Słynny kot Schrodingera jest tutaj przykładem układu makroskopowego. Istotna jest tylko izolacja, aby nie nastąpił kolaps.

Formalnie nie ma granicy rozmiarowej, o temperaturową spytaj Fizyka. A kot Schrödingera nie dość, że był tylko eksperymentem myślowym, to jeszcze nie jest żadnym przykładem na kwantową koherencję, splątanie i inne tego typu interesujące zjawiska.
Max Tegmark udowodnił, że zjawiska opisane przez Penrose'a nie mogą zachodzić, a ekipa Japończyków udowodniła eksperymentalnie, że mikrotubule nie mają takich właściwości, jakie postulował Penrose. Jeszcze parę lat będzie kombinować, jak tę swoją teorię dopasować do faktów, ale to nie będzie trwało długo.

Poza tym, symulacja całych mózgów much Drosophila melanogaster i robaków Caenorhabditis elegans została dokonana z pełnym sukcesem, bez brania pod uwagę efektów kwantowych.