[Windziarz]

Bo skoro twierdzisz, że dotyczy nas (naszych mózgów) problem stopu, to ja pytam na czym on PRAKTYCZNIE polega - interesuje mnie jakiś przykład. Wiedza teoretyczna i encyklopedyczna jest dobra w polskiej szkole

Tylko że problem stopu jest typowo teoretycznym problemem, ale też jasno określającym granice tego, co jest obliczalne.
Mnie interesuje, co nieobliczalnego potrafi „obliczy” (cokolwiek to znaczy) mózg.

Wracając do sprawy Pam - źle interpretujesz tabelkę z wiki pisząc, że jej mózg był nieczynny przez tylko 5 minut.
W szczególności jak sobie wyobrażasz, że w ciągu 5 minut obniżono temperaturę mózgu o 10 stopni, spuszczone krew, wykonano operację, z powrotem wlano krew, a następnie z powrotem ogrzano jej ciało?

Ja nie mówię, że zrobili wszystko w 5 minut. Większość tych czynności zachodziła, kiedy mózg jeszcze coś tam robił.

Stąd w pierwszym momencie zarzuciłem Ci niezgodność z tym co zostało przedstawione na filmie - tam doktor osobiście twierdził, że jej mózg był nieczynny przez godzinę.

Ale pień mózgu był czynny. Ale jeśli nawet założymy, że przez półtorej godziny nie mogła halucynować, to i tak miała dużo czasu, bo cała operacja trwała kilka godzin. Cały opis wizji wygląda na taki, że zmieściłby się w piętnastominutowym śnie, ale pewnie trwały one dłużej, pewnie ponad dwie godziny.

Natomiast zgadzam się, że w czasie gdy formalnie była trupem, jej wizje nie dają się obiektywnie zweryfikować, gdyż nie podaje ona żadnego obiektywnego szczegółu z tego przedziału czasu i można jedynie polegać na tym, że Pam nie kłamie.

Po prostu nie była świadoma tego, że jej się film urwał, bo nie miała zewnętrznego punktu odniesienia.

Zgadza się, tylko istnieje tu ograniczenie, że widzą własnymi oczami oraz słyszą własnymi uszami. A chyba zgodzisz się, że ciężko widzieć gdy ma się zaklejone oczy oraz zasłonkę na głowie. Zgodzisz się, że pacjent w trakcie zabiegu nie podnosi głowy i nie rozgląda się po sali operacyjnej.

Jedyne, co „widziała”, to wiertło. Myślę, że kwestia rozpoznawania wyglądu nieznanych obiektów po ich dźwięku jest bardzo ciekawa i jeśli jeszcze takowych nie było, to należy przeprowadzić badania na ten temat.

Weź teraz pod uwagę te dwa spostrzeżenia i osądź co się tam wydarzyło - bo moim zdaniem najlepiej kwituje to lekarz, który wykonał tę operację. Czy twierdzisz, że badanie tego fenomenu jest pozbawione sensu?

Lekarz też człowiek, może się mylić.
A badać tego typu przypadki należy, by wiedzieć lepiej, jak nasz mózg odbiera świat i buduje jego spójny obraz z postrzępionych skrawków informacji, jakie dostarczają mu zmysły. Mózg jest bardzo dobry w oszukiwaniu samego siebie, uzupełnianiu luk, ekstrapolowaniu danych i ignorowaniu anomalii.