[Jester]

No i wśród tych ludzi się zdarzają patologie i skurwysyny, nie możesz ich wykluczać z równania, bo Ci nie pasują do teorii, że zalegalizowanie handlu organami nie przyniesie żadnych szkód.

Nigdzie nie napisałem, że nie przyniesie żadnych szkód.

Zabawne, jeszcze wczoraj żyłam dla Ciebie w utopii, widzę, że zmieniasz zdanie jak rękawiczki, byle Ci tylko do tezy pasowało.

A może sprawdź w jakim kontekście piszę o utopii? Podpowiem, chodziło mi o Twoją utopię, w której lekarze idealnie dobierają narządy najbardziej potrzebującym. Czyli odpowiedź totalnie nie na temat.

Notabene, nie wiadomo dlaczego tym, którzy najbardziej organu potrzebują, miałby się on najbardziej należeć.

I co Ty masz z tym mówieniem o mnie w trzeciej osobie? Relacjonujesz komuś tę dyskusję? :wink:

Pewnie. Reszcie czytających wątek. Nie rozmawiamy prywatnie, a ja relacjonuję innym Twoje argumenty. Przestanę, skoro Ci to przeszkadza.

Jakim cudem w trakcie globalnego głodu miałabym się utrzymać na rynku? Na pewno nie windując ceny pod niebiosa.

Ustanawiając cenę zgodnie z zasadami popytu i podaży. Ogromny popyt i niska podaż = wysoka cena.

Mówiłam o sytuacji, gdy dysponuję sporym zapasem pożywienia i mam go w nadmiarze.

Klęska głodu, masz piekarnię i nadmiar pożywienia? Jakim cudem?
Nie pojmujesz, że jeżeli w tej sytuacji zaczniesz sprzedawać jedzenie poniżej jego wartości to zbankrutujesz (musisz sama kupować składniki, choćby mąkę, której cena podczas głodu idzie w górę), pomożesz kilku ludziom na krótki czas a potem pozbawisz tej części, którą byłoby stać na droższe jedzenie źródła pożywienia (zakładając, że masz jedyną piekarnię w okolicy), a siebie i swoją rodzinę dochodu (co skończy się głodem). Gratulacje.

Ale to ciut inna sytuacja niż "mam w nadmiarze i w sumie nic mi nie ubędzie, jak trochę oddam, ale dopóki nie zapłacisz mi trzydziestokrotnej wartości tej bułki to możesz zdychać sobie na werandzie".

Co to znaczy trzydziestokrotnej wartości? W czasie głodu wartość bułki jest znacznie wyższa niż w normalnych czasach. Wartość danego produktu zależy od jego ilości na rynku i popytu na ów produkt.

Będziesz się targował z umierającym o nerkę i odmawiał mu możliwości przeżycia, ale już własnoręcznie go nie zamordujesz? Och, porażasz szlachetnością

A z drugiej strony, mam kogoś, kogo stać na zapłacenie za moje organy i komu też one są niezbędne. I pewnie jak będę wolał uratować drugiego człowieka, to albo Ty albo Mojwa stwierdzicie, że jestem niegodny nazwania mnie człowiekiem. A dlaczego? "Bo tak się przyjęło". No cudownie!

A dlaczego oddanie za kogoś życia jest uznawane za etyczne i szlachetne? Bo poświęcasz pewne dobra i wartości, by podnieść poziom życia drugiej osoby.

No i dlaczego to jest dobre i etyczne? Dlaczego poświęcenie życia lub innych dóbr dla nieznajomego człowieka, jest dobre i etyczne? Nie widzicie tego, że cały wasz system etyczny opiera się na czymś, czego nie potraficie uzasadnić bez popadania w tautologie?

Jeśli dysponujesz lekarstwem na czyjąś śmiertelną chorobę, lekarstwem, które i tak Ci nie jest potrzebne i które wraz z Twoją śmiercią przepadnie to nie rozumiem, jakim skurwielem trzeba być, żeby się bawić w ciuciu babkę z umierającym, bo "mam, ale nie dam, chyba że zaoferujesz coś fajnego w zamian".

Ale mogę oddać lekarstwo za darmo, albo mogę je sprzedać, aby moi bliscy po mojej śmierci mieli lepiej. Pojmujesz? Chciałbym mieć WYBÓR. Czy to jest takie straszne?

Nie tyle ich stać, co nie mają wyboru. Nikt im nie dał możliwości dysponowania tymi pieniędzmi, więc trudno tutaj mówić o tym, że są im zbędne.

Otóż to. Lepiej jest zarządzać sobą i swoją własnością, czy mieć nad sobą niańkę?

Podejrzewam, że mordowanie bezdomnych dla nerek też w ogólnym rozrachunku okazałoby się korzystniejsze dla społeczeństwa, niemniej czasem do równania wkracza też moralność i etyka.

Brak moralności i etyki jest niekorzystny dla społeczeństwa.
Nie robienie czegoś bo jest zabronione, to nie jest moralność. Moralność, to nie robienie czegoś tylko dla tego, że uważamy to za złe.

Więc zwyczajnie dbasz tylko o swój tyłek i wolisz się licytować z chorymi, byle tylko wydusić jak najwięcej.

Skoro chciałbym nie musieć wspierać organizacji charytatywnych, to znaczy, że nie chcę wspierać organizacji charytatywnych. Logika miażdży.