[Baptiste]

Poświęcenie niekoniecznie musi przejawiać się w akcjach samobójczych. Można poświęcić własną reputację walcząc pod obcym sztandarem, kiedy walka taka i jej wynik znaczy więcej niż "moje ja Polaka/Belga/Szwajcara". Najwięksi bohaterowie to nie ci, którzy liczą ze się im postawi pomnik, bądź że dają w śmierci upust swojej patriotycznej egzaltacji, ale ci, którzy wiedzą że stracą dokładnie wszystko w walce z wrogiem, nawet dobre imię. Prostaczkowie niestety nigdy nie będą w stanie właściwie ocenić takich ludzi.

"Wyrzeczenia, pokorne i niewdzięczne wyczekiwanie w obliczu śmierci, daleka od jakiejkolwiek świetności służba, w której nadstawia się głowy po nieznanych polach i lasach, bezruch bez żadnych ludzkich radości - oto prawdziwa wojna, jaką prowadzą miliony ludzi, którzy nigdy nie zaznają krzykliwej chwały, a którzy - jeśli nie zginą - powrócą do domu z marsowym obliczem i z milczeniem na ustach, ponieważ nie zrozumianoby jak wiele rozdarcia i wyrzeczeń złożyło się na ich pochmurne bohaterstwo.
Bohaterstwo porusza tłum tylko wtedy, gdy jest lśniące i hałaśliwe. Na ludziach wrażenie wywiera rozgłos, nie zaś uciążliwa i powolna wspinaczka dusz, które w ciszy i w mroku dochodzą do wielkości."

De Grelle nie walczył z wrogiem, walczył u jego boku. To czego teraz dokonujesz to zwykłe przewartościowanie wartości. Zdrajca na piedestale, bohater na "liczący na pomnik" stojący pod zdrajcą.

Gadzie plamienie wartości, gadzie praktyki. Tak upada duch starych czasów, tych nowych "prostaczkowie" nie rozumieją...