I nadszedł czas na odpowiedzi:
1. Ponieważ już niektórzy wykryli, z jakiego regionu często czerpię inspirację do pytań, to napiszę już, że chodzi o Skandynawię. Bohater tej zagadki był wojownikiem, o którym wspominają różne źródła historyczne oraz literatura skaldyczna. Poległ w wielkiej bitwie, a według jednej z wersji przed śmiercią stracił obie dłonie, co nie przeszkodziło mu chwycić skrzyń ze złotem i skoczyć z nimi w morskie odmęty. Jak się nazywał?
Bue. A dokładniej Bue digre lub Bui digri. Według Sagi o Jomsvikingach podczas bitwy w zatoce Hjřrungavĺg, kiedy ucięto mu obie ręce w nadgarstkach, włożył kikuty rąk w uchwyty skrzyń i wyskoczył z łodzi, nawołując do tego samego swoich ludzi.
2. Wiele popularnych zwyczajów, związanych między innymi z chrześcijańskimi świętami, wywodzi się z odległej przeszłości. Ich znaczenie ulegało jednak często zmianie przez wieki i w przypadku niektórych mało kto pamięta, o co w nich naprawdę chodziło. Na przykład z jednym z bardzo ważnych świąt chrześcijańskich wiąże się pewien przesąd – ludzie wierzą, że danego dnia mogą doświadczyć pewnego przeżycia i niektórzy chyba nawet starają się to zrobić. Przesąd ten jest też przyczynkiem do różnych żartobliwych uwag, zarówno w gronie rodzinnym, jak i szeroko pojętej kulturze. Gdybyśmy jednak cofnęli się w przeszłość, okazałoby się, że kiedyś starano się uniknąć doświadczenia tego, o czym mowa, ponieważ wiązało się to z rychłym zgonem. O jakim wierzeniu mowa?
Chodzi o próby usłyszenia zwierząt mówiących ludzkim głosem w Wigilię o północy. Kiedyś usłyszenie ich wróżyło śmierć przed następną Wigilią.
3. Pewien bardzo piękny norweski zabytek sprzed ponad tysiąca lat doczeka się niedługo repliki, która powstanie w Polsce. Jaki to zabytek?
Wóz z Osebergu, gdzie spoczęła królowa Ĺsa. Replika powstaje w Centrum Słowian i Wikingów na Wolinie.
4. Przyczyną śmierci jednej z polskich władczyń, a przynajmniej jedną z przyczyn, mogła być według niektórych badaczy… wąska miednica. O którą władczynię chodzi?
Jadwiga Andegaweńska.
5. Pewien wybitny asyriolog przez lata współpracował z popularnym tygodnikiem, który nie miał nic wspólnego z asyriologią. Jego współpracownicy nie mieli pojęcia, jakiego to wybitnego naukowca mają w swoim gronie. Dowiedzieli się o tym dopiero wtedy, gdy z powody działań wojennych praca naukowa w kraju, z którego pochodził ów asyriolog stała się niemożliwa i przyjął on posadę w innym państwie. Jak się nazywał ów naukowiec?
Obejrzałam życiorysy Waszych naukowców, ale nie pasowało
Chodziło o Ernsta Weidnera, który przez dwadzieścia lat był współredaktorem Berliner Illustrierte Zeitung, gdzie prowadził dział krzyżówek i lekkich powieści. W roku 1942, gdy praca naukowa, którą prowadził równolegle z pracą dla tygodnika, stała się niemożliwa z powodu alianckich nalotów, objął profesurę w Austrii ku zdziwieniu współpracowników w tygodnika.
6. Niedaleko miejsca, gdzie niedawno miała miejsce spektakularna katastrofa, znajduje się… obiekt. Potocznie mówi się o nim miasto, jednak bardzo możliwe, że pełnił inną funkcję. Jego architektura wiąże się z pewnymi pradawnymi symbolami, z których jeden kojarzy się negatywnie od ubiegłego stulecia. Jak nazywa się obiekt, o którym mowa?
Arkaim w okręgu czelabińskim. Miasto Swastyka lub Miasto Mandala.
7. Jedna z bohaterek pewnej mitologii, zła i podstępna wiedźma, cieszy się z powodu swej niezależności sympatią współczesnych feministek. Co to za postać?
Morgan Le Fay i Hekate też pasują, chociaż właściwie chodziło mi o Louhi
Wyniki:
Hastur: 6 punktów
Neuromancer: 5 punktów
Gratulacje, Hastur
1. Ponieważ już niektórzy wykryli, z jakiego regionu często czerpię inspirację do pytań, to napiszę już, że chodzi o Skandynawię. Bohater tej zagadki był wojownikiem, o którym wspominają różne źródła historyczne oraz literatura skaldyczna. Poległ w wielkiej bitwie, a według jednej z wersji przed śmiercią stracił obie dłonie, co nie przeszkodziło mu chwycić skrzyń ze złotem i skoczyć z nimi w morskie odmęty. Jak się nazywał?
Bue. A dokładniej Bue digre lub Bui digri. Według Sagi o Jomsvikingach podczas bitwy w zatoce Hjřrungavĺg, kiedy ucięto mu obie ręce w nadgarstkach, włożył kikuty rąk w uchwyty skrzyń i wyskoczył z łodzi, nawołując do tego samego swoich ludzi.
2. Wiele popularnych zwyczajów, związanych między innymi z chrześcijańskimi świętami, wywodzi się z odległej przeszłości. Ich znaczenie ulegało jednak często zmianie przez wieki i w przypadku niektórych mało kto pamięta, o co w nich naprawdę chodziło. Na przykład z jednym z bardzo ważnych świąt chrześcijańskich wiąże się pewien przesąd – ludzie wierzą, że danego dnia mogą doświadczyć pewnego przeżycia i niektórzy chyba nawet starają się to zrobić. Przesąd ten jest też przyczynkiem do różnych żartobliwych uwag, zarówno w gronie rodzinnym, jak i szeroko pojętej kulturze. Gdybyśmy jednak cofnęli się w przeszłość, okazałoby się, że kiedyś starano się uniknąć doświadczenia tego, o czym mowa, ponieważ wiązało się to z rychłym zgonem. O jakim wierzeniu mowa?
Chodzi o próby usłyszenia zwierząt mówiących ludzkim głosem w Wigilię o północy. Kiedyś usłyszenie ich wróżyło śmierć przed następną Wigilią.
3. Pewien bardzo piękny norweski zabytek sprzed ponad tysiąca lat doczeka się niedługo repliki, która powstanie w Polsce. Jaki to zabytek?
Wóz z Osebergu, gdzie spoczęła królowa Ĺsa. Replika powstaje w Centrum Słowian i Wikingów na Wolinie.
4. Przyczyną śmierci jednej z polskich władczyń, a przynajmniej jedną z przyczyn, mogła być według niektórych badaczy… wąska miednica. O którą władczynię chodzi?
Jadwiga Andegaweńska.
5. Pewien wybitny asyriolog przez lata współpracował z popularnym tygodnikiem, który nie miał nic wspólnego z asyriologią. Jego współpracownicy nie mieli pojęcia, jakiego to wybitnego naukowca mają w swoim gronie. Dowiedzieli się o tym dopiero wtedy, gdy z powody działań wojennych praca naukowa w kraju, z którego pochodził ów asyriolog stała się niemożliwa i przyjął on posadę w innym państwie. Jak się nazywał ów naukowiec?
Obejrzałam życiorysy Waszych naukowców, ale nie pasowało
Chodziło o Ernsta Weidnera, który przez dwadzieścia lat był współredaktorem Berliner Illustrierte Zeitung, gdzie prowadził dział krzyżówek i lekkich powieści. W roku 1942, gdy praca naukowa, którą prowadził równolegle z pracą dla tygodnika, stała się niemożliwa z powodu alianckich nalotów, objął profesurę w Austrii ku zdziwieniu współpracowników w tygodnika.6. Niedaleko miejsca, gdzie niedawno miała miejsce spektakularna katastrofa, znajduje się… obiekt. Potocznie mówi się o nim miasto, jednak bardzo możliwe, że pełnił inną funkcję. Jego architektura wiąże się z pewnymi pradawnymi symbolami, z których jeden kojarzy się negatywnie od ubiegłego stulecia. Jak nazywa się obiekt, o którym mowa?
Arkaim w okręgu czelabińskim. Miasto Swastyka lub Miasto Mandala.
7. Jedna z bohaterek pewnej mitologii, zła i podstępna wiedźma, cieszy się z powodu swej niezależności sympatią współczesnych feministek. Co to za postać?
Morgan Le Fay i Hekate też pasują, chociaż właściwie chodziło mi o Louhi

Wyniki:
Hastur: 6 punktów
Neuromancer: 5 punktów
Gratulacje, Hastur
- Myślałem, że ty nie znasz lęku.
- Mylisz się. Lęku nie zna tylko głupiec.
- A co robi wojownik, kiedy czuje strach?
- Pokonuje go. To jest w każdej bitwie nasz pierwszy martwy wróg.
- Mylisz się. Lęku nie zna tylko głupiec.
- A co robi wojownik, kiedy czuje strach?
- Pokonuje go. To jest w każdej bitwie nasz pierwszy martwy wróg.

