[Xeo95]

3. Nazwy państw z reguły brzmią podobnie w różnych językach (np. Francja).
Ale istnieją państwa, które mają wiele niespokrewnionych ze sobą oficjalnych nazw.
Które z państw ma takich wariantów przynajmniej pięć (wliczając w to nazwę w swoim języku)?

Jedynym takim państwem, które znam są Niemcy. Istnieje przynajmniej 6 niespokrewnionych jego nazw w różnych językach.
Deutschland (niem.), Allemagne (franc.), Tyskland (szw.), Germany (ang.), Tedesco (wł.), Niemcy (pol.)

Najciemniej pod latarnią.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Etymologia_nazwy_Polska
Inne nazwy Polski (Lechia, perskie Lachistan, litewskie Lenkija) i Polaków (tureckie Lehce, ruskie Lach, węgierskie Lengyel) wywodzi się najprawdopodobniej od nazwy plemienia Lędzian (prasłowiańskie *Lęd-jan-e), które, jak się przypuszcza, zamieszkiwało w południowo-wschodniej części dzisiejszej Polski.
Słowo „Polacy” (XV wiek), wcześniej „Polanie” w łacińskiej formie Polani, Poleni, Poloni pojawiło się po raz pierwszy na przełomie X i XI wieku w żywocie starszym św. Wojciecha, prawdopodobnie spisanym w Rzymie między 999 a 1001 [38] . Nazwę Polak przez długi czas stosowano tylko do warstw wyższych (szlachta), bez względu na przynależność etniczną.

Przed XIX wiekiem odmieniano wciąż polska ziemia –polski ziemi – w polszcze ziemi. Potem skrócono nazwę do „polska” i zaczęto przymiotnik traktować jako rzeczownik, a także pisać wielką literą jako nazwę własną. węg. Lengyelország, lit. Lenkija, tur. Lehistan (Polska przedrozbiorowa), pers. ﻟﻬﺴﺘﺎﻥ (Lahestân), orm. Լեհաստան (Lehastan) – od plemienia Lędzian/Lędziców, to z kolei od staroruskiego lub staropolskiego etnonimu lęděnin i jego zgrubienia lęch, być może od prasłow. *lędo – „pole”. Nazwa Lędzianin w języku ruskim została skrócona do Lach – taka forma upowszechniła się na wschodzie i została przyjęta przez Turków. Z drugiej strony Polacy od czasów Wincentego Kadłubka nazywali siebie Lechitami, wierząc, że pochodzą od legendarnego Lecha. łac., wł., hiszp., bask., rum., bretoński Polonia, port. Polónia, katal. Polònia / Polônia (Braz.), gr. Πολωνία (Polonía) fr. Pologne niem., duń., szw., norw., hol. Polen fryzyjski Pollen ang. Poland, isl. Pólland fiń. Puola, est. Poola cz. Polsko, słow. Poľsko ros. Польша (Polsza), białorus. Польшча (Polszcza), ukr. Польща (Polszcza), bułg. Полша (Połsza) – wg Maksa Vasmera rosyjska nazwa, znana już od XVII wieku, jest zapożyczeniem od form ukraińskiej i białoruskiej, te zaś pochodzą od staropolskiego miejscownika l. pojedynczej w Polszcze od Polska (ta z kolei od Polska ziemia/*Роlьskа(jа zemia = pole, ziemia równinna) [40]

bośn., serb., słoweń., chorw. Poljska/Пољска łot. Polija tur. Polonya (Polska okresu rozbiorów i współczesna) arab. ﺑﻮﻟﻨﺪﺍ (Bulanda) hebr. ןילופ (Polin), הינלופ (Polania) jidysz פּױלן (Poyln) afr. Pole chiń. 波兰 (Bōlán), kor. Pollandeu szkocki gaelicki a' Phòlainn walijski Gwlad Pwyl japoński ポーランド(Pōrando) wietnamski Ba Lan (dosł. „Trzy Kwiaty”