[Jester]

@DziadBorowy
Się zaczęło
http://www.ceremoniehumanistyczne.pl/dedykacja.html

Teraz tylko czekamy na papieża ateizmu. Dawkins, Dennett, Tabisz, a może piotr35?

To mnie zabiło

"Dzieci nie są waszą własnością,
Są synami i córkami samej mocy Życia,
Jesteście ich rodzicami, ale nie stworzycielami,
I chociaż mieszkają z wami, do was nie należą.
Możecie dać im swoją miłość, lecz nie wasze idee,
Ponieważ one mają własne idee.
Możecie dać dom ich ciałom, ale nie ich duszom,
Ponieważ ich dusze mieszkają w domu przyszłości,
Którego wy nie możecie odwiedzić nawet we śnie.
Możecie się wysilać, by stać się takimi jak one,
Lecz nie możecie żądać, by one upodobniły się do was,
Albowiem życie nigdy się nie cofa,
Ani nie zatrzymuje się na dniu wczorajszym

Postępowy, oświeceniowy, piękny wiersz
Zamieńmy kilka słów, i dzieje się zabawna rzecz...

"Dzieci nie są waszą własnością,
Są synami i córkami Boga Naszego,
Jesteście ich rodzicami, ale nie stworzycielami,
I chociaż mieszkają z wami, do was nie należą.
Możecie dać im swoją miłość, lecz nie wasze idee,
Ponieważ one mają własne idee.
Możecie dać dom ich ciałom, ale nie ich duszom,
Ponieważ ich dusze mieszkają w domu Ojca,
Którego wy nie możecie odwiedzić nawet we śnie.
Możecie się wysilać, by stać się takimi jak one,
Lecz nie możecie żądać, by one upodobniły się do was,
Albowiem życie nigdy się nie cofa,
Ani nie zatrzymuje się na dniu wczorajszym

Zaściankowy, ciemnogrodzki taliban

TADA!

But wait, there is more!

Pierwsza część dedykacji składa się z obietnicy złożonej przez rodziców, dotyczącej różnorakich ideałów i wartości (w znaczeniu humanistycznym). Istnieje tutaj pewne podobieństwo do przysięgi małżeńskiej, gdy para młoda składa sobie dozgonną obietnicę. Chociaż istnieje wiele wartości, które mogą być afirmowane podczas ceremonii, ich dobór jest rzeczą całkowicie dobrowolną, można podkreślić niektóre, jednocześnie ignorując inne. Na ogół rodzice w czasie ceremonii humanistycznej dedykacji zobowiązują się względem społeczności i bliskich do wychowania dziecka w duchu prawdy, szczerości wobec siebie i innych, do rozwijania u dziecka krytycznego myślenia, rozwijania szacunku do siebie i innych, rozwijania w dziecku odwagi w pokonywaniu zła, do wychowywania w duchu pokoju i miłości do życia, do rozwijania optymistycznego poglądu na świat, do wychowywania w duchu troski, współczucia i hojności.

To chodzi mniej więcej o zobowiązanie się do wychowania dzieci na gruncie idei chrześcijańskich, coś jak chrzest, prawda?

Druga cześć ceremonii polega na nadaniu dziecku imienia. Wybór imienia podkreśla niepowtarzalność, autonomię i wartość potomka.

Nadajemy imię. Ciekawe, oryginalne. Prawie jak na... chrzcie.

Możemy również stworzyć trzecią cześć ceremonii, która przewidywałaby udział innych członków zgromadzonej społeczności w jakiś namacalny sposób. Istnieje wiele sposobów, które mogłyby symbolizować udział społeczności w wychowaniu dziecka, kilka pytań i zobowiązań dla zgromadzonych to tylko jedna z możliwości.

Opiekuni dedykacji. Jako humaniści, możemy wyrazić chęć, aby ktoś z rodziny bądź znajomych był dla nas wsparciem w wychowaniu, lub by zapewnił dziecku opiekę w przypadku gdy coś się stanie rodzicom.

O, to jest fajne, coś nowego, kompletnie inne od funkcji rodziców chrzestnych!
Zaraz...

Ci ludzie nie mają nawet inwencji, żeby wymyślić własne ceremonie .